Nowe badanie ujawniło geny leżące u podstaw słynnego psa zaprzęgowego Balto

Nowe badanie zmumifikowanych szczątków słynnego Siberian Husky ujawniło specjalne DNA, które pomogło psu zaprzęgowemu zdobyć światową sławę.

W 1925 roku Balto prowadzi grupę psów zaprzęgowych w śnieżycę, aby dostarczyć leki ratujące życie do miasteczka na Alasce.

Jego bohaterskie wysiłki zostały uwiecznione na pomniku siedzącego psa w nowojorskim Central Parku.

Ale w przeciwieństwie do tego, co sugeruje film animowany Balto z 1995 roku, to nie wilkołak sprawił, że było to tak trudne.

Porównując DNA Balto z DNA innych psów i ssaków, naukowcy odkryli, że bardziej zróżnicowane geny Siberian Husky pomogły mu przetrwać wyczerpującą podróż lepiej niż jego potomkowie.

Odkryli, że Balto i jego „rówieśnicy psów zaprzęgowych byli bardziej zróżnicowani genetycznie niż współczesne rasy i mogli mieć warianty, które pomogły im przetrwać trudne warunki Alaski w latach dwudziestych XX wieku”.

Autorzy badania pobrali próbkę DNA – dostarczoną przez Muzeum Historii Naturalnej w Cleveland, która zawiera zmumifikowane szczątki Balto – z brzucha psa, aby zrekonstruować jego geny. Wykorzystali również zestaw danych genetycznych 240 ssaków oraz 682 psów i wilków z XXI wieku.

Według autorów badania badanie jego genów nie ujawniło „żadnych dostrzegalnych przodków wilka”.

Według badań, bohaterski pies posiada inne cechy, które odróżniają go od współczesnych Siberian Husky i innych psów zaprzęgowych z jego epoki, w tym mniejszy wzrost i lepszą zdolność do trawienia skrobi.

Naukowcy uważają również, że pochodził z bezrasowej rasy husky, co uczyniło go genetycznie zdrowszym i lepiej przystosowanym do surowego środowiska Alaski lat 20. XX wieku.

Balto urodził się w 1919 roku i został sprowadzony z Syberii. Jego właścicielem był amerykański hodowca norweski Leonard Seppala.

W styczniu 1925 roku w mieście Nome na Alasce wybuchła epidemia śmiertelnej infekcji bakteryjnej błonicy. Ale jedyne dostępne lekarstwo znajdowało się w Anchorage, a jedyny samolot, który miał go tam zabrać, nie wystartował z powodu ujemnych temperatur.

Właśnie tam pojawił się Balto i jego zespół psów zaprzęgowych, ciągnąc około 20 kierowców – kierowców zaprzęgów – przewożących lekarstwo przez 674 mil (1084 km), gdy temperatura spadła do -23 F (-31 C).

Wieści o historycznej podróży szybko się rozeszły, a Balto został następnie uhonorowany jako postać w komiksach, książkach dla dzieci i filmach, a także w pomniku w dziecięcym zoo w Central Parku.