Nikola Jokic, Shaquille O’Neal, Hakeem Olajuwon? Jak gwiazda Nuggets wypada w porównaniu z wielkimi mężczyznami wszechczasów?

Ponieważ konfetti zostało zmiecione z podłogi Ball Arena, a w szatni Nuggets pachnie szampanem, nadszedł czas, aby przejść do istotnej części każdego sportowego talk show: Gdzie jest materac tego faceta?

Dla Nikoli Jokicia to skomplikowane pytanie. Pod wieloma względami NBA nigdy nie widziało takiego gracza jak on. Z drugiej strony, istnieje niewiele podobnych biografii niektórych z najbardziej znanych nazwisk tego sportu.

Jeśli chodzi o najlepszych graczy, jakich kiedykolwiek wybrano w trakcie reklamy Taco Bell, kariera Jokiego nie ma sobie równych. Rzućmy jednak okiem na surowe liczby i ramy czasowe, aby porównać legendarne kariery i zobaczyć, gdzie znajduje się Joker po wygraniu pierwszego odcinka.

Oto jego biografia dla szybkiego przypomnienia:

• 28 lat (8 rok w lidze)
• Dwóch najlepszych facetów
• Pięć razy w NBA
• Średnie w karierze: 20,2 punktu, 10,5 zbiórki, 6,6 asysty, 1,2 przechwytu, 0,7 bloku na mecz, 55,3% z gry, 34,8% z 3
• Pierwszy gracz, który poprowadził wszystkich graczy pod względem punktów, zbiórek i asyst przez cały sezon posezonowy
• Pierwszy gracz, który miał 10 triple-double w jednym postseason

Shaquille’a O’Neala

W czasie swoich pierwszych mistrzostw w sezonie 1999-00:

• Wiek: 27 lat
• MVP meczu: jeden (kończący się jednym)
• Drużyny NBA: Siedem (zakończone z 14)
• Średnie w karierze przez siedem sezonów: 27,5 punktu, 12,4 zbiórki, 2,7 asysty, 0,7 przechwytu, 2,7 bloku, 57,7 procent z gry, 5,9 procent z 3
• nr 8 w sportowiecTop 75 listy wszechczasów.

Pomimo tego, że jest stylowym przeciwieństwem Jokiego, pierwszy pierścień O’Neala ma pewne podobieństwa do turnieju Jokiego. Ogromny O’Neal zaczął wcześniej niż Joki jako numer 1 w All-NBA w 1992 roku w swoim drugim sezonie. Ale po trzech latach posezonowych porażek – wliczając w to finały w 1995 roku – Shaq przeniósł się do Los Angeles, gdzie wraz z nastolatkiem Kobe Bryantem zdobył trzy tytuły z rzędu. Jokić miał również wady posezonowe, z tą istotną różnicą, że drużyny prowadzone wcześniej przez Jokicia dotarły do ​​​​konwencji i półfinałów konferencji.

O’Neal osiągnął historyczny szczyt w NBA na dwa sposoby: dominację, gdy jest u szczytu formy, oraz ogólną długowieczność. Regularnie występował w zespołach All-NBA do 2008 roku. Jokić jest na dobrej drodze do osiągnięcia podobnego poziomu, będąc zdrowym przez całą swoją karierę, ale będzie potrzebował podobnie elitarnego zespołu wsparcia, aby dojść do czterech pierścieni.

Czas jego pierwszego turnieju w sezonie 2020-21:

• Wiek: 26 lat
• MVP meczu: dwa
• Wszystkie drużyny NBA: pięć (obecnie siedem)
• Średnie z kariery w ośmiu sezonach: 20,9 punktu, 9,1 zbiórki, 4,5 asysty, 1,2 przechwytu, 1,3 bloku, 53,2% z gry, 28,7% z 3
• Nr 24 w sportowiecTop 75 listy wszechczasów.

Miracles International ma wspaniałe równoległe prace. Podobnie jak Joki, kariera Antetokounmpo zaczęła się obiecująco, ale powoli. Nie przerwał startu aż do trzeciego sezonu, zdobył swój pierwszy tytuł MVP w swoim szóstym sezonie, a następnie zdobył swoje pierwsze mistrzostwo w pierwszym roku, w którym nie zdobył nagrody MVP.

Kto był najlepszym piłkarzem tamtego sezonu? Oczywiście Joki, który również został pełnoetatowym starterem w roku 3, zdobył swój pierwszy tytuł MVP w swoim szóstym sezonie, a następnie zdobył swoje pierwsze mistrzostwo w pierwszym roku, w którym nie zdobył nagrody MVP. Jokić ma tylko nadzieję, że jego następne dwa sezony przyniosą zespołowi więcej sukcesów po sezonie niż Antetokounmpo, ponieważ The Greek Freak jeszcze nie wrócił do finałów konferencji.

Mojżesz Malone

W czasie swoich pierwszych mistrzostw w latach 1982-83:

• Wiek: 27 lat
• MVP meczu: Trzy (kończące się z trzema)
• Zespoły NBA: pięć (zakończone z ośmioma)
• Średnie w karierze przez siedem sezonów: 22,7 punktu, 14,6 zbiórki, 1,4 asysty, 0,9 przechwytu, 1,6 bloku, 51,8 procent z gry, 5,3 procent z 3
• nr 18 w sportowiecTop 75 listy wszechczasów.

Malone potrzebował zmiany scenerii i współpracował z Juliusem Irvingiem, aby wygrać swój pierwszy tor w 1983 roku, kiedy odebrał swoją trzecią nagrodę MVP. Pomiędzy ABA a NBA, Malone grał w dziewięciu różnych drużynach w ciągu swojej 17-letniej kariery i przeszedł na emeryturę jako największy ofensywny gracz w historii koszykówki.

Podobnie jak cichy Jokić pozwalał swojemu MVP grać bez posiadania całego majątku swojej drużyny, Malone mówił niewiele i zdominował mecze jako student pierwszego roku, jednostronnie zmieniając całe mecze. Po odcinku z 1983 roku rozegrał tylko jeden mecz play-off, przegrywając z Celtics w finale konferencji w 1985 roku.

Hakeema Olajuwona

W czasie swoich pierwszych mistrzostw w latach 1993-94:

• Wiek: 31
• MVP meczu: jeden (kończący się jednym)
• Drużyny NBA: osiem (zakończone z 12)
• Średnie w karierze przez dziewięć sezonów: 23,7 punktu, 12,5 zbiórki, 2,5 asysty, 1,9 przechwytu, 3,6 bloku, 51,6 procent z gry, 17,5 procent z 3
• nr 11 w sportowiecTop 75 listy wszechczasów.

Olajuwon dołączył do zupełnie innego zespołu z Houston w latach 1984-85 niż zespół Jokića z Denver. The Rockets we współpracy z Ralphem Sampsonem dotarli do finałów NBA na drugim roku Olajuwona i wydawało się, że są gotowi na nadchodzącą erę mistrzostw. Jednak kontuzja kolana Sampsona ograniczyła sukces Houston i był wymieniany w latach 1987-88. Pomimo zdrowia Olajuwona i meczu All-NBA, Houston mógł wygrać tylko jedną serię play-off między wyjazdami na finały NBA.

Po tym, jak zespół zatrudnił Rudiego Tomjanovicia jako trenera w 1992 roku, Olajuwon początkowo zażądał wymiany. Ale po tym, jak zespół nie mógł go ruszyć, obaj zdołali poprowadzić Rockets do pary mistrzostw. Ponadto Olajuwon stał się numerem 1 dekady, dominując w tym procesie nad O’Nealem, Davidem Robinsonem i Patrickiem Ewingiem.

Podobnie Jokić znalazł idealnego trenera i skład, aby zmaksymalizować swoje talenty, walcząc o dominację z najlepszymi zawodnikami tego pokolenia. Cofając się, gdy Olajuwon katapultowałby Jokiego do innej stratosfery.

Tima Duncana

W czasie swoich pierwszych mistrzostw w latach 1998-99:

• Wiek: 22 lata
• Game MVP: Zero (kończący się dwoma)
• Zespoły All-NBA: dwa (kończy z 15)
• Średnie z dwóch sezonów: 21,3 punktu, 11,7 zbiórki, 2,6 asysty, 0,8 przechwytu, 2,5 bloku, 52,7 procent z gry, 5,9 procent z 3
• nr 9 w sportowiecTop 75 listy wszechczasów.

Najwyższy wzór spójności, Duncan z San Antonio wyznacza współczesny standard tego, jak wygląda trwała wielkość w jednej organizacji. Osiągnął cały rozgłos, jaki otrzymał jako pierwszy wybór w 1997 roku i zakotwiczył obronę Spurs przez dwie dekady, wygrywając pięć mistrzostw w epokach zdominowanych przez drużyny takie jak Kobe Shack Lakers i Big Three Heatals.

Podobnie jak Duncan z Greggiem Popovichem, Jokić spędził całą swoją karierę pod kierownictwem Mike’a Malone’a, w organizacji, która wykonała wiele mocnych ruchów, a nie wielkich plusów. Duncan osiągnął elitarny szczyt wcześniej w swojej karierze niż Joki, a Joker będzie potrzebował nadludzkiej drugiej połowy swojej kariery, aby chociaż zbliżyć się do Duncana. Ale składniki na pewno są.

Dirka Nowitzkiego

W czasie swojego pierwszego turnieju w latach 2010-11:

• Wiek: 32
• MVP meczu: jeden (kończący się jednym)
• Drużyny NBA: 11 (kończąc na 12)
• Średnie z kariery w ciągu 13 sezonów: 23,0 punktów, 8,4 zbiórek, 2,7 asyst, 0,9 przechwytów, 1,0 bloków, 47,6 procent z gry, 38,1 procent z 3
• nr 21 w sportowiecTop 75 listy wszechczasów.

Podobnie jak Joki, Nowitzki potrzebował rundy play-off wszechczasów, aby zapewnić Dallas pierwsze mistrzostwo w historii franczyzy. Niemiecki 7-stopowy utorował drogę centrom takim jak Jokić do wędrowania po obszarach kortu poza farbą, ale kadłub Nowitzkiego w Dallas nie był w stanie zdobyć ostatecznej nagrody aż do turnieju w 2011 roku. Przed ringiem Nowitzki doprowadził Dallas do 10 serii dogrywek, wygrywając tylko 10 serii dogrywek. Jego życiorys play-off obejmuje zwycięstwo 2: 0 w finale 2006 i upadek z rozstawionym z numerem 8 Golden State Warriors w pierwszej rundzie następnego roku.

Po zdobyciu tytułu Dallas podarł swoją listę mistrzostw, a Nowitzki nigdy nie wygrał kolejnej serii play-off. Ponieważ Jokić zdobył swój pierwszy pierścień o cztery lata młodszy, a jego skład jest w dużej mierze związany kontraktami na kilka następnych sezonów, powinien odnieść większy sukces w ostatnim meczu, posuwając się do przodu, o ile nie kontuzje.

inni

• Bill Walton: Walton był tak popularny w porównaniu z Joki, jak każdy inny gracz w historii ligi. Pokonał kontuzje na początku swojej kariery, aby doprowadzić Portland do tytułu w 1977 roku i zdobyć tytuł Najcenniejszego Gracza w 1978 roku, zanim zaczęły się operacje stopy i skróciły czas.
• Davida Robinsona: Admirals byli MVP w latach 1994-95 i zdobyli dwa tytuły strzeleckie, ale nie byli w stanie pokonać mistrzowskiego garbu aż do przybycia Duncana. Jako Włóczni przez całą swoją karierę, jego liczenie było utrudnione przez opóźnienia w rozpoczęciu z powodu służby wojskowej.
• Arvydasa SabonisaJokić Przed Jokim Sabonis zmienił sposób, w jaki fani NBA postrzegali środek jako jednego z najlepszych podań wszechczasów. Większość swojego najlepszego okresu Litwin spędził w Europie, aw NBA zadebiutował w wieku 31 lat.
• Dwighta HowardaKontrast stylu, Howard zdominował wnętrze Magic i poprowadził Orlando do finałów 2009. Zdobył trzy kolejne nagrody Obrońcy Roku i daleko mu do bycia najlepszym graczem Magic w historii.
• Patryka EwingaPrawdopodobnie największy środkowy, który kiedykolwiek wygrał ring, poprowadził Ewing Knicks do dwóch finałów, a jego nazwisko wciąż widnieje na szczycie dziennika franczyzowego. Odniósł jedno zwycięstwo w finałach 1994 po tym, jak został jednym z najbardziej lubianych sportowców w historii Nowego Jorku.
• Willisa ReidaReid, pierwszy Nick, który nadał miastu przydomek koszykówki, oszałamiający powrót Reida do Game 7 w 1970 roku, zarówno wyrył jego imię w tradycji miasta, jak i jednocześnie przyćmił resztę jego kariery. Przeszedł na emeryturę jako dwukrotny MVP finałów, siedmiokrotny All-Star i najbardziej wartościowy gracz w latach 1969-70.

Lista innych wielkich ludzi, których Jokic kiedykolwiek przewyższył, od Charlesa Barkleya, przez Boba McAdoo po Dave’a Cowensa, pomaga określić, jak imponującą karierę miał już gwiazdor Nuggets.

Jeśli uda mu się zgromadzić tyle zdrowych lat przed założeniem popiersia w Springfield, czas pokaże, jak wysoko Jokić jest na liście wszechczasów. Ale niewiele osób może zaprzeczyć, że stworzył legendarną biografię.

James Jackson również przyczynił się do tej historii.

(Górne zdjęcie: Nathaniel S. Butler/NBAE za pośrednictwem Getty Images)