Pewien człowiek trzymał kamień przez lata, myśląc, że jest złoty. Okazuje się, że jest o wiele cenniejszy. Alarm naukowy

W 2015 roku David Hall prowadził wykopaliska w Maryborough Provincial Park niedaleko Melbourne w Australii.

Uzbrojony w wykrywacz metalu odkrywa coś niezwykłego – bardzo ciężką czerwoną skałę spoczywającą w żółtej glinie.

Zabrał go do domu i próbował wszystkiego, aby go otworzyć, i był pewien, że w skale znajduje się bryłka złota – w końcu Maryborough leży w Goldfields, gdzie australijska gorączka złota osiągnęła swój szczyt w XIX wieku.

Aby rozbić swoje znalezisko, Hall użył piły do ​​skał, szlifierki kątowej, wiertarki, a nawet oblał przedmiot kwasem. Jednak nawet ciężki młotek nie byłby w stanie stworzyć pęknięcia. To dlatego, że to, co tak bardzo próbował otworzyć, nie było solidną bryłą złota.

Jak odkrył po latach, był to rzadki meteoryt.

„Miał rzeźbiony, mrugający wygląd” – powiedział Dermot Henry, geolog z Muzeum w Melbourne. Powiedzieć Herold poranka w Sydney W 2019 r.

„Powstają, gdy przechodzą przez atmosferę, topią się na zewnątrz i są rzeźbione przez atmosferę”.

Hall nie był w stanie otworzyć „skały”, ale był zafascynowany i zabrał bryłkę do Muzeum w Melbourne, aby ją zidentyfikować.

„Przyglądałem się wielu skałom, które ludzie uważają za meteoryty” – Henry powiedział Channel 10 News.

Tak naprawdę, po 37 latach pracy w muzeum i zbadania tysięcy skał, Henry stwierdził, że tylko dwie z wystaw okazały się prawdziwymi meteorytami.

To był jeden z dwóch.

Meteoryt Maryborough z płytą wyciętą z bloku. (Muzeum Melbourne)

„Gdybyś zobaczył na ziemi taki kamień i podniósł go, nie powinien być aż tak ciężki” – powiedział geolog z Muzeum Melbourne, Bill Birch. Wyjaśnić Herold poranka w Sydney.

Naukowcy opublikowali artykuł naukowy opisujący meteoryt sprzed 4,6 miliarda lat i nazwali go Maryborough na cześć miasta, w pobliżu którego został znaleziony.

Waży 17 kilogramów (37,5 funta) i po użyciu piły diamentowej do przecięcia małego kawałka naukowcy odkryli, że jego skład zawiera wysoki procent żelaza, co czyni go kawałkiem żelaza. Normalny chondryt H5.

Po otwarciu można także zobaczyć na całej powierzchni maleńkie krystaliczne kropelki minerałów metalicznych, tzw Chondrole.

„Meteoryty to najtańsza forma eksploracji kosmosu. Przenoszą nas w przeszłość, dostarczając wskazówek na temat wieku, składu i chemii naszego Układu Słonecznego (w tym Ziemi).” Henryk powiedział.

„Niektóre oferują wgląd w głębokie wnętrze naszej planety. W niektórych meteorytach znajduje się „pył gwiezdny” starszy niż nasz Układ Słoneczny, który pokazuje nam, jak gwiazdy powstają i ewoluują, tworząc elementy układu okresowego.”

„Inne rzadkie meteoryty zawierają cząsteczki organiczne, takie jak aminokwasy, które są budulcem życia”.

Płyta wycięta z meteorytu Maryborough. (Birch i in., PRSV, 2019)

Chociaż badacze nie wiedzą jeszcze, skąd pochodzi meteoryt ani jak długo przebywał na Ziemi, mają pewne przypuszczenia.

Nasz Układ Słoneczny był stertą pyłu i skał chondrytowych. Ostatecznie grawitacja ściągnęła większość tej materii, tworząc planety, ale pozostałości w większości trafiły do ​​masywnego pasa asteroid.

Henry powiedział Channel 10 News: „Ten konkretny meteoryt najprawdopodobniej pochodzi z pasa asteroid pomiędzy Marsem a Jowiszem i został stamtąd wypchnięty w wyniku zderzenia kilku asteroid, a następnie pewnego dnia zderzył się z Ziemią”.

Datowanie metodą węglową sugeruje, że meteoryt znajdował się na Ziemi między 100 a 1000 lat temu, a w latach 1889–1951 zaobserwowano szereg meteorytów, które mogą odpowiadać jego przybyciu na naszą planetę.

Naukowcy uważają, że meteoryt Maryborough jest znacznie rzadszy od złota, co czyni go cenniejszym dla nauki. Jest to jeden z zaledwie 17 meteorytów kiedykolwiek zarejestrowanych w australijskim stanie Wiktoria i druga co do wielkości masa chondrytów po masywnym, 55-kilogramowym okazie zidentyfikowanym w 2003 roku.

„To dopiero 17. meteoryt znaleziony w Wiktorii, podczas gdy znaleziono tysiące bryłek złota” – Henry powiedział Channel 10 News.

„Biorąc pod uwagę łańcuch wydarzeń, to prawdopodobnie astronomiczne, że w ogóle je odkryto”.

To nawet nie pierwszy meteoryt, któremu dotarcie do muzeum zajmuje kilka lat. W szczególnie zaskakującej historii opisanej przez ScienceAlert w 2018 r. kosmiczna skała potrzebowała 80 lat, dwóch właścicieli i trochę czasu jako odbojnik do drzwi, zanim ostatecznie ujawniono, czym jest.

Teraz jest prawdopodobnie równie dobry moment, jak każdy inny, aby sprawdzić, czy na podwórku nie ma ciężkich, trudnych do rozbicia skał – być może siedzisz na metaforycznej kopalni złota.

Badanie zostało opublikowane w Postępowanie Królewskiego Towarzystwa Wiktorii.

Wersja tego artykułu została pierwotnie opublikowana w lipcu 2019 r.