Chiny nie doceniają wpływu przerwanej rosyjskiej rebelii na stosunki dwustronne

Otrzymuj bezpłatne aktualizacje rosyjskich zasad

Wyślemy Ci plik Codzienny przegląd myFT Zaokrąglanie wiadomości e-mail do najnowszych polityka rosyjska Wiadomości każdego ranka.

Chiny określiły próbę buntu Jewgienija Prigożyna jako „wewnętrzną sprawę” Rosji, ponieważ próbowały pomniejszyć jakikolwiek możliwy wpływ na ich bliskie stosunki podczas wizyty w Pekinie rosyjskiego wiceministra spraw zagranicznych Andrieja Rudenki.

Chińskie media państwowe pokazały, jak Chen Gang uśmiecha się i spaceruje z Rudenko w niedzielę, gdy Chiny próbują ocenić wpływ buntu Prigożyna i jego paramilitarnych frakcji Wagnera na stabilność polityczną jednego z najważniejszych sojuszników.

Chińskie media państwowe poinformowały jedynie, że para „wymieniła poglądy… na temat stosunków chińsko-rosyjskich oraz międzynarodowych i regionalnych kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania”. Nie podano, czy spotkanie było zaplanowane przed buntem. Następnie chińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych wydało dosadne oświadczenie, w którym stwierdziło, że „Incydent Grupy Wagnera” to „wewnętrzna sprawa” Rosji.

„Jako przyjazny sąsiad Rosji i kompleksowy partner w zakresie koordynacji strategicznej nowej ery, Chiny wspierają Rosję w utrzymaniu stabilności narodowej oraz osiągnięciu rozwoju i dobrobytu” – czytamy w oświadczeniu.

Departament Stanu opublikował również raport z drugiego spotkania Rudenki z Ma Zhaozhou, wiceministrem spraw zagranicznych, w którym stwierdzono, że para potwierdziła, że ​​stosunki rosyjsko-chińskie są „w najlepszym okresie w historii”. Relacja nie wspomina o żadnej dyskusji na temat buntu.

Chińskie media państwowe bagatelizowały dramat – w niedzielę dały pierwszeństwo wymianie listów między prezydentem Xi Jinpingiem a belgijskim opiekunem zoo omawiającym pandy.

Jednak stłumione oficjalne doniesienia o buncie przeczą znaczeniu przywództwa Xi i Komunistycznej Partii Chin w konfrontacji w Rosji, najważniejszego partnera Pekinu w jego wysiłkach na rzecz walki z tym, co uważa za amerykańską hegemonię.

Słabość Rosji nie tylko pozbawiłaby chińskiego przywódcę wiarygodnego sojusznika, ale także potencjalnie zdestabilizowałaby rozległe granice Chin z gigantycznym sąsiadem. „Nie potrzebujemy też kolejnej wojny domowej w Rosji, potrzebujemy stabilności we wszystkich krajach” – powiedział Henry Huyao Wang, prezes Center for China and Globalization, think tanku w Pekinie.

Wang powiedział, że pragnienie stabilności jest powodem, dla którego Pekin chce jak najszybciej rozpocząć rozmowy pokojowe między Ukrainą a Rosją. Wysłannik Chin Li Hui odwiedził oba kraje w zeszłym miesiącu, ale poczyniono niewielkie postępy.

Dla przywódców Chin wyzwaniem zawsze było wyrażenie poparcia dla rosyjskiego prezydenta Władimira Putina bez dalszej alienacji Europy. Premier Li Qiang odwiedził w zeszłym tygodniu Francję i Niemcy, starając się wzmocnić więzi osłabione bliskimi stosunkami Pekinu z Rosją.

W ciągu ostatnich dwóch lat Xi wielokrotnie wyrażał swoje silne poparcie dla Putina, od deklaracji „przyjaźni bez granic” na kilka dni przed inwazją Rosji na Ukrainę na pełną skalę w zeszłym roku, po wizytę państwową Xi w Moskwie w tym roku.

Po klęsce ostatnich dni Putin będzie szukał potwierdzenia ze strony zagranicznych przywódców, zwłaszcza Chin, swojego najsilniejszego i najbardziej wiarygodnego sojusznika.

W oświadczeniu wydanym po spotkaniu rosyjskie MSZ stwierdziło: „Strona chińska wyraziła poparcie dla wysiłków kierownictwa Federacji Rosyjskiej zmierzających do ustabilizowania sytuacji w kraju w związku z wydarzeniami z 24 czerwca i wznowiła zainteresowanie wzmocnienie jedności i dobrobytu Rosji”.

„Dla Putina ważne będzie uzyskanie wsparcia ze strony Chin, które są ważnym globalnym graczem, w celu ustabilizowania lokalnego klimatu” – powiedziała Zsouza Anna Firenze, była doradca polityczny Parlamentu Europejskiego, która obecnie pracuje na National Dong Hua University w Tajwanie. .

„Oni [China] Być może myślą i rozmawiają o tym, co jest potrzebne, aby zabezpieczyć pozycję Putina, ponieważ Putin był tak pomocny dla Chin. To musi być najważniejsza kwestia”.

Jednocześnie chaos wywołany wojną z Ukrainą w Rosji nie ominie Pekinu, którego od dawna ambicją jest militarne zjednoczenie się z Tajwanem, jeśli zajdzie taka potrzeba.

„Z tego, co wydarzyło się ostatniej nocy, można wyciągnąć wiele wniosków” – powiedział Firenze. Powiedziała, że ​​chaos w Rosji może skłonić Chiny do zastanowienia się, „jak krucha jest kontrola nawet najbardziej autorytarnych reżimów”.

Analitycy stwierdzili, że podczas gdy Pekin próbuje wesprzeć Putina, będzie również dążył do szerszych kontaktów z innymi brokerami władzy w Rosji. Pomogłoby jej to zabezpieczyć związek na wypadek przejęcia władzy przez kogoś innego.

„Chiny mogą zabezpieczyć swoje zakłady, nie wycofując poparcia dla Putina, ale zwiększając zaangażowanie innych aktorów w Rosji i wokół niej” – powiedział Leif Eric Easley, profesor na Uniwersytecie Ewha w Seulu.

Podczas gdy relacje chińskich mediów państwowych z buntu Prigożyna były stosunkowo słabe i ściśle trzymały się wersji wydarzeń rosyjskich mediów krajowych, media społecznościowe były znacznie bardziej aktywne.

Liczne publikacje opisują watażkę jako An Lushan, co jest odniesieniem do słynnego generała rebeliantów z VIII wieku za panowania dynastii Tang, który zbuntował się przeciwko imperium i założył rywalizujące, krótkotrwałe królestwo. Wkrótce jednak posty zostały usunięte.

Inny użytkownik Weibo, chińskiej wersji Twittera, najwyraźniej unikał rządowej cenzury i rysował wiele repostów, używając eufemizmów do opisania buntu, nazywając go strzelanką z perspektywy pierwszej osoby „PUBG” i kpiąc z Putina. Od „Cezara” i „Dziadka”.

Było jednak jasne, że pomimo wysiłków rządu, by zapanować nad narracją, nawet najzagorzalsi zwolennicy Pekinu w państwowych mediach nie mogli ukryć swojego poglądu na słabnące perspektywy Putina po ostatnich wydarzeniach.

„Zakończenie buntu oczywiście zmniejszyło wpływ na władzę Putina” – powiedział na Twitterze Hu Xijin, były redaktor nacjonalistycznego „Global Times”.

Dodatkowe raporty Glorii Lee w Hongkongu i Edwarda White’a w Hongkongu