Duże zakłady Mavericks opłaciły się i prowadzą Lukę Doncicia i Kyriego Irvinga do zachodnich finałów

DALLAS – Za budynek, który przez dwie dekady był „głośny, dumny i hałaśliwy”, oraz za wideo wyemitowane przed ostatnią kwartą, w którym Kyrie Irving krzyczy: „Nie bądź nudny!” – 20 555 widzów obserwujących, jak Dallas unika Oklahoma City, zapadło w pełną zachwytu ciszę, gdy P.J. Washington podszedł do linii faulu na 2,5 sekundy przed końcem meczu w sobotni wieczór. Mavericks byli o jeden punkt od awansu do finału Konferencji Zachodniej, a Waszyngton cierpliwie oddał pierwszy z trzech strzałów. A potem, cóż, American Airlines Center słynie z umieszczania gorących mikrofonów na krawędziach każdego kosza, wibrujących przy każdym odbiciu się Waszyngtona podczas drugiej próby Waszyngtonu, jego próby wygrania meczu, oraz wzmacniania meczu koszykówki na żywo w teatrze, który naprawdę może stać się widowiskiem stadion niosący swój set, oddychający.

W lutym ubiegłego roku, kiedy Mavericks finalizowali transakcję z Waszyngtonem po południu w ostatecznym terminie handlu w NBA, trener Dallas Jason Kidd faktycznie uczestniczył w porannym przedstawieniu „&Juliet” na Broadwayu. Jego Mavericks byli w Nowym Jorku po meczu z Brooklynem przed czwartkowym meczem z Knicks. „To była dobra gra przez pierwsze 30 sekund” – wspomina Kidd, zanim opuścił produkcję, aby porozmawiać o umowie z dyrektorem generalnym Dallas, Niko Harrisonem i twarzą ich franczyzy, Luką Doncicem.

Rok wcześniej Harrison dzwonił do Kidda w sprawie niezwykłej możliwości pozyskania Irvinga przed ostatecznym terminem sprzedaży przypadającym na rok 2022. Przed przejęciem operacji związanych z koszykówką Mavericks Harrison był dyrektorem z dobrymi kontaktami w Nike, który miał bliskie relacje z Irvingiem i projektował podpis. trampki dla drużyny All-Star od lat. Kidd prowadził drużynę New Jersey Nets do kolejnych występów w finałach, podczas gdy Irving podziwiał strażnika Hall of Fame, gdy dorastał w pobliskim Elizabeth City w stanie New Jersey. Harrison i Kidd uważają, że rzadko zdarza się, aby ośmiokrotny All-Star miał jednego gracza wybieranego w pierwszej rundzie, dwóch zawodników z drugiej bazy i dwóch graczy rotacyjnych. Jednak kariera Irvinga na Brooklynie, jak szybko przypomną sobie fani NBA, została wykolejona przez niezliczone kontuzje, nieobecności osobiste, zawieszenia i odmowę utalentowanego strażnika przestrzegania nowojorskich przepisów dotyczących szczepień w celu uczęszczania do pracy, a tym samym gry w Barclays Center.

„Nie mam idealnej podróży” – powiedział w sobotę Irving. „Więc w takim środowisku nie byłem pewien, jak poradzimy sobie na boisku”.

Wielu członków Mavericks uznało ten hit za arcydzieło. Niektórzy w Dallas, a niektórzy w Doncicu uważali, że Mavericks natknęli się na posunięcie, które może ostatecznie zerwać zaangażowanie Doncica w organizację – jeśli duet rozbije się i spłonie jak tragiczny duet Szekspira. Ale Dallas nigdy się nie zawahał. Dotarli do finału konferencji w 2022 r., ale przegrali w pięciu meczach z Golden State, a następnie przegrali z Jalenem Brunsonem w wolnej agencji z Nowym Jorkiem. O wiele łatwiej jest uzbroić się w cierpliwość, wyrzucać żetony handlowe w każdym cyklu transakcyjnym, a potem wycofywać się z rozmów w imię bezpieczeństwa i unikania ryzykownego ryzyka. Bardzo trudno jest zidentyfikować i pozyskać dodatkowych starterów po roku, tak jak zrobili to Mavericks z Waszyngtonem i środkowym startowym Danielem Gaffordem.

Po bezbramkowym początku w sobotę Waszyngton trafił dwa rzuty za trzy punkty w czwartej kwarcie meczu 6 przeciwko Oklahoma City, a następnie trafił te rzuty wolne, które zapewniły Dallas zwycięstwo 117-116 nad Thunder. Gafford uosabiał najbardziej agresywną defensywną postawę Mavericks od czasu, gdy minął termin wymiany zawodników, i świetnie zablokował w tym meczu potrójny rzut rożny Loguentza-Dort. Dallas miało dobrze znane zbliżenie z Dereckiem Lively II w przededniu czerwcowego draftu zeszłego roku, jak na ironię, wylądował energicznym środkowym w drodze wymiany z samym Thunder za strażnika OKC Casona Wallace’a. Rama Lively’ego o wzroście 2,5 metra, 15 zbiórek i mocne wykończenia w barwach przyczyniły się do tego, że Dallas wyprzedził Thunder o 26 punktów, gdy Lively leżał na parkiecie w meczu 6. „Ma niewiarygodny potencjał” – powiedział Doncic.

Jest także produktem Duke’a. Irving, kolega z drużyny Blue Devil, wspomniał Dončićowi, gdy stawali na podium po meczu. Wszystkie te elementy składają się na drugi występ w finale konferencji w ciągu trzech lat za czasów Dončica-Harrisona-Kidda, zupełnie innego zespołu niż radosna młoda drużyna, która przegrała z mistrzem Warriors. „W pierwszym roku nasza obrona była niesamowita, a potem do drużyny dołączył nasz atak” – powiedział Kidd.

Irving otworzył inny wymiar punktowego ataku Mavericks. Jego gra wydaje się lekka jak piórko, które często zwisa z ucha Irvinga podczas spotkań z mediami, unosząc się wokół prowadzenia Doncicia, dopóki Irving nie wkroczy do walki dzięki podmuchowi wiatru i intuicji. Irvinga prawie nie było na obu połowach meczu play-off w Dallas, ale jego wybuch nastąpił szybciej niż w trakcie meczu. W sobotę Irving ożył, zdobywając 22 punkty, w tym absurdalny rzut za trzy punkty z lewego skrzydła, który dał Dallas prowadzenie 110-108 na 3:02 przed końcem meczu.

Dzięki temu zwycięstwu Irving w ciągu 13 lat spędzonych w NBA osiągnął imponujący bilans 14-0 w meczach bez przerwy. Przez ten obiektyw, jedyny, który się liczy – zwycięstwo – widać, dlaczego zwolennicy Irvinga nie postrzegali jego przybycia jako zwykłego koszykarskiego geniuszu. Oddał jeden z najwspanialszych strzałów w historii ligi, zatapiając potężnych wojowników w siódmym meczu finałów 2016. Potrafi z łatwością uderzać zwycięskich zawodników obiema rękami. A we właściwym domu we właściwym czasie Irving jest konsekwentnie chwalony w całym budynku jako zbiegły przywódca Dallas.

„Psychicznie, duchowo i emocjonalnie przyjęli mnie z otwartymi ramionami” – powiedział Irving o Mavericks.

To właśnie Irvinga Mavericks poprosili o wygłoszenie zaimprowizowanego przemówienia w uroczystej szatni. Powstrzymywał łzy, trzymając córkę na biodrze, dziękując wszystkim kolegom z drużyny za ich poświęcenie i ciężką pracę. Potem Irving powiedział: „Wszystkie słowa afirmacji, które sobie nawzajem przekazujemy, bardzo się przydają, stary”. Pamiętajcie, że to on kazał Lively przestać uciekać ze szponów Cheta Holmgrena podczas decydującego zwycięstwa w trzecim meczu, aby objąć prowadzenie 2-1 w serii i wykonywać rzuty wolne w decydującym momencie. Irving to facet, na którym polega wielu Mavericks. „Jego uspokajający wpływ na zespół. Nigdy się nie spieszy. Zawsze jest spokojny i zawsze pozytywnie nastawiony na ławce rezerwowych” – powiedział Kidd.

Może jego punkt widzenia przyszedł z wiekiem i dobrym, twardym spojrzeniem w lustro. Podczas pierwszych trzech wyjazdów po sezonie Irving pomógł LeBronowi Jamesowi trzy razy z rzędu dotrzeć do finałów. Przez pięć lat spędzonych w Bostonie i Brooklynie nigdy nie był w stanie wrócić na scenę finałową konferencji aż do sobotniego wieczoru. „Przyjąłem to za oczywistość” – powiedział Irving. Ma teraz 32 lata, jest o osiem lat starszy od Doncicia, czyli tyle samo stażu pracy, jaki James nadał Irvingowi, gdy po raz pierwszy dołączył do drużyny Cavaliers. Wydaje się, że w przypadku duetu z Dallas ich partnerstwo opiera się w równym stopniu na rozwoju, jak i na połączonych talentach. „Najważniejszym słowem, co do którego możemy się zgodzić, jest dojrzałość” – powiedział Irving.

Grają i wydaje się, że w tej chwili są w doskonałej formie. Kiedy obojga zapytano, co ten drugi oznacza dla nich jako brata i członka drużyny, Dončić pochylił się do przodu przed mikrofonem, zanim Irving miał szansę zabrać głos. Tym razem to on chciał przemówić pierwszy. „Tak, ponieważ wygłaszasz długie przemówienia” – zażartował Doncic. W rzeczywistości ci dwaj bardzo odmiennie podchodzą do obowiązków medialnych. Irving chętnie chwyta za mikrofon i przełamuje poetyckie monologi. Tradycyjnie Dončić był niski, zgarbiony i chrząkał. Tej nocy Dončić był tak wesoły i szczery, jak nigdy dotąd – głównie za sprawą mężczyzny siedzącego po jego lewej stronie. „Kiedy [Irving] „Przyszedłem, po prostu wspierając wszystko, co zrobiłem” – powiedział Doncic. „Bardzo mi to pomogło dojrzeć. Zdałem sobie sprawę, że mogę spojrzeć na grę w inny sposób”.

Za tym dramatycznym zakrętem wyłaniają się dwie góry. Jeden z nich to mierzący 2 metry wzrostu, trzykrotny MVP i aktualny zawodnik Denver Nuggets. Drugi to przerośnięta linia frontu, w skład której wchodzą Karl-Anthony Towns, Rudy Gobert i szósty Człowiek Roku Naz Reid wspierający debiutanta Anthony’ego Edwardsa. Niezależnie od tego, czy Nikola Jokic, czy Minnesota Timberwolves zmierzą się z Mavericks po siódmym meczu w niedzielę, Dallas swoje pierwsze dwa mecze finałowe konferencji rozegra na wyjeździe. Było to to samo zadanie, którego podjął się Mavericks, aby pokonać najwyżej rozstawionego Thunder, i jest to zadanie, które Dallas będzie musiało powtórzyć, jeśli franczyza ma odzyskać puchar, który Kidd, jako zawodnik, pomógł Dirkowi Nowitzkiemu zdobyć puchar w 2011 roku.

Mają tak samo realne szanse, jak każdy inny zespół, który pozostaje w grze. To nie jest tak prężna grupa, z jaką Doncic zaszedł tak daleko w 2022 roku. „Teraz ma obok siebie weterana i kilku weteranów” – powiedział Irving. „To inna wycieczka”. Takiego, które byłoby również znacznie trudniejsze niż poprzednie. Sam Irving opisał to zwycięstwo nad Oklahoma City jako najcięższą serię w swojej karierze. Sztab Dallas odetchnął z ulgą, ale i euforią po walce z niebezpieczną drużyną Thunder. Shai Gilgeous-Alexander zdobył 36 punktów z całego parkietu. OKC nie sprawiało dziś wrażenia godnego przeciwnika dla Giants of the West, a rywalizujące ze sobą osoby z całej NBA przyznały, że Thunder będą mieli coś do powiedzenia na temat tego, kto będzie reprezentował tę konferencję w finałach przez następną dekadę.

Irvingowi nie zostało już zbyt wiele czasu, ale Dallas ma go teraz. Mavericks zasługują na pewność z zewnątrz, że znajdą więcej wzmocnień, dzięki którym utrzymają tempo na każdym kroku, nawet jeśli nastąpi to tuż przed zgrupowaniem, jak wtedy, gdy Dallas pozyskało w sierpniu zeszłego roku kolejnego mistrza posezonowego, Derricka Jonesa Jr. (Jones ukarał słabą obronę OKC przeciwko niemu czterema rzutami za trzy punkty i 22 punktami w meczu 6.) Zapytaj Dončicia, a to dopiero początek dla Dallas.

„Ta grupa działa razem od około pięciu miesięcy” – powiedział Doncic. Wierzę, że możemy osiągnąć znacznie więcej. Tylko wielkie transakcje, duże korekty i po prostu… dostarczaj dalej.