Niezupełnie w domu?

Film z 1992 roku „A League of Their Own” doczekał się małej ekranizacji w Najlepsze wideo seria o tej samej nazwie.

Wynik jest wystarczająco zabawny i powinien przyciągnąć nostalgicznych fanów – ale to nie jest podróż do domu.

streaming teraz„A League of Their Own” ma podobne założenia do filmu, w którym wystąpili Tom Hanks, Gina Davis, Rosie O’Donnell, Madonna i Jon Lovitz. Stworzony przez Willa Grahama („Mozart w lesie”) i Abby Jacobson („Broad City”), w którym występuje również w tytułowej roli, serial rozgrywa się w 1943 roku i podąża za Rockford Peaches, kobiecą drużyną w nowej All American Girls Professional League, utworzonej, ponieważ II wojna światowa zagroziła istnieniu Major League Baseball. mężczyźni z walk za granicą.

Serial zaczyna się od Carson Shaw (Jacobson) jadącego pociągiem z Idaho do Chicago na przesłuchania baseballowe. Po drodze poznaje i zaprzyjaźnia się z innymi zawodnikami baseballu Gretą (D’Arcy Carden, „Dobre miejsce”) i Joe (Melanie Field).

Nie ma indywidualnego tłumaczenia z filmu. Carson ma mniej więcej takie samo pochodzenie jak postać Geeny Davis – gospodyni domowa zamieniła się w diament z mężem na wojnie – ale ma inne imię i żadna siostra ani fabuła nie badają jej tożsamości płciowej (nie w filmie). Nick Offerman gra Toma Hanksa jako trenera, ale oto Dove Porter, a nie Jimmy Dugan, który nie jest alkoholikiem. Wiele innych punktów fabuły pozostaje bez zmian, takich jak postępowanie ze sceptycznymi fanami i mediami, nieporęczne mundury (upierają się, że „nie możemy bawić się w spódnicach!”) i pewne niespójności między sobą, nawet jeśli są zgrupowane razem z gra. Oryginalna gwiazda Rosie O’Donnell jako kelnerka.

„A League of Your Own” zajmuje się również głębszym spojrzeniem na kwestie rasy i LGBTQ + niż jego wielkoekranowy poprzednik. Kiedy dwie czarne kobiety, melonik Max Chapman (Chant Adams) i jej najlepsza przyjaciółka Clans Morgan (Gbemisola Ecomelo), pojawiają się na przesłuchaniach, kazano im „wrócić do domu” właśnie ze względu na ich rasę. Tymczasem związek Carsona z Gretą szybko zamienia się w słodki. Te elementy pogłębiają historię i wyjaśniają, dlaczego taki film można zaadaptować do serialu – ma coś nowego do powiedzenia i wtapia się w to.

Ale same te cechy, choć mile widziane, nie mogą sprawić, że będzie to zwycięska gra. Znaczna część tempa ma charakter zygzakowaty w szczególnie monotonnym wpisie baseballowym, podczas gdy historia Maxa jest w dużej mierze odizolowana od reszty fabuły – co często wydaje się, że serial zatrzymuje się na chwilę, dopóki historie się nie dopasują.

Większość dialogów jest również niepokojąco nowoczesna (jest usiana wymową Carsona „lubię” i „mam na myśli” oraz frazami typu „tak podekscytowany!”). Podczas gdy w niektórych programach anachronizmy działają jako świadomy wybór (na przykład „Dickinson”), tutaj okazuje się, że są nieznane, tak jakby „Własna Liga” nie była w stanie zdecydować, czy chce czuć się zakorzeniona w czasach II wojny światowej. A raczej nowoczesna seria, która po prostu ma jakieś ozdoby okienne z tamtej epoki, ale poza tym je ignoruje.

Dla fanów filmu warto go obejrzeć. A dla tych, którzy szukają dramatu o kobietach grających w baseball w latach 40., który nie ignoruje tematów takich jak rasa i płeć, oglądanie tego jest wystarczająco zabawne. Obsada jest świetna, a problemy, z którymi się borykają, wydają się obiektywne. Ale jest też wzburzony i nierówny – z uczuciem pokazu odchrząkuje i próbuje zdecydować o jego tonie podczas występu.