Sam Kerr nową królową Australii

Ton Sama Kerra prawie się nie zmienił. Powiedziała, że ​​nie miała jeszcze czasu, żeby się nad tym zastanowić. Schowała to z tyłu głowy. Miała inne rzeczy, na których mogła skupić swoją uwagę.

Jej odpowiedź była śmiertelnie poważna, co sprawiło, że Kerr odniosła wyraźne wrażenie, że program, dla niektórych show życia, był tylko kolejnym punktem w napiętym harmonogramie, kolejnym punktem na jej liście rzeczy do zrobienia: Barcelona w drodze. Liverpool w lidze. Opactwo Westminsterskie , aby służyć jako okaziciela flagi Australii podczas koronacji króla Karola III. Everton na wyjeździe.

Oczywiście, powiedziała, była świadoma, że ​​wybór premiera Australii do noszenia flagi jej kraju podczas ceremonii koronacyjnej był „wspaniałym i niesamowitym zaszczytem”. To prawdopodobnie coś, o czym „opowiesz moim dzieciom za 10 lub 15 lat” – przyznała.

Po prostu myśl o tym nie przeszkadzała jej. W rzeczywistości była tak obojętna, że ​​​​przyznała, że ​​​​pierwszym odruchem, kiedy zaproponowano jej tę rolę, było jej odrzucenie. Myślałem, że jest zbyt zajęta, by uczestniczyć w koronacji. Założyłem, że tego dnia będzie miała sesję treningową. Nie chciałeś opuszczać treningu tylko po to, żeby nieść flagę.

Jednak ci, którzy go znają, przedstawią dodatkowe wyjaśnienie. Kerr zawsze była uważana za najlepszą zawodniczkę kobiecej piłki nożnej. Przez pewien czas była najlepiej opłacaną zawodniczką na świecie.

Jej koledzy z drużyny, koledzy z drużyny i przyjaciele zgodnie podkreślali, że nic, co przyniosła ta sytuacja – profil, pieniądze, towarzysząca presja – nie pozostawiło na niej najmniejszego śladu. „To naprawdę fajne uczucie” – powiedziała koleżanka z Australii, Mary Fowler. „Za każdą presję, jaką mogę odczuwać, podwoj ją dla niej. Więc po prostu: rekwizyty dla niej za to, że jest w stanie sobie z tym poradzić i poradzić sobie z tym, jakby to jej nie dotyczyło. „

Powiedziała, że ​​taki właśnie jest Kerr. Jest też dokładnie tym, kim Australia chce, żeby była w tym miesiącu, gdy przygotowuje się do ponownego niesienia swojego kraju na swoich barkach na Mistrzostwach Świata Kobiet.

W wieku 29 lat Kerr od dłuższego czasu jest gwiazdą. Cztery lata temu, kiedy Chelsea przygotowywała się do podpisania z nią kontraktu, kierownictwo klubu musiało uzasadnić inwestycję. Zarówno opłata za przejęcie jej usług, jak i jej pensja były w tamtym czasie znacznymi zobowiązaniami według standardów kobiecej piłki nożnej.

Ich przypadek polegał na tym, że pieniądze zmniejszyły się z powodu ich zbywalności. Kerr był wówczas twarzą producenta odzieży sportowej Nike w Australii. Możliwość jej podpisania była motorem napędowym decyzji australijskiego nadawcy Optus Sport o nabyciu praw do kobiecej Premier League w Anglii. Zarządowi Chelsea powiedziano, aby nie brał pod uwagę poglądu, że Kerr jest zbyt drogi, ale postrzegał jej podpisanie jako okazję.

Udowodniło to to lato. Kerr jest niekwestionowaną gwiazdą, głównym wydarzeniem i centralną postacią nie tylko największego Pucharu Świata Kobiet w historii, ale także Pucharu Świata, który Australia rozpaczliwie ma nadzieję wygrać na własnym terenie.

Jej wizerunek obiegł cały kraj. Jest w centrum wszystkich kampanii marketingowych turnieju. Jest przedstawiona wraz z księżniczką Leią i Johnem Lennonem na muralu na przedmieściach Sydney w Marrickville i znajduje się na okładce zaktualizowanej edycji gry wideo FIFA. Opublikowała swoją autobiografię. Jest, jak to ujęła była koleżanka z drużyny, Kate Gill, „osobą z plakatu zespołu”.

Najwyraźniej każdy serwis informacyjny opublikował profil o jej dorastaniu w Fremantle, na obrzeżach Perth, w Zachodniej Australii, szczegółowo opisując bogate sportowe pochodzenie jej rodziny – zarówno jej ojciec, jak i brat grali zawodowo w australijski futbol – oraz jej drogę do znaczącej pozycji w tym sporcie, ona i jej rodzina jest w środku. Początek jest znienawidzony.

„Jest tu wszędzie”, powiedział John Marquard, dyrektor ds. mediów i telewizji, który zawarł umowę z Optus. „Jeśli istnieje ikona tego Pucharu Świata, to jest to ona. Pozycja, w której się znajduje, jest właściwie dość niezwykła. Pod względem powszechnego szacunku nie mogę myśleć o nikim, kto byłby z nią równy”.

Zamiast tego sportowcy z Australii zwracają się ku historii, ci, których spuścizna została nieco dopracowana przez czas: sprinterka Cathy Freeman, pływak Ian Thorpe i tenisistka Ashleigh Barty. Jego obecni rówieśnicy, nawet w tradycyjnym narodowym sporcie krykieta, zarówno zasady rugby, jak i AFL nie mają sobie równych.

W kraju tak pochłoniętym sportem jak Australia – „dla wielu Australijczyków sport to życie, a reszta to cień”, jak powiedział eseista i myśliciel Donald Horne w 1964 roku – to ogromny zaszczyt. Marquard przypisuje tę dużą popularność nie tylko osiągnięciom Kerr, zwłaszcza poza Australią, ale także jej naturalności.

„Historycznie mieliśmy trochę syndromu wysokiego maku”, powiedział, odnosząc się do sytuacji, w której sukces danej osoby powoduje niechęć lub krytykę. „Ogólnie rzecz biorąc, w Australii panuje kulturowy etos, zgodnie z którym nie można wyrosnąć z samego siebie. Każdy, kto tego nie robi, jest zwykle postrzegany jako autentyczny, a to ma fundamentalne znaczenie dla kultury.

„Możesz szanować to, co zrobił ktoś taki jak Nick Kyrgios, ale może to całkowicie dzielić. Podczas gdy Sam nie ma tej arogancji. Po prostu postrzegał to jako prawdziwe. Cały zespół, naprawdę: widzisz, jak spędzają wieki na rozmowach z fanami po meczach Nawet przy wszystkich wymaganiach Sam pozostała całkowicie uziemiona. To po prostu niesamowite”.

Steve Catley, obrońca Australii, ujął to bardziej zwięźle w komentarzach do The Sydney Morning Herald. Ona powiedziała: „To jest tam”. To jest po prostu jak: „Bla. Jestem Sam. To ja.’ Nadal tak jest”.

To znaczy, zamiast dać się onieśmielić jej posturą — i oczekiwaniami, które teraz piętrzą się na jej ramionach — Kerr wydaje się nie tylko ją witać, ale i dodawać jej otuchy. Niemal regularnie mówiła o swoich nadziejach związanych z turniejem i tym, co przyniesie jej – i kobiecej piłce nożnej w Australii – w tym, co określa jako „moment Cathy Freeman”, odnosząc się do zwycięstwa sprinterki na 400 metrów. Na Igrzyskach Olimpijskich 2000 w Sydney.

Kerr zauważył, że poprowadzenie Australii do zdobycia mistrzostwa świata na tym samym stadionie miałoby taki sam wpływ na późniejsze pokolenie Australijczyków.

„Jeśli nie ma presji, prawdopodobnie oznacza to, że nie jest to gra, szczerze mówiąc” – powiedziała w tym miesiącu. „Presja jest przywilejem, a ja kocham presję. Uwielbiam być w momencie, w którym jedna lub dwie chwile mogą zmienić trajektorię twojej kariery i myślę, że ten Puchar Świata jest jednym z takich momentów. „

Zanim Kerr pozwoliła sobie na refleksję nad swoją zniuansowaną rolą w Opactwie Westminsterskim w maju, przyznała, że ​​trochę się zdenerwowała. Wystarczyło, że przeszła kilka kroków przed premierem Anthonym Albanese, ale musiała to zrobić z australijską flagą na ramieniu i oczami całego świata.

To była pierwsza koronacja, na której byłem w tym roku. Miejmy nadzieję, że będzie inna rola, w której odgrywa znacznie bardziej znaczącą rolę. Różnica polega na tym, że tym razem wcale się nie denerwuje.