System opieki zdrowotnej w Libanie jest w strzępach, ale kraj wciąż przygotowuje się na możliwą szerszą wojnę z Izraelem

BEIRUT (AP) – Dotknięty kryzysem system opieki zdrowotnej w Libanie przygotowuje się obecnie na możliwość szerszego, wyniszczającego konfliktu z Izraelem, powiedział libański minister zdrowia w poniedziałkowym wywiadzie dla The Associated Press.

Armia izraelska i potężna libańska grupa Hezbollah Wzajemne ciosy Od początku obecnej wojny w Gazie napięcie wzrosło po izraelskim nalocie na przedmieścia Bejrutu. Zginął wysoki rangą przywódca Hezbollahu W zeszłym miesiącu Hezbollah obiecał odpowiedzieć.

Rząd tymczasowy Libanu, pośród dyplomatycznych manewrów mających na celu deeskalację, próbuje przygotować się na najgorsze z rozdartym budżetem, głęboko podzielonym parlamentem i nieobecnością prezydenta.

Minister zdrowia Firas Abyad powiedział: „Libański system opieki zdrowotnej musiał dostosować się do wielu kryzysów”. Dodał, że placówki opieki zdrowotnej obniżają koszty, ograniczając zapasy do minimum, pozostawiając niewiele rezerw na wypadek sytuacji awaryjnych. Teraz powstał czteromiesięczny zapas podstawowego zaopatrzenia.

„Mamy nadzieję, że wszystkie wysiłki, jakie podejmujemy, aby przygotować się na tę sytuację nadzwyczajną, pójdą na marne” i że uda się uniknąć szerszej wojny, powiedział Abyad. „Najlepiej, żeby to wszystko okazało się niepotrzebne”.

W Gazie system opieki zdrowotnej został zniszczony. Abyad powiedział, że libańskie władze odpowiedzialne za opiekę zdrowotną „poważnie” traktują możliwość, że szpitale staną się celem szerszego konfliktu.

Powiedział, że w izraelskich nalotach zginęło już prawie dwudziestu ratowników medycznych i pracowników służby zdrowia w południowym Libanie. Należą do nich lekarze z grup medycznych stowarzyszonych z Hezbollahem i sojuszniczych, którzy wypełniali luki na obszarach o ograniczonych usługach rządowych.

W ostatnich tygodniach izraelskie ataki dotarły w głąb Libanu, a odgłosy samolotów wojskowych wstrząsają Bejrutem. Duża część obszaru przygranicznego została obrócona w gruzy.

Sektor zdrowia w tym śródziemnomorskim kraju był kiedyś znany jako jeden z najlepszych w regionie. Ale Liban stanął w obliczu Złożone kryzysy Od 2019 r., łącznie z kryzysem finansowym, który nastąpił po dziesięcioleciach korupcji i złego zarządzania. Inne wyzwania obejmują pandemię Covid-19, kryzys 2020 r. i kryzys zadłużenia państwowego. Eksplozja portu w Bejrucie Doprowadziło to do uszkodzenia lub zniszczenia kluczowej infrastruktury opieki zdrowotnej oraz zmniejszenia pomocy międzynarodowej, która miała pomóc Libanowi w przyjęciu ponad miliona syryjskich uchodźców.

Libańskie szpitale w 2021 roku były na skraju upadku. Ledwo mogę utrzymać włączone światło i zaczyna brakować leków.

Abyad powiedział, że sektor zdrowia wykazywał już elastyczność i ma nadzieję, że zostanie to powtórzone ponownie.

„Podczas eksplozji (która miała miejsce w porcie) system był w stanie wchłonąć ponad 6000 ofiar w ciągu 12 godzin” – powiedział, dodając: „Uważam, że nasz system opieki zdrowotnej jest zdeterminowany, aby zapewnić niezbędną opiekę wszystkim wszystkich, którzy tego potrzebują”.

Jednak odporność może nie wystarczyć krajowi z problemami i jego sześciomilionowej populacji. Kryzys finansowy pozostawił agencje rządowe w rękach organizacji humanitarnych dostarczających gotówkę i zaopatrzenie.

W zeszłym tygodniu Ministerstwo Zdrowia otrzymało od Światowej Organizacji Zdrowia 32 tony pierwszej pomocy medycznej. Jednak agencje ONZ i inne organizacje humanitarne zostały zmuszone do realokacji środków z istniejących prac, aby zapewnić pomoc około 100 000 ludzi, którzy uciekli z południowego Libanu od początku obecnej wojny w Gazie.

Abiad powiedział, że niektóre kwestie są poza kontrolą ministerstwa, w tym zabezpieczenie paliwa do energii elektrycznej i benzyny dla karetek pogotowia, a także wsparcie prawie 800 000 syryjskich uchodźców zarejestrowanych w tym kraju w Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Abyad stwierdził, że zasoby opieki zdrowotnej nie są wystarczające zwłaszcza dla uchodźców: „Społeczność międzynarodowa musi wziąć na siebie odpowiedzialność i w szczególności przyczynić się do rozwiązania tego problemu”.