Teleskop Webba osiąga kamień milowy: całe jego światło w jednym miejscu

Dzisiaj NASA Udostępnij zdjęcie Odnotowując, że pomyślnie zakończył fazę ustawiania obrazu podczas uruchomienia Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Zwierciadło główne Webba składa się z 18 pojedynczych segmentów, a od dzisiejszej aktualizacji wszystkie te segmenty są wyrównane tak, że jedna gwiazda pojawia się jako pojedynczy obiekt. Chociaż wciąż potrzeba wielu etapów ogniskowania, droga do obsługi teleskopu pozostaje krótsza.

Natychmiast po wystrzeleniu skupiono się na wyeksponowaniu wszystkich części teleskopu, które musiały być przenoszone w kompaktowej konfiguracji, aby pasowały do ​​pojazdu startowego. Proces ten obejmował zmianę orientacji i poszerzenie zwierciadła głównego, obniżenie zwierciadła wtórnego na miejscu oraz rozszerzenie wielowarstwowego filtra przeciwsłonecznego, który pomaga utrzymać chłodne urządzenie do obrazowania.

Ku zaskoczeniu i szczęściu wielu ludzi, to Sprawy poszły niesamowicie gładko. Od tego czasu skupienie przesunęło się na… cóż, skupienie. Podstawowe lustro Webba składa się z 18 oddzielnych luster w układzie heksagonalnym, z których każdy może być indywidualnie kontrolowany. Początkowo, kiedy lustro zostało otwarte po raz pierwszy, rozmazy te dawały 18 pojedynczych rozmazów rozsianych po lustrze wtórnym.

Jednak na początku tego miesiąca dokonano korekty lusterek Utwórz tablicę szesnastkową O smugach, które powtarzały układ głównych segmentów zwierciadła. W dzisiejszym ogłoszeniu części zmieniły się tak, że każdy wacik był częściowo skupiony i przeniesiony na środek zwierciadła wtórnego. Wyniki? Gwiazda obrazowana dla tego procesu jest teraz pojedynczym punktem w środku pola widzenia teleskopu.

NASA jednak jeszcze nie skończyła. Mimo że wszystkie obrazy znajdują się w tym samym miejscu, po prostu się tam nakładają. Ostatecznym celem jest sprawienie, by klipy zachowywały się jak pojedyncze lustro, co wymaga dokładniejszego skupienia. W tym celu inżynierowie zobrazują widma światła, szukając subtelnych zmian pozycji obrazu przy różnych długościach fal. Z niego można dowiedzieć się, jak należy przesuwać lusterka, aby dostosować segmenty lusterek.