Jak doszło do początkowej umowy WGA z AMPTP?

Obrazy Getty’ego; Adobe Stocka; Infografika THR

W sobotę 23 września dyrektor generalny Disneya Bob Iger był w Beverly Hills i wyglądał, jakby żył swoim najlepszym życiem. Jadł kolację z Paulem McCartneyem i absolwentem Eagles Joe Walshem w La Dolce Vita, włoskiej restauracji w starym stylu z długimi białymi obrusami i ciemnoczerwonymi skórzanymi kabinami. Niektórzy ludzie dyskretnie robili zdjęcia, jak można było się spodziewać, gdy Beatlesi byli w domu.

Ale nie wszyscy byli skupieni tylko na McCartneyu. Zanim kolacja dobiegła końca, na czacie grupowym WhatsApp, w którym wzięło udział prawie 500 uczestników, opublikowano niewyraźne zdjęcia Igera przy stole z McCartneyem. Następnie ktoś zamieścił zdjęcie butelki whisky z napisem „Tears of the Book” (tak, prawdziwa marka), sugerując, aby wysłać ją na stół Igera. Nikt tego nie zrobił, ale na stół trafiła seria fotosów z notatką: „Zgodnie z oczekiwaniami, od twórców serialu z Hollywood”.

Od kilku dni pojawiają się doniesienia, że ​​Gildia Pisarzy i studia były bardzo blisko osiągnięcia porozumienia, które mogłoby zakończyć strajk trwający prawie pięć wyczerpujących miesięcy. Ale chociaż Iger cieszył się sobotnim obiadem, nie doszło do porozumienia.

W końcu zmieniło się to następnego wieczoru, kiedy zaniepokojone miasto zostało poinformowane o wstępnym porozumieniu, które przywódcy związkowi określili jako „nadzwyczajne” i zapewniające „znaczące korzyści i ochronę pisarzy”. Chociaż prasa nie ujawniła szczegółów, radośni członkowie związku wypełnili beczkowaty bar Idle Hour w North Hollywood, aby to uczcić.

Transakcja była wynikiem kilkudniowych negocjacji pomiędzy związkiem zawodowym a czterema szefami studiów: Igerem, dyrektorem generalnym Warner Bros. Discovery David Zaslav, dyrektor ds. treści NBCUniversal Donna Langley i współdyrektor generalny Netflix Ted Sarandos. Zaledwie kilka tygodni temu, 22 sierpnia, przedstawiciele związków zawodowych spotkali się z tymi dyrektorami, by ostatecznie zaatakować ich w nocnym liście do członków. Zamiast wreszcie otrzymać szansę na negocjacje z kadrą kierowniczą, związkowa komisja negocjacyjna stwierdziła: „Spotkaliśmy się z wykładem na temat tego, jak dobra była ta jedyna kontroferta”.

Następnie doszło do konfrontacji o to, kto komu jest winien, z kontrofertą. Pod koniec sierpnia, gdy rozmowy zerwały się na skutek wzajemnych oskarżeń, kilku twórców serialu – w tym Kenya Barris (czarniawy), Noaha Hawleya (Fargo(I Courtney Kemp)moc) – Zaczął wypytywać o kierownictwo związku. „Oczywiście ludzie tacy jak Kenia chcą informacji. Nie było zamachu stanu” – mówi jeden z showrunnerów. „Zadaliśmy tylko pytania, które wszyscy nurtowali. Problem z producentami jest taki, że sami są dyrektorami generalnymi i prowadzą ogromne firmy z ogromnymi umowami studyjnymi. Na przykład Noah Hawley ma dwa programy i zatrudnia tysiąc osób. Wszyscy dokładaliśmy wszelkich starań, aby ludzie znaleźli się na skraju bankructwa i wrócili do pracy. Inny dodaje: „WGA okopała się i poczuła to [the AMPTP] Musiał do nas zadzwonić. Następnie Chris Keyser, [co-chair of the WGA’s negotiating committee], Zacząłem też słyszeć od pracowników, że powinni coś zrobić. Gniew nie dotyczył strajku ani żądania wycofania się; „To był gniew, że nie podjęto próby rozpoczęcia wszystkiego od nowa”.

Głęboki impas pomiędzy studiami a gildią zaczął wreszcie się rozmrażać wieczorem 10 września, kiedy Kiser zadzwonił do Igera i wdał się w rozmowę, która trwała ponad godzinę i według zaznajomionych ze sprawą źródeł była „niezwykle szczera i bezpośredni.” Tej nocy rozmawiał także z Zaslavem, Sarandosem i Langleyem. Zgodzili się, że nie ma sensu spierać się, która ze stron jest winna drugiej kontrofertę; celem było przywrócenie przemysłu do pracy i położenie kresu nędzy, która się szerzyła wykraczające daleko poza członkostwo w związkach i aby zapobiec temu, czego niektórzy się obawiali. Kierownictwo może wyrządzić trwałą szkodę firmie. Iger zobowiązał się do pozostania w pomieszczeniu tak długo, jak będzie to konieczne do osiągnięcia celu, podobnie jak pozostali trzej członkowie zespołu. Każdy z nich rozliczył swoje kalendarze.

Po wznowieniu negocjacji 20 września stało się jasne, że Iger jest najstarszym mężem stanu i jedynym przywódcą, który walczył z ostatnim strajkiem pisarzy. Zasław, który miał minimalne doświadczenie w świecie scenariuszy, nadal był doświadczonym negocjatorem w wielu trudnych transakcjach. Langley wniósł zrównoważony umysł i wysoce praktyczne doświadczenie twórcze, a także silne relacje z talentami. Jedno ze źródeł określiło ją jako „dyplomatę” na sali. Źródła podają, że Sarandos w okresie poprzedzającym negocjacje kończące maraton spędził więcej czasu na kontaktach z SAG-AFTRA niż z WGA, ale ostatecznie sprzymierzył się z pozostałą trójką.

Zobowiązanie dyrektorów do pozostania na sali do czasu osiągnięcia porozumienia zostało zakwestionowane 21 września po południu, kiedy dyrektorzy generalni myśleli, że są o krok od osiągnięcia porozumienia. Po znacznej powolności w pierwszej części negocjacji grupa studyjna przedstawiła pakiet, który ich zdaniem rozwiązał główne obawy gildii — minimalną liczbę personelu w pokojach scenarzystów, zabezpieczenia sztucznej inteligencji i pozostałości po transmisji w oparciu o sukces. Według źródeł gildia wystąpiła z wnioskiem, który studio uznało za spóźnioną prośbę, szukając punktu porozumienia, który chroniłby członków, gdyby odmówili przekroczenia linii pikiet innych związków, chociaż WGA od tygodni sygnalizowała, że ​​będzie szukać takiego przepis. Iger ze złością opuścił pomieszczenie, podobnie jak pozostali dyrektorzy. Według źródeł Zasław powiedział drugiej stronie: Co wy robicie? „Jesteśmy na linii 10 jardów… Daliśmy ci prawie wszystko, czego chciałeś”. Iger wrócił na chwilę, aby ostrzec negocjatorów związkowych, że jest to niebezpieczny moment, który wymaga od nich dokładnego przemyślenia. W końcu, jak podają źródła, Kiser skontaktował się z Igerem i rozmowy wznowiono.

Rzecznik WGA Bob Hopkinson zakwestionował powyższą relację, ale odmówił wdawania się w szczegóły. Szefowie studia odmówili komentarza.

Chociaż transakcja musi jeszcze zostać zatwierdzona przez członków związku, istnieje nadzieja, że ​​studia stosunkowo szybko osiągną porozumienie z SAG-AFTRA i umożliwią miastu powrót do pracy. Jednak nawet mając na horyzoncie możliwość wynegocjowania pokoju, są w związkach osoby, które uważają, że wyzwania stojące przed ich zawodem nadal będą się pojawiać. Obawiają się, że branża się skurczy, zniechęcając młodych i różnorodnych pisarzy, w miarę jak bańka treści kurczy się w stosunku do maksymalnej liczby 600 oryginałów napisanych w USA. Innymi słowy, złoty wiek książki może się zakończyć, przynajmniej w dającej się przewidzieć przyszłości.

„Wszyscy będą tak mówić przed i po strajku, ale tak naprawdę dzieje się to przed i po godzinach największej oglądalności telewizji” – mówi jeden ze znanych prezenterów.