Duke ma kolejny tytuł ACC. Zasługa zaczyna się od jego nowego trenera, Johna Scheera

GREENSBORO, Karolina Północna — Tekst brzmi proroczo, pompując przez głośniki Greensboro Coliseum ironicznym dźwiękiem. Poza wszystkimi efektami wizualnymi – deszczem niebiesko-białego konfetti, pełnowymiarową synkopowaną misą podczas celebracji pięściami – nic nie może rozproszyć ani zagłuszyć refrenu Cascady, który osiąga punkt kulminacyjny w idealnym momencie:

„Nie mogę pozwolić ci odejść, chcę cię w moim życiu…”

Jak gdyby był wyreżyserowany wstęp do wieczoru opowieści z bajek, słowa znikają, az tłumu kamer wyłania się mężczyzna: John Sher, pierwszoroczny trener Duke’a. Ponieważ jest to czternasty sezon Scheyera z Błękitnymi Diabłami – cztery jako zawodnik, dziewięć jako asystent trenera, a teraz prowadzi program – ten krajobraz jest mu znany. Muzyka. skrawki. Etap przejściowy jest montowany w regionie centralnym, a trofeum ACC Championship ma zostać wręczone. Był tu już cztery razy i został wybrany MVP tego turnieju.

Ale ten jest inny: bo nigdy wcześniej nie kierował tą sceną. Teraz, jako 35-letni kapitan jednego z krwiodawców koszykówki w college’u, odpowiada za wszystko, co przystoi Duke’owi, od X i O po personel trenerski w strojach meczowych. (Na sobotnie zwycięstwo 59-49 nad Virginią, czarne bluzy i dopasowane spodnie dresowe.)

a to jest? 22. mistrzostwa ACC w programie, po trzech zwycięstwach w ciągu trzech dni nad trzema zespołami, które Duke przegrał wcześniej w tym sezonie?

Cholera, on też jest za to odpowiedzialny.

W ten sposób Scheer został trzecim trenerem, który kiedykolwiek zdobył mistrzostwo ACC w swoim seniorskim sezonie – po Vic Popas i Billu Gourtridge – i pierwszym, który to zrobił od 25 lat. Ponadto jest teraz jedyną osobą w historii ligi, która zdobyła mistrzostwo konferencji jako zawodnik i główny trener. Dziesiątki trenerów przechodzi przez całą swoją karierę, nie osiągając tego wyczynu, a jednak Scheyer, wszystkie 34 mecze w swojej trenerskiej karierze, przechodzi do historii.

O tak. I zrobił to w niecały rok kalendarzowy po zastąpieniu najlepszego trenera w historii męskiej koszykówki uniwersyteckiej, Mike’a Krzyżewskiego.

„Wiele osób może powiedzieć, że może chcą tej pracy, ale tak naprawdę chcą tej pracy i wszystkiego, co się z nią wiąże?” Ojciec Sheera, Jim, powiedział sportowiec. „Zawsze rozmawialiśmy o odwadze, odwadze. Po prostu to robimy – i myślę, że to jest to, z czego jesteśmy najbardziej dumni.”

Jim zatrzymał się na chwilę, wyciągnął szyję, by chłonąć całe widowisko: „I oczywiście”, dodaje, „sukces jest zdumiewający”.

To oczywiście nie jest zawód kaparowca.

Ale… spójrz na to, prawda?

„To znaczy, wiedzieliśmy”, powiedziała dyrektor sportowy Nina King. „Aby wszyscy mogli zobaczyć, jest Duke. Świetny zawodnik, świetny asystent trenera, a teraz nasz główny trener. To znaczy, co więcej możesz powiedzieć?”

naprawdę dużo. Kiedy latem 2021 roku Scheyer został po raz pierwszy mianowany następcą Krzyewskiego, zrobiono to celowo, aby dać mu platformę. W zasadzie 11-miesięczny staż. Byli krytycy — wewnętrzni i zewnętrzni — tego planu, dynamiki sił równoważących; Większość trenerów zatrzymuje się, odchodzi, dochodzi do wniosku, że mają już dość i po wyjściu z ławki pozostawia ją ciepłą. Duke celowo tego nie zrobił. Starała się nadać priorytet ciągłości od poziomu 10 000 stóp, aby zapobiec wszelkim rzeczywistym lub domniemanym spadkom po dziesięcioleciach dominacji.

„Niektórzy trenerzy mogą tak mówić, ale nie wszyscy mają to na myśli lub w to wierzą, chcąc, aby program był kontynuowany na tak wysokim poziomie – a on tego chciał” – powiedział Shire. „Aby dać mi możliwość rekrutacji tych ludzi… to by się nigdy nie wydarzyło. Dla mnie chodziło o wiarę, jaką mieliśmy w sobie nawzajem, i zaczęło się od tego momentu.”

Scheyer musiał jak najlepiej wykorzystać ten czas. Ambitny plan, z pewnością: sprowadzenie do Duke jednego z najlepszych amerykańskich talentów z liceum — i zagranie dla kogoś, kto nigdy wcześniej nie był głównym trenerem na żadnym poziomie.

Ale on to zrobił. Kiedy Terese Proctor – australijska obrończyni, której grę uwielbiał Scheer i która ścigała Virginię Keith Clarke w sobotę w strzelaninie za sześć punktów, 1 z 9 – grała w turnieju w Las Vegas, Scheer był tam, oglądając każdą grę i sprawdzając. Opublikuj to z notatkami. „Po prostu daj mi radę”, powiedział Proctor, zanim oficjalnie podpisał. Ta sama umowa z Dereck Lively II, rekrutem nr 1 w kraju według większości ocen. „Był naprawdę jedynym trenerem, z którym mogłam zbudować relację; dlatego tu przyjechałam” — powiedziała Lively. „Czułam, że jest dla mnie najbardziej realną osobą”. Dlatego na początku sezonu, kiedy Lively miała problemy z problemami Bad i dopasowaniem do systemu Duke’a, Scheer był w stanie być z nim brutalnie szczery i wywołać pozytywną reakcję.

Od tego czasu Lively jest, jak często mówi Scheyer, „jednorożcem” w defensywie, cieniem o długości 7 stóp 1, który może w jakiś sposób zakryć zarówno strażników, jak i centra.

W pewnym sensie prawdopodobnie powinniśmy byli to przewidzieć. Kiedy Scheyer był jednym z asystentów Krzyżewskiego, rekrutując obecnego kapitana drużyny Jeremy’ego Roacha – który zdobył 19 ze swoich najlepszych w karierze 23 punktów w drugiej połowie w sobotę, w tym kilka późnych rzutów wolnych w meczu – był pierwszą osobą w drużynie Duke’a, która dotrzeć do pięciogwiazdkowych leadów. Potem, kiedy Roach zerwał ACL jako licealista, Scheer był tam ponownie, najpierw ze słowami zachęty.

„To było jak„ Nadal jestem z tobą ”- powiedział Roach. „Pokonałeś wszystko – nawet pomimo tej kontuzji, to tak, jakbyśmy nadal byli z tobą. Nadal chcemy, żebyś tu przyszedł. To wiele dla mnie znaczyło, a kiedy twój trener tak bardzo w ciebie wierzy, masz być na szczycie.” odpowiedni poziom.

Zespół Scheyera z pewnością zrobił to w tym tygodniu, kończąc passę dziewięciu meczów z rzędu, która jest obecnie jedną z najdłuższych w kraju. Według Bartorvik od początku lutego z bardzo dobrej defensywnej drużyny przekształcił się w elitarną, legalną drużynę z pierwszej dwudziestki w kraju. A w tym tygodniu w końcu przestępczość wzrosła do odpowiedniego poziomu. Zarówno przeciwko Pittsburghowi, jak i Miami, Duke zdobywał średnio ponad 1325 punktów na posiadanie, najwyraźniej blokując więcej niż zespół Final Four z poprzedniego sezonu. To nie była udana sobota przeciwko osławionej obronie Wirginii, ale Błękitne Diabły nadal cieszyły się średnią 1 PPP, głównie prowadzonymi przez Roacha i MVP mistrzostw, Kyle’a Filipowskiego.

Mówiąc o Filipowskim, jego historia Scheyera jest prawdopodobnie najlepsza ze wszystkich. Zanim dwumetrowy rozgrywający – który zdobył 20 punktów i zdobył 16. double-double w tym sezonie, przeciwko jedynej drużynie, w której nie zdobył gola przez cały rok – formalnie się zaangażował, wspomina ustaloną rozmowę telefoniczną z Cher. Dyskutowali o mistrzostwach, które chcieli razem wygrać, oraz o pokrywających się wizjach tego, co będzie możliwe w Duke 2.0.

Filipovski powiedział z uśmiechem w szatni, kawałek siatki zawiązany wokół lewej strony jego mistrzowskiej czapki. „Po prostu traktuję to jako mały znak. Czułem w głębi duszy, że chcę to zrobić z trenerem Cher. „

Nie tylko gracze mają te historie wiary, te pozornie hiperboliczne instynkty, by zaufać za pierwszym razem. Kiedy Krzyzewski po raz pierwszy powiedział swoim pracownikom, że przechodzi na emeryturę, kilka miesięcy przed ogłoszeniem tego faktu, wicedyrektor Chris Carwell był w sali konferencyjnej na szóstym piętrze, gdzie to się stało – i od razu wyraził poparcie dla Scheyera jako następcy. „Mówiłem ci, że to ma” – powiedział Carwell w sobotę. „Zawsze miał opanowanie, więc nie powinienem być zaskoczony. Ale kiedy siedzisz na tym miejscu, to jest inne miejsce.” Ta równowaga, poczucie niezwykłej odporności, to częsty refren wśród ludzi, którzy najlepiej znają Sheer. Specjalny asystent Mike Schrag był w sztabie Duke’a, gdy Scherr był zawodnikiem: „Kiedy miał 18, 19 lat, był dojrzały ponad swoje lata” – powiedział Schrag. – Nie jest dla niego za duży. Więc kiedy Scheyer przyszedł w zeszłym sezonie i zaoferował Schrage rolę w sztabie, były trener Elona zdecydował się zaakceptować – nawet podejmując trudną decyzję o rezygnacji z własnego programu.

Nawiasem mówiąc, żadna z tych rzeczy nie jest normalna. Ale to właśnie dzięki nim Scheyer był zwycięzcą mistrzostw pod wodzą Krzyżewskiego, potem znakomitym rekrutem, a teraz jest kapitanem jednej z najważniejszych drużyn koszykówki w Ameryce.

„Wszystko, co mogę powiedzieć, to to, że odkąd byłem młody – mówiąc prawdziwym młodym mężczyzną – myślałem, że mi się uda” – powiedział Shire. „Mój zespół zamierzał wygrać. Nie zawsze wygrywała, ale naprawdę znalazła sposób na każdym poziomie. Niezależnie od tego, czy było to nierealne, czy nie, tak właśnie się czuła.”

Ten wewnętrzny duch jest powodem, dla którego, pomimo trudnego początku sezonu Duke’a, Cher pozostała na torze. Z kontuzjami Lively’ego, Roacha i innego rekruta, Dariqa Whiteheada, gracze odbijali się od składu, a długoletni asystent nie wahał się w przekonaniu, że wszystko się ułoży. Zrozumiałe, że niektórzy mogą to nazwać naiwnością. Niebezpiecznie optymistyczne, a nawet urojeniowe.

Ale rodzice Scheyera zawsze wiedzieli, że taki sposób myślenia nie wchodzi w grę. To właśnie on jest trenerem Duke’a i zawsze nim będzie.

„Zawsze był osobą bez wymówek” — powiedziała jego matka, Lori.

Jim dodaje: „Zawsze reagował na przeciwności i wykorzystywał to jako sposób na rozwój”.

Scheyer przywrócił ostatniego strażnika czterech kalibrów w płocie i dodał tego lata klasę rekrutacyjną nr 1 w kraju. Nie zapominajmy: to jego zawodnicy stworzyli to wszystko, zwycięstwa, trofeum i gorący tor, który pozostawił po sobie. W końcu zespół składający się z 10 największych talentów gra w ten sposób, wciskając gaz w odpowiednim momencie.

Jednak Cher ich tam zaprowadziła. Przez straty wybuchowe, przez „rzeczy uważane za zamknięte”.

W czasie krótszym niż rok tworzenia, przedstawił osobowość serialu, pozwalając nieskażonym przekonaniom wniknąć w każdą szczelinę.

A teraz, dokąd zmierza Duke? Turniej NCAA jest notorycznie zmienny, a jego piękno polega na tym, że każda drużyna może spaść w dowolnym momencie. (Wystarczy zapytać niektóre z wysoko notowanych drużyn Duke, nad którymi Scheyer pracował wcześniej, co skutkowało nieoczekiwanie wcześniejszym wyjściem z kategorii.)

Ale cokolwiek nastąpi później, nie umniejsza tego, co Cher już zrobiła. Przyjął stałą własność czegoś, co zawsze, w jakiś sposób, zawsze będzie własnością kogoś innego – i zrobił to niemal natychmiast. Więc spróbuj tego – tak jak rodzice Scheera i jego żona Marcel byli w Greensboro Coliseum. „Niech ktoś zrobi zdjęcie” – powiedział Marcel, chcąc jak najdobitniej upamiętnić ten moment. Kiedy Shire wspiął się po drabinie pod kratkę, była 22:58, 20-minutowa uroczystość, która nie wskazywała na to, by miała się zatrzymać.

Potem on również wpadł w szał, pozując z całym klanem Scheyerów po ich pierwszym wyczynie. Zaplanuj dalsze działania. Ale to zawsze będzie pierwsze.

„Buduje ten program od dłuższego czasu. Będzie tu przez długi czas”, powiedział Schrag. „Myślę, że fundamenty zostaną zbudowane bez względu na to, co stanie się z tą grupą – ale naprawdę zabawnie jest widzieć, jak to wygląda”. kliknij teraz”.

(Górne zdjęcie: Grant Halverson/Getty Images)