Nowość na rok 2022, deszcz meteorów Tau Herclide może pojawić się w nocy z 30 na 31 maja.
czasem, astronomia Może być pełen niespodzianek. Weźmy przypadek małej komety, która zwykle jest zbyt słaba, by można ją było zobaczyć bez pomocy teleskopu. Ale w 1995 roku nagle i zupełnie niespodziewanie rozjaśnił się, stając się słabo widoczny gołym okiem.
Pod koniec maja, dzięki temu drobiazgu, wszystko może stać się ekscytujące kometa. Tej nocy, nowość deszcz meteorytów – Tau Herculids – wybuch majowy, prawdopodobnie plasujący się w rankingu najlepszych corocznych pokazów meteorytów.
Jednak jest też niewielka szansa na coś niezwykłego – być może jeden z najbardziej dramatycznych pokazów meteorów od czasu The Amazing Show. Deszcz meteorów Leonidów Ponad 20 lat temu.
A może nigdy nic nie będzie widać.
Związane z: Poradnik Deszcz meteorów 2022: daty i wskazówki dotyczące oglądania
Jak to wszystko się zaczęło
Ta nieco fascynująca historia rozpoczęła się 92 lata temu, w nocy 2 maja 1930 roku. Dwóch niemieckich astronomów, Friedrich Karl Arnold Schwasmann i Arno Arthur Wachmann, wystawiało płyty w Obserwatorium Hamburg w Bergedorf w Niemczech w celu nowego skatalogowania. asteroidy, kiedy przypadkowo natknęli się na zdjęcie nowej komety. Było to trzecie odkrycie tego rodzaju dokonane przez dwóch mężczyzn, pozostałe miały miejsce w 1927 i 1929 roku.
Po odkryciu dane orbitalne komety 73P / Schwasmann-Wachmann 3 (którą odtąd będziemy określać jako „SW 3”) wydaje się przejeżdżać tylko 5,7 miliona mil (9,2 miliona km) Grunt 31 maja. Pomimo bardzo bliskiej odległości, kometa SW 3 nie była wystarczająco jasna, aby była widoczna gołym okiem; Można to zobaczyć tylko przez dobrą lornetkę lub teleskop.
Chociaż kometa SW 3 się obraca słońce Mniej więcej co 5,4 roku, po 1930 roku przez długi czas brakowało go w akcji. W rzeczywistości między 1935 a 1974 SW 3 pojawił się i zniknął osiem razy, niezauważony. Nie widziano go ponownie do marca 1979 r. Jego kolejny powrót, w styczniu 1985 r., nie został odnotowany, ale został odzyskany ponownie na początku 1990 r.
pełen niespodzianek
Astronomowie spodziewali się, że kometa SW 3 powróci ponownie jesienią 1995 roku. Jednak na początku października Centralne Biuro Telegramów Astronomicznych nagle zaczęło otrzymywać Liczne doniesienia obserwatorów z całego świata o niezależnych odkryciach. Kometa widziana gołym okiem, nisko w zachodnim zmierzchu wieczornym i ma warkocz pyłowy o wartości 1 stopnia.
Ale to wcale nie była „nowa” kometa – to była SW 3!
Było to zdumiewające, ponieważ kometa nigdy nie zbliżyła się do Ziemi w 1995 roku na odległość większą niż 122 miliony mil (196 milionów km). Według wszelkich praw powinien był być widoczny tylko za pomocą bardzo dużych teleskopów. Jednak tutaj było jasne 6,5 Składniki Jaśniejszy niż oczekiwano — prawie 400-krotny wzrost w jasności! Jeśli chodzi o przyczynę tej masywnej eksplozji, grudniowe obserwacje z SW 3 wykonane w Europejskim Obserwatorium Południowym w La Silla w Chile ujawniły, że małe jądro cztery części.
Kometa była nadal bardzo jasna podczas swojej kolejnej wizyty jesienią 2000 roku, co wskazuje, że dwa fragmenty zaobserwowane w 1995 roku powróciły z nowym, który mógł rozdzielić się podczas powrotu w 1995 roku.
Wiosną 2006 roku kometa rozpadła się Zrób wygląd jego powrotupoczątkowo pojawia się co najmniej osiem szczątków, a niektóre fragmenty same tworzyły własne podfragmenty.
18 kwietnia 2006 r Kosmiczny teleskop Hubble zarejestrowany Dziesiątki drzazg. Między 4 a 6 maja nadchodzi kolej na sfotografowanie komety przez Teleskop Kosmiczny Spitzera. Korzystanie z kamery na podczerwień (IRAC) było w stanie Obejrzyj 45 z 58 winnych elementów. W sumie SW 3 ostatecznie rozpadło się na ponad 68 fragmentów, a w swoim najnowszym pojawieniu się w marcu 2017 r. wykazywał oznaki dalszego rozpadu i zrzucania nowych kawałków z każdym powrotem przez wewnętrzny Układ Słoneczny.
Okruchy winne
Rozpadająca się kometa o orbicie bardzo blisko naszej Ziemi, Otwiera dyskusję na temat możliwości pojawienia się nowych deszczów meteorów są produkowane. Szansa na interakcję ze złośliwością rozdrobnionej komety może wydawać się znajoma i w rzeczywistości większość tekstów astronomicznych często odnosi się do Słynny przypadek rozszczepienia komety Bielli W 1842 lub na początku 1843 i związany z niesamowitą grupą „Andromedyd” Burze meteorytowe, które miały miejsce w 1872 i ponownie w 1885. Pytanie brzmi, czy w 2022 roku możemy liczyć na podobny występ wynikający z rozpadu SW 3 w 1995 roku?
Uwzględniono trzy ważne czynniki:
- Kiedy kometa rozpadła się w 1995 roku, masywne cząstki pyłu zostały wyrzucone w kosmos.
- Kiedy jądro SW 3 rozpadło się, cząstki prawdopodobnie zostały wyrzucone w kosmos we wszystkich kierunkach. Małe cząstki wielkości kamyków i ziaren piasku są zwykle wypychane za kometę pod naporem światła słonecznego. Ale kamyki i większe kawałki są niewrażliwe na promieniowanie słoneczne, więc trafiają na ścieżki bliżej słońca. Im bliżej Słońca znajduje się ciało niebieskie, tym szybciej będzie się poruszało po swojej orbicie (grawitacja nalega na to; jest to podstawowe prawo naturalne). Dlatego z biegiem czasu te większe fragmenty komety przechodzą przez nią, poruszając się po mniejszych orbitach, a tym samym wychodzą z komety.
- Aby te większe kawałki osiągnęły tę szybszą orbitę, muszą zostać wyrzucone w kosmos z prędkością 60 mil na godzinę (26,71 metra na sekundę). Ta prędkość jest zwykle trochę wysoka, ale nagłe zapadnięcie się jądra komety w 1995 r. i wynikający z tego wybuch materii mógł być wystarczająco silny, aby wytworzyć tę niezbędną prędkość.
W rezultacie te większe cząstki, które zostały wyrzucone w 1995 roku, mogły przemieścić się na miejsce prosto Od sprawcy, nie od tyłu. A cząsteczki umieszczone przed kometą są niezbędnym składnikiem wybuchu meteoru.
Badania przeprowadzone przez zespoły znanych ekspertów od deszczów meteorów, w tym jednego z Niemiec i innych z JaponiaI Francja, jak również przez ten autor, wszyscy doszli do tego samego wniosku: Ziemia weszłaby w bezpośrednią interakcję z materią uwolnioną z podziału SW 3 pod koniec maja 1995 roku. Szczególnie obiecująco wygląda możliwość pojawienia się nowego, nigdy wcześniej nie widzianego meteorytu. Wszystkie różne prognozy wskazują na 05:00 UT/GMT we wtorek 31 maja.
Przekłada się to na 1:00 czasu polskiego we wtorek 31 maja lub o 22:00 czasu polskiego w poniedziałek 30 maja.
Jeśli chcesz sfotografować deszcz meteorytów Herkulidów z tau lub chcesz przygotować swój sprzęt do następnego wydarzenia obserwowania nieba, sprawdź Najlepsze aparaty do astrofotografii I Najlepsze soczewki do astrofotografii. Przeczytaj nasz przewodnik po Jak fotografować meteory i deszcze meteorów Więcej przydatnych wskazówek dotyczących planowania sesji zdjęciowej.
Wizja: promienna i księżycowa
Jeśli nastąpi eksplozja meteoru, zostanie umieszczony jego potencjalny punkt promieniowania lub emisji W konstelacji Boötes the Herdsmanokoło 6 stopni na północny zachód od jasnej żółtawo-pomarańczowej gwiazdy, arcturus.
Jeśli chodzi o obszar widzenia, duża część przyległych Stanów Zjednoczonych, południowo-środkowa i wschodnia Kanada (w tym prowincje morskie), Meksyk, Ameryka Środkowa i Południowa oraz niewielki segment Afryki Zachodniej to dobrze wyśrodkowane regiony świata na to wydarzenie. W Stanach Zjednoczonych wysokość fal radioaktywnych waha się od około połowy wysokości zachodniego nieba we wschodniej Nowej Anglii do mniej więcej wysokości w południowej Kalifornii i na południowo-zachodniej pustyni.
W poprzek części północno-zachodniego Pacyfiku, północnych Gór Skalistych i Wielkich Równin, a także dla kawałka kanadyjskich prerii, północnego Ontario, centralnego Quebecu i większości Nowej Fundlandii i Labradora, szczyt ma nastąpić w astrologiczna zorza polarna (Słońce znajduje się od 12 do 18 stopni poniżej horyzontu), ale niebo wciąż musi być wystarczająco ciemne, aby można było zobaczyć najjaśniejsze gwiazdy, jak również jasne meteory.
Niestety, na dalekim zachodzie i północy Ameryki Północnej, a także w pozostałej części świata, niebo będzie albo zbyt jasne, przesiąknięte światłem słonecznym, albo zwrócone z dala od nadlatujących meteorów, uniemożliwiając dostrzeżenie jakiegokolwiek potencjalnego widoku.
tak daleko jak Księżyc Będzie nowy 30 maja. Więc niebo będzie ciemne.
Co zobaczymy?
To jest pytanie za 64 000 dolarów. Byłby to pierwszy raz, kiedy Ziemia napotkała szczątki komety w 1995 roku od czasu fragmentacji, ale nie możemy zobaczyć, gdzie rozprzestrzeniły się meteoryty (dopóki ich nie napotkamy), więc trudno jest przewidzieć dokładnie, jak daleko może się zmierzyć Ziemia, gdy przekraczamy Ścieżka komety w tym miesiącu. Wszystko zależy od tego, czy szczątki rozprzestrzeniły się wystarczająco daleko, zanim kometa weszła w interakcję z naszą planetą. Jeśli nie, zobaczymy prawie nic.
Z drugiej strony możemy zobaczyć meteory pochodzące z kilkudziesięciu; Podobnie potężna eksplozja w rocznych liczbach grudniowych Bliźnięta.
A jeśli przejdziemy przez duże skupisko szczątków komet, istnieje możliwość Kompletna burza meteorów! Jeśli chodzi o to, jak długo może trwać jakakolwiek erupcja, prawdopodobnie będzie ona krótkotrwała; Nie więcej niż kilka godzin.
jak oglądać
Będziesz przez chwilę na zewnątrz, ponieważ będziesz musiał poczekać, aż twoje oczy się ściemnią. Idealne rozkładane krzesło ogrodowe. Pamiętaj, aby nosić odpowiednią odzież do pogody; Może być zimniej niż sugerują lokalne prognozy, więc weź ze sobą koc. Nie patrz na żadną część nieba. Szukaj wszędzie.
Najważniejszą rzeczą w potencjalnym zegarku meteorów jest znalezienie ciemnego miejsca z dala od wszelkich jasnych świateł, które można zaobserwować. To będzie konieczne!
Oto dlaczego: Cząstki napotkają Ziemię z bardzo małą prędkością, wynoszącą zaledwie 16 km na sekundę. To prawie tak wolno, jak może uderzyć w Ziemię z orbity wokół Słońca. Im szybciej podróżuje meteor o określonej wielkości, tym będzie jaśniejszy, co oznacza, że cząsteczki z SW 3 prawdopodobnie wytworzą bardzo słabe meteory, a tylko większe kawałki będą wytwarzać oszałamiająco jasne gwiazdy. Ale ze względu na fragmentaryczną naturę jądra SW 3 może się zdarzyć, że pomiędzy mniejszymi znajdzie się wiele większych kawałków, więc nie możemy wykluczyć wielu fajnych, wolno poruszających się kul ognia jako części ekranu prysznicowego .
Pamiętaj więc: im ciemniejsze niebo, tym więcej meteorów zobaczysz.
Powodzenia i czystego nieba!
Od redakcji: Jeśli zrobiłeś niesamowite zdjęcie deszczy meteorów Tau Herculids i chciałbyś podzielić się nim z czytelnikami Space.com, wyślij swoje zdjęcia, komentarze, imię i lokalizację na adres [email protected].
Joe Rao jest nauczycielem i gościnnym wykładowcą w Nowym Jorku Planetarium Haydena. Pisze o astronomii dla Dziennik Historii NaturalnejTen Kalendarz rolników i inne publikacje. Śledź nas na Twitterze Umieść tweeta i dalej Facebook.
„Nieuleczalny student. Społeczny mediaholik. Niezależny czytelnik. Myśliciel. Alkoholowy ninja”.
More Stories
Zdjęcie Hubble'a może zawierać dowody gwiezdnego kanibalizmu w mgławicy w kształcie hantli
W archiwach Hubble'a ukrywa się ponad 1000 nowych obiektów naszego Układu Słonecznego
Misja Starlink we wtorek z Cape Canaveral