Pan Gongsheng mianowany prezesem Chińskiego Banku Centralnego

Przez prawie osiem lat Pan Gongsheng nadzorował jeden z największych funduszy pieniężnych na świecie: chińskie rezerwy walutowe o wartości 3 bilionów dolarów. Teraz będzie kierował bankiem centralnym kraju i odgrywał ważniejszą rolę w chińskiej gospodarce.

Ban, wybitny ekonomista, został we wtorek mianowany prezesem banku centralnego, Ludowego Banku Chin. Już 1 lipca został mianowany sekretarzem partii komunistycznej banku. Po raz pierwszy od pięciu lat ktoś będzie zajmował dwa duże stanowiska, dając panu Banowi ogromną polityczną dźwignię w systemie finansowym drugiej co do wielkości gospodarki świata.

Jest ustawiony na dokładny czas dla Chin. Ożywienie kraju po pandemii słabnie, jego system bankowy jest przepełniony złymi kredytami dla deweloperów i samorządów lokalnych, a jego waluta, renminbi, oscyluje blisko 15-letnich minimów. lata. Te krzyżujące się prądy sprawiają, że zagraniczni inwestorzy dwa razy się zastanowią, zanim zainwestują pieniądze w Chinach, i popychają inwestorów krajowych do wycofania swoich inwestycji z kraju.

Rezerwy walutowe są w rzeczywistości funduszem awaryjnym kraju, który jest wykorzystywany w czasach napięć finansowych. Jako lider Państwowej Administracji Walutowej Banku Centralnego Pan Pan pracował nad stabilizacją renminbi po dewaluacji, mając na celu zwiększenie eksportu i zwiększenie globalnego wykorzystania renminbi, co przyniosło odwrotny skutek w sierpniu 2015 r.

W tym czasie ustabilizował walutę, nakładając surowe ograniczenia, egzekwowane przez policję, na zdolność chińskich gospodarstw domowych, firm, a nawet międzynarodowych korporacji do wyprowadzania pieniędzy z kraju. Jego działania powstrzymały odpływ kapitału, ale poważnie nadszarpnęły międzynarodową atrakcyjność renminbi jako alternatywy dla dolara i stworzyły precedens dla trwającego obecnie w Waszyngtonie planowania ograniczenia amerykańskich inwestycji w Chinach.

Wcześniej w swojej karierze zajmował wysokie stanowiska w dwóch z czterech głównych banków w kraju, Industrial and Commercial Bank of China oraz Agricultural Bank of China, i usprawniał operacje w obu.

Pan był jednym z urzędników, którzy wcześnie ostrzegali przed niebezpieczeństwem stwarzanym przez chińską bańkę na rynku nieruchomości, która obecnie jest deflacją z powszechnymi szkodami dla gospodarki.

Ban zawdzięcza swój wzrost „kompetencjom i rzadkiemu poziomowi wiedzy technicznej, ponieważ wydaje się, że nie ma żadnego wsparcia politycznego ze strony wyższych urzędników” – powiedział Andy Chen, starszy analityk w Trivium China, firmie konsultingowej ds. Polityki w Pekinie.

Ale brak zaplecza władzy w partii komunistycznej przez Bana może zostać zrekompensowany przez jego przywództwo na dwóch najwyższych stanowiskach w banku centralnym. Od 2018 r. sekretarzem partii jest Guo Shuqing, który jest pełnoprawnym członkiem potężnego Komitetu Centralnego Partii. Był to prezes banku centralnego Yi Gang.

Polityka gospodarcza pozostaje pod kontrolą wicepremiera He Lifenga, wieloletniego sojusznika i bliskiego przyjaciela najwyższego przywódcy Chin, Xi Jinpinga. Przez ostatnie siedem lat nadzorował politykę przemysłową i planowanie gospodarcze. Tej wiosny powierzono mu dodatkową odpowiedzialność za międzynarodowy handel i finanse i oczekuje się, że uzyska większy wpływ również na krajowy system finansowy.

Mimo to samo przetrwanie jako najwyższy urzędnik finansowy w Chinach jest obecnie osiągnięciem, ponieważ fale dochodzeń w sprawie korupcji doprowadziły do ​​upadku wielu przywódców. Zdolność pana Bana do unikania problemów prawnych podczas nadzorowania rezerw walutowych jest szczególnie godna uwagi, biorąc pod uwagę burzliwą historię agencji.

Dyrektor agencji walutowej w latach 90. Zhu Xiaohua został wkrótce potem skazany na 15 lat więzienia za korupcję, a później mianowany dyrektorem wykonawczym banku, chociaż później został zwolniony za kaucją. Następca pana Zhu, Li Fuxiang, został nagle hospitalizowany w 2000 roku i zmarł, gdy spadł z okna szpitala na siódmym piętrze.

Agencja walutowa ponownie wpadła w zamęt w 2015 r., kiedy bank centralny zdewaluował chińską walutę bez wstępnego wyjaśnienia.

Pekin zdewaluował swoją walutę z powodów technicznych, a nie trudności finansowych. Ale giełda w Szanghaju załamała się dwa miesiące temu, a dewaluacja tak zaniepokoiła inwestorów, że Chiny wydały w kolejnych miesiącach prawie 1 bilion dolarów na stabilizację waluty.

Pan Ban powstrzymał spadek renminbi poprzez ścisłą kontrolę kapitału. Może zostać wezwany do ponownego zarabiania pieniędzy w swojej nowej pracy. Chińskie Biuro Polityczne w poniedziałek poparło dalsze koncentrowanie się na utrzymaniu stabilnej wartości renminbi.

Ścisła kontrola Bana w 2016 r. nad przepływami pieniężnymi z Chin odwróciła ponad dekadę wysiłków chińskich decydentów, aby uczynić renminbi globalną walutą, którą banki centralne i duże korporacje chciały mieć.

Jednak niektórzy decydenci fiskalni twierdzą, że Ban nie miał wtedy wielkiego wyboru, ponieważ ograniczenie przepływu pieniędzy z Chin było częścią szerszego nacisku Pekinu na coraz większą kontrolę rządu nad gospodarką.

„Był menedżerem, z pewnością kluczowym menedżerem, kierującym polityką od góry” – powiedział Mark Sobel, który był zastępcą asystenta sekretarza ds. międzynarodowej polityki monetarnej i finansowej w Ministerstwie Skarbu USA w latach 2000-2015.

Pan Pan nie należy do elitarnej rodziny Partii Komunistycznej, jak Zhou Xiaochuan, który był prezesem banku centralnego i sekretarzem partii komunistycznej w latach 2002-2018. Nie jest też byłym profesorem ekonomii na amerykańskim uniwersytecie, jak pan Yi, który od pięciu lat jest konserwatystą. Rzeczywiście, na początku swojej kariery Pan Pan odmówił przyjęcia do Harvard’s Kennedy School of Government, pozostając zamiast tego w Chinach i pomagając dwóm bankom, w których pracował, przygotować się do ich pierwszych ofert publicznych.

Ludzie, którzy znają pana Bana, który w tym miesiącu kończy 60 lat, opisują go jako skrupulatnie zorientowanego na szczegóły pracoholika. Znany jest z zaznaczania notatek od podwładnych, aby poprawić ich gramatykę.

Dorastał w zagrożonym powodziami mieście Anqing nad rzeką Jangcy w prowincji Anhui w środkowych Chinach. W latach 80. uzyskał tytuł licencjata z rachunkowości w Zhejiang Metallurgical Economics College i tam wykładał.

Jego kariera zaczęła przyspieszać, kiedy przeniósł się do Pekinu w 1987 roku, aby uzyskać tytuł magistra stosunków pracy na Uniwersytecie Renmin, a następnie doktorat z ekonomii, a rok później na Uniwersytecie Cambridge w latach 1997-1998.

A Harvard? W końcu pojechał tam w 2011 roku. Ale to było tylko na dwa miesiące – nie był to program studiów, który mógłby pogłębić jego zrozumienie Stanów Zjednoczonych, ale trzymałby go z dala od chińskiego centrum władzy w Pekinie.

ja ty Przyczynić się do badań.