Rozbłyski słoneczne sygnalizują „obserwację burzy geomagnetycznej” i alarm zorzy polarnej • Earth.com

Krajowa Administracja Oceaniczna i Atmosferyczna (Noe(Centrum prognoz pogody kosmicznej)SWPC), główny oddział Narodowej Służby Meteorologicznej, obecnie uważnie monitoruje Słońce, śledząc kilka znaczących wydarzeń słonecznych. Wydarzenia te wzbudziły obawy dotyczące silnej burzy geomagnetycznej, co skłoniło do wydania zegarka burzy geomagnetycznej.

Dziurę koronalną zaobserwowano 4 grudnia

Narodowa Administracja Oceaniczno-Atmosferyczna (NOAA) zaobserwowała szybki strumień cząstek słonecznych z dużej dziury koronalnej, który ma wywołać burzę geomagnetyczną G2 (umiarkowaną) 4 grudnia (UTC) i burzę G1 (mniejszą) 4 grudnia (UTC). Według dzisiejszego alertu Centrum Prognoz Pogody Kosmicznej NOAA (SWPC).

Dziury koronalne odgrywają ważną rolę w tworzeniu zorzy na Ziemi. Te ciemne obszary na powierzchni Słońca, charakteryzujące się otwartymi polami magnetycznymi, umożliwiają wiatrowi słonecznemu łatwiejszą ucieczkę w przestrzeń kosmiczną. Kiedy ten szybki wiatr słoneczny, często emitowany przez dziury koronalne, dociera do Ziemi, może wchodzić w interakcję z magnetosferą planety.

28 listopada Rozbłysk słoneczny i wyrzut korony

27 i 28 listopada Słońce doświadczyło kilku koronalnych wyrzutów masy (CME), czyli ogromnych eksplozji wiatru słonecznego i pól magnetycznych wznoszących się ponad koronę słoneczną lub wystrzeliwanych w przestrzeń kosmiczną. Ten wyrzut koronalny wywołał lawinę aktywności i obserwacji ekspertów zajmujących się pogodą kosmiczną.

Zauważalny rozbłysk słoneczny został wykryty 28 listopada o godzinie 14:50 czasu wschodniego. Zdarzenie to miało miejsce w obszarze 3500, grupie umiarkowanie złożonych plam słonecznych zlokalizowanych w pobliżu centralnej długości geograficznej Słońca. Rozbłysk powiązano z czwartym w pełni rozwiniętym halo wyrzutu koronalnego obserwowanym w tym okresie.

Co ciekawe, czwarta Chicago Mercantile Exchange rozwija się w przyspieszonym tempie w porównaniu do poprzedniej. Ten wzrost prędkości przypisuje się wcześniejszym CME, które otworzyły drogę przez wiatr słoneczny. Oczekuje się, że ten CME połączy się z dwoma z trzech poprzednich CME, a przybycie na Ziemię nastąpi w nocy z 30 listopada na 1 grudnia.

Skutki burzy geomagnetycznej

Prognozy w SWPC czujnie monitorują sytuację za pomocą NOAA Odkryj satelitę, który dostarcza danych w czasie rzeczywistym na temat wiatru słonecznego. Informacje te są niezbędne do zrozumienia siły i czasu spodziewanej burzy geomagnetycznej.

Wiadomo, że burze geomagnetyczne wpływają na infrastrukturę na orbicie okołoziemskiej i na powierzchni Ziemi. Skutki te mogą obejmować zakłócenia w komunikacji, sieci energetycznej, systemach nawigacji, częstotliwości radiowej i działaniu satelitów. Burze takie stanowią poważny problem dla gałęzi przemysłu i usług korzystających z tych technologii.

Oczekiwana jest wysoka aktywność zorzy

Ciekawym i wizualnie oszałamiającym efektem burz geomagnetycznych jest zorza polarna, zwana inaczej zorzą polarną lub południową. Burza ta może wypchnąć zorzę polarną na południe od jej zwykłego położenia nad regionami polarnymi.

Jeśli warunki pogodowe będą sprzyjające, zorza polarna może być widoczna na północy Stanów Zjednoczonych i na górnym środkowym zachodzie, od Illinois po Oregon. Zachęcamy mieszkańców tych obszarów do sprawdzania najnowszych wiadomości NOAA Prognoza zmierzchu Aby mieć jak największą szansę bycia świadkiem tego naturalnego zjawiska.

SWPC NOAA w dalszym ciągu uważnie monitoruje te zdarzenia słoneczne, dostarczając aktualizacje i prognozy. W miarę rozwoju sytuacji przedstawią wytyczne dotyczące potencjalnych skutków burzy geomagnetycznej. Zaleca się, aby społeczeństwo i odpowiednie branże pozostawały poinformowane i przygotowane na wszelkie zakłócenia, które mogą wystąpić.

Więcej o burzach geomagnetycznych

Jak omówiono powyżej, burze geomagnetyczne reprezentują zaburzenia w magnetosferze Ziemi, spowodowane szokami wiatru słonecznego lub interakcjami wiatru słonecznego z polem magnetycznym Ziemi. Burze te, często spowodowane aktywnością Słońca, taką jak rozbłyski słoneczne i koronalne wyrzuty masy (CME), mają głęboki wpływ na środowisko magnetyczne Ziemi.

Podróż od słońca do ziemi

Historia burzy geomagnetycznej zaczyna się od słońca. Rozbłyski słoneczne, intensywne rozbłyski promieniowania, wyrzuty koronalne oraz duże wyrzuty plazmy i pola magnetycznego z korony słonecznej odgrywają kluczową rolę. Zjawiska te uwalniają w przestrzeń kosmiczną ogromne ilości cząstek, które mogą dotrzeć do Ziemi i wejść w interakcję z jej polem magnetycznym, tworząc burzę geomagnetyczną.

Po erupcji cząstki słoneczne i fale elektromagnetyczne przemieszczają się w przestrzeni kosmicznej, a dotarcie do Ziemi zajmuje około 1-3 dni. Prędkość i intensywność tych cząstek zmienia się w zależności od siły zdarzenia słonecznego.

Interakcja z magnetosferą Ziemi

Kiedy te naładowane cząstki docierają, zderzają się z ziemską magnetosferą, obszarem przestrzeni kontrolowanym przez ziemskie pole magnetyczne. Zderzenie to powoduje złożone zmiany i zakłócenia w magnetosferze, prowadząc do burzy geomagnetycznej. Burze te mają szereg skutków, od pięknej zorzy polarnej po potencjalne zakłócenia technologiczne.

Zorza polarna

Najbardziej oczywistym i uderzającym efektem jest zorza polarna, powszechnie znana jako zorza polarna i południowa. Te kolorowe pokazy powstają, gdy naładowane cząstki zderzają się z gazami w atmosferze ziemskiej, tworząc hipnotyzujące pokazy świetlne, zwykle obserwowane w pobliżu regionów polarnych.

Zakłócenia technologiczne

Co ważniejsze, burze geomagnetyczne mogą zakłócać działanie satelitów, wpływając na systemy komunikacyjne i GPS. Mogą indukować prądy w długich przewodnikach, wpływając na sieci elektroenergetyczne i potencjalnie powodując powszechne przerwy w dostawie prądu.

Wpływ na statki kosmiczne i satelity

Satelity i statki kosmiczne narażone na zwiększone promieniowanie są narażone na ryzyko uszkodzenia lub nieprawidłowego działania podczas tych burz. Ryzyko to wymaga uważnego monitorowania i stosowania środków zapobiegawczych podczas misji kosmicznych.

Przewidywanie burz geomagnetycznych

Organizacje takie jak Centrum Prognoz Pogody Kosmicznej NOAA aktywnie monitorują Słońce i przewidują burze geomagnetyczne. Wykorzystują satelity takie jak DSCOVR do śledzenia wiatrów słonecznych i zapewniania wczesnych ostrzeżeń, pomagając złagodzić potencjalny wpływ na technologię i infrastrukturę.

Krótko mówiąc, burze geomagnetyczne, choć są źródłem cudów natury, przypominają nam o podatności naszej planety na aktywność słoneczną. Zrozumienie i monitorowanie tych burz nie tylko zapewnia wgląd w nasze środowisko kosmiczne, ale także pomaga nam przygotować się na ich wpływ i złagodzić ich wpływ na nasz coraz bardziej zależny od technologii świat.

Więcej o zorzy polarnej

Jak wspomniano wcześniej, zorza polarna, często nazywana zorzą polarną lub południową, to przejaw naturalnego światła obserwowany głównie w obszarach polarnych Ziemi. Dzieje się tak, gdy magnetosfera Ziemi zostaje zakłócona przez wiatr słoneczny, strumień cząstek pochodzących ze Słońca. Zakłócenie to generuje jasne, kolorowe światła na niebie, tworząc zorzę polarną.

Jak powstaje zorza polarna?

Tworzenie się zorzy rozpoczyna się od emisji cząstek z atmosfery Słońca. Cząstki te, zwłaszcza elektrony i protony, są transportowane w kierunku Ziemi przez wiatr słoneczny. Po dotarciu do Ziemi te naładowane cząstki oddziałują z polem magnetycznym i są kierowane w stronę regionów polarnych.

Kiedy cząstki te zderzają się z gazami w atmosferze ziemskiej, wzbudzają atomy i cząsteczki, powodując ich świecenie. Tlen i azot, główne składniki naszej atmosfery, odgrywają główną rolę w zabarwieniu zorzy polarnej. Tlen emituje zielone i czerwone światło, podczas gdy azot wytwarza kolory niebieskie i fioletowe.

Rodzaje zorzy polarnej

Zorza polarna występuje w różnych formach, z których każda jest wyjątkowa i oszałamiająca:

Zorza polarna – znana również jako zorza polarna. Można ją zobaczyć w regionach położonych na dużych szerokościach geograficznych półkuli północnej, takich jak Kanada, Alaska i Skandynawia.

Aurora Australis – Znana jako zorza polarna, można ją zobaczyć na półkuli południowej w takich miejscach jak Antarktyda, Chile i Australia.

Spektakl o zmierzchu

Aby uzyskać najlepsze wrażenia z oglądania zorzy polarnej, w miesiącach zimowych należy udać się do regionów położonych na wyższych szerokościach geograficznych. Ciemne, czyste noce z dala od świateł miasta zapewniają idealne warunki. Intensywność pokazów zorzy może się różnić w zależności od cyklu słonecznego i aktywności geomagnetycznej.

Znaczenie kulturowe i naukowe

Zorza polarna od wieków oddziałuje na ludzką wyobraźnię, inspirując mity i folklor. Kultury na całym świecie interpretowały te światła na różne sposoby, często przypisując je bogom lub duchom.

W dzisiejszych czasach badanie zórz polarnych ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia ziemskiej magnetosfery i jej interakcji z wiatrem słonecznym. Badania te są niezbędne do ochrony satelitów i systemów komunikacyjnych przed burzami słonecznymi.

Krótko mówiąc, zorza polarna jest oszałamiającym zjawiskiem naturalnym, zapewniającym żywy obraz dynamicznej interakcji Ziemi ze Słońcem. Jego piękno i złożoność nadal interesują zarówno naukowców, jak i entuzjastów, czyniąc go punktem na liście życzeń podróżników i przedmiotem ciągłych badań naukowych.

—

Podoba Ci się to, co przeczytałem? Zapisz się do naszego newslettera, aby otrzymywać ciekawe artykuły, ekskluzywne treści i najnowsze aktualizacje.

—

Odwiedź nas w EarthSnap, bezpłatnej aplikacji udostępnionej przez Erica Rallsa i Earth.com.