„Hollywood Ending”, biografia od kołyski do więzienia autorstwa Harveya Weinsteina

Reputacja Weinsteina jako napastnika seksualnego zaczęła się wcześnie, kiedy był promotorem koncertu w Buffalo. Wraz z wiekiem jego wpływy słabły – cała branża filmowa Zanikał – tak jak szukał młodszej ofiary z grupy, która „coraz częściej spędza wolny czas na portalach społecznościowych, takich jak Facebook”, jak wspomina Auletta, „zamiast chodzić do kina”.

Po tym, jak producent, po sześćdziesiątce, wyskoczył ze swojej biurowej kanapy w Ambra Battilana Gutierrez, 22-letniej finalistce Miss Włoch, w 2015 roku — „kiedy sięgnął jej piersi jak na wyciągnięcie ręki — jedząc bufet” , mówi Auletta — zrobiła to, czego wiele poprzednich kobiet na jej stanowisku, obawiając się ogromnej władzy Weinsteina, nienawidziło robić: zadzwoniła na policję. Podjęta przez publicystę próba zdyskredytowania Gutierreza spotkała się z gniewnymi okrzykami, że to „hańba”. Czwarta fala feminizmu przybyła z wielkim rozproszeniem, spychając Weinsteina i jemu podobnych w dół.

Jednak, jak zauważyła Oletta, brygadzista, który oskarżył Weinsteina, powołał się na zeznania i zachowanie świadków płci męskiej, a nie ofiar płci żeńskiej – „co sugeruje” – napisała Oletta – „że” jej zdaniem kobiety mogą stanąć w obliczu gwałtownego wzrostu. Sugeruje zamiast tego „posłuchaj kobiet”, ale głos mistrzowskiej kobiety jest donośnym, miażdżącym duszę głosem.

Podczas badania Rosebud, Auletta, z braku lepszych wyjaśnień, pojawia się dla płomiennej i pozornie niespokojnej matki braci Weinstein, Miriam (nazwanej tak od ich firmy, wraz z ich słodkim ojcem, Maxem, szlifierzem diamentów, który zmarł z powodu zawał serca w wieku 52 lat). Przyjaciel z dzieciństwa powiedział Auletcie, że Harvey nazwał Miriam „Mama Portnoy”, po dosadnej postaci z „Skargi Portnoy” Philipa Rotha.

Bob, który w jakiś sposób uniknął wyrośnięcia na „potwora”, jak wielokrotnie opisywano tu Harveya, pozwala Miriam być sfrustrowanym ograniczeniami swojego życia. „Mogła być Sheryl Sandberg lub jednym z tych prezesów. Miała tego rodzaju inteligencję”, powiedział Olicie. Zamiast tego z dumą przyprowadziła Rugelacha do rezydencji swoich synów, z napisem godnym Doroty Parker: „Nie mam jak atmosfera lub tłum”.

Wraz z wędrującym „Piątym Garbusem” pojawiła się grupa kierowników Miramaxu, nazywanych „Trzecim Bratem” – lojalistów, którzy pomogli umożliwić złe zachowanie – i, przerażająco, rodzaj „systemu transportowego kierującego kobiety” do Weinstein Suites. Jeśli nie interesuje Cię NC-17 i często obrzydliwe szczegóły tego, co działo się w tych skrzydłach, ani wymyślne zawijasy NDA, to może wolisz jedną z rekomendacji zhańbionego bohatera z najsmaczniejszej epoki, którą czcił, Często oglądana biografia Elii Kazana „Życie” lub książka Weinsteina, którą trzyma podczas przygotowań do procesu: „Bracia Mankevich” Sidneya Ladensona Sterna. Hermann Mankiewicz przypisane do niego Scenariusz „Obywatel Kane”; Jego brat Joe napisał „Wszystko o Ewie”.

Nazywając te hity wielkimi, a nawet niektóre dni chwały Miramax w latach 90., frustrujące, obrazy remastera „Sunset Boulevard” wciąż się kurczą. Powolne wzloty i upadki Weinsteina, nawet ze sprawną Aulettą po jednej stronie, może być jeszcze bardziej frustrujące, jak jazda huraganową kolejką górską na moim nudnym wiejskim placu zabaw.