Gracze Team USA łączą siły z Irańczykiem Saeedem Ezzatullahem

Doha, Katar – Saeed Ezzatullah opłakiwał.

Dał z siebie wszystko i tym razem to po prostu nie wystarczyło. Końcowy gwizdek na Al Thumama Stadium wskazywał, że A Zwycięstwo USA 1:0Nie zostało nic do zamówienia Iranu Defensywny pomocnik do zrobienia. Usiadł więc na trawie, głęboko w wiejskiej nocy, schował głowę w dłoniach i pozwolił łzom płynąć.

Sekundę później poczuł duże ramię na swoim ramieniu. ona była Josha Sargentaamerykański napastnik, który rywalizował z nim w pierwszej połowie, w której Amerykanie desperacko gonili gola, aż jeden z nich padł po 38 minutach Christian Pulisic.

Sargent ukląkł obok Izzatullaha, przytulił go i przekazał kilka życzliwych słów współczucia. Wkrótce potem Alt USA Brendana Aronsona Zauważyli tę scenę, zobaczyli ból na twarzy Irańczyka i też zawrócili. tak jak on DeAndre Yedlin.

Tima Weaha Dołącz do nich. Gdy się zbliżył, twarz Wuyi zmieniła się z rozpromienionej w coś poważniejszego. Kiedy Izzatullah próbował się pozbierać, Weah złapał go za ręce i postawił na nogi, po czym objął go i szepnął mu do ucha.

„Myślę, że to coś więcej niż tylko piłka nożna” — powiedział Lee Weah, opuszczając stadion i kierując się z powrotem do siedziby drużyny w Doha. „Myślę, że Stany Zjednoczone i Iran mają wiele problemów politycznych i chciałem tylko pokazać, że wszyscy jesteśmy ludźmi i wszyscy się kochamy.

„Chciałem po prostu szerzyć pokój i miłość i pokazać mu, że pochodzimy z różnych środowisk, zostaliśmy wychowani inaczej. Nadal jest moją rodziną, nadal jest moim bratem i kocham go tak samo, jak faceci, z którymi dorastałem”.

O ile w zeszłym tygodniu nie biwakowałeś, nie hibernowałeś ani nie odpoczywałeś od technologii, prawdopodobnie zauważyłeś głębię politycznego wątku wokół konfliktu w Iranie, który ostatecznie zajął drugie miejsce w grupie B i wysłał drużynę Grega Berhaltera na spotkanie 16. rundy z Holandią.

Ale bez względu na to, jakie dyskusje toczyły się w ciągu tygodnia i na jakie pytania musieli odpowiadać gracze, które nie miały nic wspólnego ze sportem, jakim jest futbol, ​​Amerykanie rozumieli ból porażki. Czuli to więcej razy, niż chcieliby pamiętać.

Po prostu nie na takiej scenie, przynajmniej jeszcze nie.

„Czułem jego emocje na parkiecie” – powiedział Aronson. „To trudne, to trudny moment dla wielu rzeczy. Włożyłeś w to swoje serce i duszę i myślę, że on również rozegrał świetny mecz, świetny turniej z Iranu. Trudno to zobaczyć u jakiegokolwiek gracza. Wszystko, czego chcesz zrobić, to iść, pocieszyć ich i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze”. W porządku. To tylko ludzka rzecz.

Aronson, Weah i Sargent mają po 22 lata. Żaden z nich nie spotkał wcześniej Izzatullaha. Stany Zjednoczone powinny być dumne ze swojej męskiej drużyny piłkarskiej, za to, co zrobiła podczas wygranej lub powrotu do domu we wtorkowy wieczór. A może nawet więcej, za to, co zrobiłem później.

Nie byli jedynymi trzema, którzy oferowali pocieszenie. Zanim zespół udał się do szatni, rozległy się uściski dłoni, a także kilka poklepań po plecach. Izzatullah zyskał więcej uwagi ze strony Amerykanów, ponieważ był wyraźnie zdruzgotany. Miał karierę klubową, która zaprowadziła go do Rosji, Danii i Ligi Kataru. Czuł słusznie, że obecna generacja reprezentacji Iranu ma niepowtarzalną okazję, by osiągnąć coś wyjątkowego.

Sargentowi widok łez Izzatullaha sprawił, że gardło mu spuchło, a emocje wzmogły się. Nawet rozmawiając o tym później, jego głos trochę się załamał i zapamiętał tę część nocy jak nic, co wydarzyło się podczas gorączkowych 90 minut.

„Naprawdę współczuję każdej drużynie” – powiedział mi Sargent. „Oczywiście to duży turniej, bez względu na to, kto to jest, widok tak zdenerwowanych ludzi wpływa na mnie w inny sposób. I tak jechał tam, gdzie była drużyna, więc pomyślałem, że powiem coś miłego i zachęcającego.

„Oczywiście każdy jest człowiekiem. Wszyscy ciężko pracowaliśmy, aby dojść do tego ważnego punktu w naszym życiu. To szczyt kariery każdego z nas. Wiem, że przegrywanie nie jest łatwe”.

W ten sposób kończy się ten szybki rozdział Pucharu Świata dla Amerykanów, a rundy pucharowe zapewniają nową, świeżą szansę. Pod wieloma względami jest to zupełnie nowy turniej, zarówno pod względem formatu, jak i tempa.

Nadal wykazują odporność i determinację, cechy godne każdego sportowca w największych zawodach w ich karierze.

A także strona empatii, która może nie wygrywa meczów — ale mimo to zasługuje na nasze brawa.

Czytaj więcej Mistrzostwa Świata:

Najważniejsze artykuły z FOX Sports:

Martin Rogers jest felietonistą FOX Sports i autorem biuletynu FOX Sports Insider. Tutaj możesz zapisać się do naszego codziennego newslettera.

Uzyskaj więcej dzięki Mistrzostwom Świata FIFA 2022 Śledź ulubione, aby otrzymywać informacje o grach, nowościach i nie tylko