W wieku 62 lat zmarł Toby Keith, kultowy piosenkarz i autor tekstów muzyki country

Zainspirowany Merle Haggardem i innymi artystami o populistycznych poglądach, Keith stworzył muzykę, która odzwierciedlała jego korzenie w kulturze klasy robotniczej południowo-zachodniej części Ameryki po Dust Bowl. W uznaniu tego pokrewieństwa otrzymał nagrodę Merle Haggard Spirit Award 2020 od Akademii Muzyki Country.

Toby Keith Covell urodził się 8 lipca 1961 r. w Clinton w stanie Oklahoma jako drugie z trójki dzieci Carolyn Joan (Ross) i Huberta K. Covella. Covell Jr. Jego ojciec pracował jako operator wieży w przemyśle naftowym. Jego matka była początkującą piosenkarką, która porzuciła muzyczne zajęcia, aby zostać gospodynią domową.

Pan Keith dorastał głównie w Moore w Oklahomie, na przedmieściach Oklahoma City. Pierwszą gitarę dostał w wieku ośmiu lat, po czym spędzał wakacje u swojej babci w Fort Smith w stanie Arkansas, wykonując dorywcze prace w jej klubie kolacyjnym i okazjonalnie przesiadując z domowym zespołem.

Po ukończeniu szkoły średniej pracował z ojcem na polach naftowych, ostatecznie zostając nadzorcą. W wieku 20 lat on i kilku przyjaciół utworzyli grupę o nazwie Easy Money Band i zaczęli grać w lokalnych barach, zanim ukończyli trasę koncertową w Teksasie i Oklahomie.

Podczas pierwszej wyprawy pana Keitha na scenę muzyczną w Nashville włóczył się po rogach ulic i bezskutecznie pukał do drzwi wzdłuż Music Avenue. Podpisał kontrakt z Mercury Records dopiero po tym, jak fan pracujący jako stewardesa wysłał jego taśmę demo do producenta Harolda Shedda, znanego ze współpracy z takimi gwiazdami jak Reba McEntire i Shania Twain. Jego debiutancki album, Toby Keith, przyniósł cztery single, które znalazły się na liście 10 najlepszych przebojów i uzyskał platynę przy sprzedaży w nakładzie miliona egzemplarzy.

Zdeterminowany, aby wyrobić sobie silniejszą i niezatartą piętno jako wykonawca, pan Keith mimo to stał się niespokojny, przenosząc się z jednego oddziału Mercury do drugiego, zanim w 1998 roku znalazł dom w nowo powstałym biurze DreamWorks Records w Nashville. Zmiana okazała się pomyślna, ponieważ Keith ustanowił mocniejszy, choć popękany, wizerunek 11 z kolejnych 13 singli, w tym „Co o mnie teraz myślisz?!” I „Chcę o mnie porozmawiać” Osiągnął numer 1.