Stephen Wong: Malarz, który zbudował krajobrazy Hongkongu „jak Lego”

Stephen Wong otwarcie określa siebie jako „chciwego”. Pejzażysta zwraca uwagę na swój apetyt na wchłonięcie jak największej liczby scen podczas długich i niekiedy żmudnych podróży, co powoduje, że szkicowniki wypełnia impresjami, zanim przełoży je na okazałe obrazy.

Hongkong, dom 35-latka, jest stałym źródłem inspiracji. Jego wyjątkowy teren — mieszanka gór, plaż, wysp i okrągłych pejzaży miejskich, znajdujących się blisko siebie — inspiruje do wymyślnych interpretacji tego, co napotyka po drodze. W ciągu ostatniej dekady stworzył setki tych niesamowitych dzieł, stając się jednym z najpopularniejszych współczesnych artystów w mieście.

Era pandemii była dla Wonga zwiastunem nowego okresu kreatywności. Nie mogąc podróżować w zeszłym roku, wyprodukował „Wielką podróż po Google Earth” – wielkoformatowe obrazy przedstawiające miejsca takie jak Machu Picchu w Peru i japońska góra Fuji, z których ta ostatnia została rozłożona na pięciu płótnach. Nie opuszczając pracowni, wykorzystał zdjęcia satelitarne z Google Earth i zdjęcia wygrzebane z Internetu, a także własne wspomnienia z odwiedzonych wcześniej miejsc.

Teraz, w swoim kolejnym ambitnym przedsięwzięciu, Wong ponownie zwrócił uwagę na Hongkong, gdzie wyruszył na 100-kilometrowy (62-milowy) szlak MacLehose Trail. Słynący z rozległych widoków na dramatyczne krajobrazy regionu, spacer podzielony jest na 10 etapów, o różnym stopniu trudności i podejściu. Rozciągając się ze wschodu na zachód przez Nowe Terytoria Hongkongu, przecina słynne naturalne zabytki, takie jak monolityczna Lwia Skała i Zbiornik Tai Lam Chung, znany jako „Jezioro Tysiąca Wysp”.

Podczas gdy MacLehose jest jednym z projektów, o których Wong myślał od dawna, szybkie tempo rozwoju Hongkongu skłoniło go do „skorzystania z okazji” i rozpoczęcia działalności we wrześniu ubiegłego roku.

„Mam wrażenie, że wszystko się zmienia” – mówi. „Nie mogę być pewien, że jutro wszystko może tu być”.

Marcelo Kwan, szef działu sztuki nowoczesnej i współczesnej w Azji w Bonhams, który był kuratorem wystawy, opisuje język artystyczny Wonga jako surrealistyczny i bardzo łatwy do zrozumienia. Ale włączenie przez malarza wspomnień z pierwszej osoby sprawia, że ​​jego styl jest bardzo osobisty, dodaje Kwan, który uważa, że ​​ostatnia fala aktywności w karierze Wonga – pojawianie się na Art Basel i znaczących lokalnych targach w ciągu ostatnich 18 miesięcy – trwała cały czas. Rysuje z entuzjazmem – pochodzi z jego najnowszej pracy.

„Jego odcień całkowicie zmienił się w porównaniu z jego wczesnymi latami, z bardziej ziemistego na bardzo kolorowy” – przemiana, którą uważa za „wynik jego artystycznych osiągnięć w ciągu ostatnich 10 lat” – powiedział Kwan w wywiadzie telefonicznym.

ślad śladus

Spacer z Wongiem zapewnia wgląd w jego proces medytacji. Często zatrzymuje się na 5 do 10 minut, aby szybko narysować to, co przykuwa jego uwagę, co jest jego ulubioną metodą robienia zdjęć.

„W dzisiejszych czasach, zwłaszcza w przypadku technologii, mamy wiele sposobów na bardzo precyzyjne uchwycenie widoków poprzez robienie zdjęć iPhonem” – mówi. „Ale to dla mnie za szybko.

„Lubię ją zapamiętywać ręcznie. Chociaż nie jest to dokładne, naprawdę pomaga mi głębiej zrozumieć tę scenę”.

Krzywizna szpilki do włosów na górze Tai Mu Shan, Hongkong kredyt: Chunyip Wong / E + / Getty Images

Zbiornik High Island w Sai Kung Country Park obok naturalnych sześciokątnych formacji skalnych. kredyt: Chan Long Hee / SOPA Images / LightRocket / Getty Images

Malarska interpretacja Tai Mo Shan, najwyższego szczytu Hongkongu. kredyt: Dzięki uprzejmości Bonhams

READ  Royal News – Na żywo: Król Karol „zaoferował Harry’emu pobyt w rezydencji królewskiej”, ale książę „odrzucił tę ofertę”.

W Shing Mun Reservoir, na początku siódmego etapu MacLehose Trail, z podekscytowaniem narysował najwyższy szczyt Hongkongu, Tai Mo Shan na wysokości 3140 stóp, na tle cienkich, miękkich chmur. „Zawsze lubię wyrażać związek między krajobrazem a niebem” – komentuje, zwracając uwagę na kontrast między twardymi górami a miękkimi chmurami.

Później w podróży zatrzymaj się, aby pomalować wysokie, zielone drzewa, które na pierwszy rzut oka wydają się nijakie, biorąc pod uwagę, że są wszędzie po drodze. Ale Wonga pociąga sposób, w jaki ta konkretna grupa dzieli krajobraz na dwie części – góry po lewej i sztuczny zbiornik wodny i wyżyny po prawej. „Bardzo lubię (takie) rodzaje rozmów” – dodaje.

Chmury wiszą nisko na obrazie Wonga przedstawiającym drugi etap Szlaku MacLehose. kredyt: Dzięki uprzejmości Bonhams

Sergio Koo, przyjaciel i kolekcjoner dzieł Wonga, dołączył do niego w około połowie z dziesięciu scen MacLehose. Dla Ko wędrówka z malarzem daje mu możliwość odkrycia części krajobrazu, przez które on, jako zapalony biegacz, normalnie by przechodził.

„Ciekawe, w jaki sposób umieszcza (pewne) doświadczenia w obrazie” – mówi Koe przez telefon, wybierając napotkane sceny, które znalazły się na obrazach Wonga: samotne drzewo i szorstki zarys deszczówki, które para z innym przyjacielem, szli.

Zazwyczaj Koo przechodzi przez betonowy kanał, który jest ostatnim odcinkiem 100-kilometrowego (62-milowego) toru, tak szybko, jak to możliwe.

„Teraz nawet najnudniejsza część utworu staje się interesująca”.

W lewym górnym rogu planszy 10 etapu MacLehose Trail widz może zarysować postrzępione kontury łowisk w pobliżu zbudowanej grupy budynków i szczytu zamku. kredyt: Dzięki uprzejmości Bonhams

Architektura krajobrazu

W swoim studio Wong odtworzył fragmenty toru, używając własnych rysunków i wspomnień z wędrówek. Resztę wypełnia swoją wyobraźnią.

Jasne, żywe zielenie i kontrastujące kolory przedstawiają wszystko, od pofałdowanych łańcuchów górskich po żywe, różowe drzewa z ciemnoniebieskimi szczytami. Jego obrazy półwyspu Sai Kung, widziane z czwartego etapu McMulhouse’a, przedstawiają chmury w postaci kopców waty cukrowej uderzające o miękkie zielone niebo, równoważące zachody słońca rozlewające się w powtarzających się brzoskwiniowych pociągnięć pędzla poszarpanego oceanu.

Ponadgabarytowa płyta Wonga dla czwartego odcinka MacLehose Trail. kredyt: Dzięki uprzejmości Bonhams

READ  Pierwsze spojrzenie: Harrison Ford i Helen Mirren w materiałach promocyjnych do serii prequeli Yellowstone z 1923 r.

Piaszczyste plaże półwyspu Sai Kung w Hongkongu. kredyt: Ian Hunter/Em/Getty Images

Oprócz zastosowania sennych kształtów, Wong czasami zmienia kierunek głównych punktów orientacyjnych (takich jak zbiornik na scenie siódmej, który pojawia się na wschód od Needle Hill, a nie na zachód), dodając poczucia fantazji zakorzenionej w rzeczywistości.

„Interesuje mnie to, jak interpretowana jest natura, a nie dokładność uchwycenia sceny” – wyjaśnia Wong. „Dla mnie to jak granie w Lego. Budujesz krajobrazy za pomocą tekstur, linii i kolorów”.

Podczas gdy jego obrazy są niezwykle wciągające, włączenie miniaturowych ludzi – przedstawianych spacerujących, wykonujących czynności na świeżym powietrzu, takich jak skoki spadochronowe, a nawet malowanie – odgrywa „ważną rolę”, mówi kurator Kwan.

„Kiedy się zbliżysz, w obrazach zobaczysz bardzo młodych ludzi” – dodaje. „To dla mnie najpiękniejsza część.

Szczegółowe ujęcie czwartego odcinka szlaku MacLehose. „Wierzę, że w naturze człowieka można upokorzyć… uzdrowić” – mówi malarz. kredyt: CNN / Stevie Chong

Na jego obrazach można zobaczyć ludzi wykonujących zajęcia na świeżym powietrzu, takie jak wędrówki piesze, a w tym szczególe skoki spadochronowe. kredyt: CNN / Stevie Chong

„Oczywiście krajobraz jest cudowny. Ale w końcu myślę, że ma to związek z ludźmi. Więc chociaż ludzie są bardzo młodzi, wszyscy na zdjęciu są bardzo ważnym elementem. Chodzi o ich podróż. Stephen wygląda na innych ludzi, ale także jako jeden z uczestników tej podróży.

Obejrzyj powyższy film, aby zobaczyć Stephena Wonga w akcji.