Rewolucyjna wizja Webba dotycząca ukrytych pierścieni Urana

Nowy widok odsłania dziwny i dynamiczny lodowy świat

Kiedy Voyager 2 przeleciał obok Uran W 1986 roku planeta wyglądała jak solidna, prawie pozbawiona cech charakterystycznych niebieska kula. Teraz Webb pokazuje nam jeszcze bardziej dynamiczną i interesującą scenę w podczerwieni. Pierścienie, księżyce, burze i jasna czapa arktyczna zdobią te nowe zdjęcia. Ponieważ Uran jest przechylony na bok, czapa polarna jest najbardziej widoczna, gdy biegun planety jest skierowany w stronę Słońca i otrzymuje więcej światła słonecznego – w czasie zwanym przesileniem. Następne przesilenie Uran nastąpi w 2028 r., a astronomowie będą monitorować zmiany w atmosferze planety. Badanie tego lodowego giganta może pomóc astronomom zrozumieć powstawanie i obserwacje planet o podobnej wielkości krążących wokół innych słońc.

Powyższe zdjęcie Urana wykonane z NIRCam (kamery bliskiej podczerwieni) znajdującej się na należącym do NASA Kosmicznym Teleskopie Jamesa Webba ukazuje planetę i jej pierścienie w nowej wyrazistości. Sezonowa północna czapa polarna planety świeci jasnobiało, a wyjątkowa czułość Webba pozwala rozróżnić słabe wewnętrzne i zewnętrzne pierścienie Urana, w tym pierścień Zety, bardzo słaby, rozproszony pierścień najbliższy planecie.
To zdjęcie internetowe przedstawia także 14 z 27 księżyców planety: Oberon, Tytania, Umbriel, Julia, Perdita, Rosalind, Puck, Belinda, Desdemona, Cressida, Ariel, Miranda, Bianca i Portia.
Źródło obrazu: NASA, ESA, Kanadyjska Agencja Kosmiczna, STScI

Kosmiczny Teleskop Webba zaprasza na święta wraz z pierścieniową planetą Uran

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba niedawno wycelował w niezwykłego i tajemniczego Urana, lodowego olbrzyma krążącego po swojej stronie. Webb uchwycił ten dynamiczny świat z pierścieniami, księżycami, burzami i innymi cechami atmosferycznymi – w tym sezonową czapą polarną. W wersji dwukolorowej wydanej na początku tego roku obraz jest powiększony, dodając dodatkowe pokrycie długości fali, aby uzyskać bardziej szczegółowy wygląd.

Pierścienie i księżyce Urana w nowym świetle

Dzięki swojej wyjątkowej wrażliwości Webb uchwycił słabe wewnętrzne i zewnętrzne pierścienie Urana, w tym nieuchwytny pierścień Zeta – słaby, rozproszony pierścień najbliższy planecie. Sfotografował także wiele z 27 znanych księżyców planety, a nawet dostrzegł kilka małych księżyców w pierścieniach.

W zakresie widzialnym obserwowanym przez sondę Voyager 2 w latach 80. Uran wyglądał jak solidna, spokojna niebieska kula. W podczerwieni Webb odkrywa dziwny i dynamiczny lodowy świat pełen ekscytujących cech atmosferycznych.

Powyższe zdjęcie Urana, wykonane kamerą bliskiej podczerwieni Webba (NIRCam), przedstawia strzałki kompasu, pasek skali i klucz kolorów w celach informacyjnych.
Strzałki kompasu północnego i wschodniego pokazują kierunek obrazu na niebie. Zauważ, że relacja pomiędzy północą a wschodem na niebie (widziana z dołu) jest odwrócona w stosunku do strzałek kierunkowych na mapie Ziemi (patrząc z góry).
Pasek skali nazywa się 16 sekundami łukowymi. Długość paska skali wynosi około jednej siódmej całkowitej szerokości obrazu
To zdjęcie pokazuje niewidzialne długości fal światła bliskiej podczerwieni przełożone na kolory światła widzialnego. Klucz kolorów pokazuje, które filtry NIRCam zostały użyte podczas zbierania światła. Kolor nazwy każdego filtra to kolor światła widzialnego używanego do przedstawienia światła podczerwonego przechodzącego przez ten filtr.
Źródło obrazu: NASA, ESA, Kanadyjska Agencja Kosmiczna, STScI

Zjawiska pogodowe i zmiany sezonowe

Jednym z najbardziej uderzających jest sezonowe zachmurzenie arktyczne planety. W porównaniu ze zdjęciem Webba wykonanym na początku tego roku, niektóre szczegóły na okładce są lepiej widoczne na nowszych zdjęciach. Należą do nich jasnobiała czapka wewnętrzna i ciemna linia na dole czapy polarnej, w kierunku niższych szerokości geograficznych.

Kilka jasnych burz można także zobaczyć w pobliżu i poniżej południowej granicy czapy polarnej. Liczba, częstotliwość i lokalizacja tych burz w atmosferze Urana może wynikać z połączenia wpływów sezonowych i atmosferycznych.

Czapa polarna wydaje się być bardziej widoczna, gdy biegun planety zaczyna wskazywać w stronę Słońca, gdy zbliża się przesilenie i otrzymuje więcej światła słonecznego. Następne przesilenie Uran nastąpi w 2028 r., a astronomowie z niecierpliwością czekają na monitorowanie wszelkich potencjalnych zmian w strukturze tych obiektów. Webb pomoże rozwikłać wpływy sezonowe i atmosferyczne, które wpływają na burze na Uranie, co ma kluczowe znaczenie dla pomocy astronomom w zrozumieniu złożonej atmosfery planety.

Unikalne nachylenie Urana i przyszłe badania

Ponieważ Uran obraca się na boku pod kątem około 98 stopni, występują na nim najbardziej ekstremalne pory roku w Układzie Słonecznym. Przez prawie jedną czwartą każdego roku uranowego słońce świeci nad jednym biegunem, pogrążając drugą połowę planety w ciemnej zimie, która trwa 21 lat.

Dzięki niezrównanej rozdzielczości i czułości Webba w podczerwieni astronomowie widzą teraz Urana i jego unikalne cechy z nową, niespotykaną dotąd wyrazistością. Szczegóły te, zwłaszcza dotyczące pobliskiego pierścienia Zety, będą bezcenne przy planowaniu przyszłych misji do Urana.

Uran: zastępstwo w badaniach egzoplanetarnych

Uran mógłby również służyć jako punkt odniesienia do badania prawie 2000 egzoplanet podobnej wielkości odkrytych w ciągu ostatnich kilku dekad. Ten „Egzoplaneta „Na naszym własnym podwórku” może pomóc astronomom zrozumieć, jak działają planety tej wielkości, jaka jest ich meteorologia i jak powstały. To z kolei może pomóc nam zrozumieć nasz Układ Słoneczny jako całość, umieszczając go w szerszym kontekście.

the Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba Jest to pierwsze na świecie obserwatorium nauk kosmicznych. Webb rozwiązuje tajemnice naszego Układu Słonecznego, spogląda poza odległe światy wokół innych gwiazd i bada tajemnicze struktury i pochodzenie naszego wszechświata oraz nasze w nim miejsce. WEB to program prowadzony na szczeblu międzynarodowym NASA Wraz ze swoimi partnerami Europejska Agencja Kosmiczna (ESA)Europejska Agencja Kosmiczna) i Kanadyjska Agencja Kosmiczna.