Oto „konkretna” droga Ukrainy do przystąpienia do NATO

Podczas gdy Ukraina kontynuuje zdecydowaną obronę przed brutalną rosyjską inwazją, kraje NATO wydają się być gotowe na przyszłość szczyt w Wilnie w dniach 11 i 12 lipca, aby podjąć dwa ważne kroki w celu zapewnienia długoterminowego bezpieczeństwa Ukrainy. Oczekuje się, że NATO potwierdzi swoje stałe zobowiązanie do wsparcia zbrojeniowego dla Ukrainy i przekształci Komitet NATO-Ukraina w „Radę”, zapewniając w ten sposób bardziej zorganizowany i skuteczny mechanizm doradczy. Ale trzeci krok jest również bardzo potrzebny. Sojusznicy NATO powinni, podobnie jak prezydent Francji Emmanuel Macron opisane Stworzenie „konkretnej” ścieżki wejścia Ukrainy do sojuszu.

Inne formy odstraszania zawiodły na Ukrainie dwukrotnie od 2014 roku i tylko członkostwo w NATO zapobiegnie trzeciej porażce. Istnieją przeszkody do pokonania, z których nie najmniejszą jest to, że Ukraina jest w stanie wojny, a siły rosyjskie okupują część jej terytorium uznanego na arenie międzynarodowej. Jednak stworzenie konkretnej ścieżki do przyszłego członkostwa Wilna jest kluczowe dla podniesienia ukraińskiego morale podczas trudnej kontrofensywy i wzmocnienia jej pozycji w przyszłych negocjacjach z Rosją. Pozwoliłoby to NATO zwiększyć swoją wiarygodność poprzez podjęcie od dawna oczekiwanego kroku w kierunku członkostwa, spójnego z 2008 r. oświadczenie Że Ukraina „zostanie” członkiem NATO.

Do szczytu w Wilnie pozostało zaledwie kilka dni, a sojusznicy nadal istnieją różnice w aspiracjach Ukrainy, które należy rozwiązać. Istnieje jednak droga naprzód, którą wszystkie kraje NATO powinny być w stanie zaakceptować. Szczyt powinien mianowicie powołać grupę wysokiego szczebla podlegającą Sekretarzowi Generalnemu NATO w celu opracowania planu szybkiego członkostwa Ukrainy. Głos w grupie będą miały wszystkie państwa NATO. Ta mapa drogowa powinna zostać dostarczona nie później niż na przyszłoroczny szczyt NATO w Waszyngtonie.

W skład grupy wysokiego szczebla mogliby wchodzić albo ambasadorowie z Rady Północnoatlantyckiej, albo wyżsi urzędnicy z państw członkowskich, takie podejście stosowało wcześniej NATO do analizowania i rozwiązywania trudnych kwestii. W efekcie pozwoliłoby to na szybki proces podobny do stosowanego w przypadku rozszerzenia ofert członkostwa na Finlandię i Szwecję. W przypadku Ukrainy możliwe są rozbieżne opinie wśród członków grupy. Chociaż konsensus jest oczywiście pożądany, grupa powinna mieć możliwość przedstawienia alternatywnych analiz, jeśli nie zostanie osiągnięte porozumienie.

W ramach swoich kompetencji grupa będzie na bieżąco informować o bieżących interakcjach wojskowych między NATO, jego członkami i Ukrainą. Biorąc pod uwagę wysoki stopień standaryzacji NATO, jaką Ukraina już osiągnęła, należy oczekiwać, że działania te będą przebiegać sprawnie i że grupa nie będzie postrzegała kwestii standaryzacji jako przeszkody w członkostwie.

Dwa najbardziej złożone obszary, które grupa będzie musiała ocenić, to:

1. Kwestie korupcji, niezawisłości sądownictwa, ochrony praw mniejszości, f
2. Warunki sporne, które generowałyby okoliczności, w których oferta członkostwa zostanie przedłużona.

W pierwszej grupie zagadnień Ukraina podejmuje ważne kroki. Powołała Specjalną Prokuraturę Antykorupcyjną, Narodowe Biuro Antykorupcyjne Ukrainy, Naczelny Sąd Antykorupcyjny oraz Komisję ds. Wyższych Kwalifikacji Sędziów. W działania takie zaangażowani byli niezależni międzynarodowi eksperci, podobnie jak społeczeństwo obywatelskie. Te starania przyniosły owoce. Na przykład prezesowi Sądu Najwyższego Ukrainy postawiono zarzuty korupcyjne związane z rzekomą łapówką w wysokości 2,7 miliona dolarów. Potrzebne są jednak dalsze wysiłki.

Tymczasem Europejska Komisja na rzecz Demokracji przez Prawo (Komisja Wenecka) przeprowadziła obszerne przeglądy statusu praw mniejszości na Ukrainie. Czerwiec Raport 2023 „Powitanie[d] Przyjęcie długo oczekiwanej nowej ustawy o mniejszościach narodowych, która daje szereg gwarancji zgodnych ze standardami międzynarodowymi”. ”.

Oceniając postępy Ukrainy w tych kwestiach, grupa będzie opierać się na sprawozdaniu Komisji Weneckiej, dyskusjach z ukraińskimi władzami i społeczeństwem obywatelskim oraz konsultacjach z Unią Europejską, które obejmowały m.in. problemy W ramach rozszerzenia statusu kandydata na Ukrainę.

Bardziej złożony zestaw zagadnień do rozstrzygnięcia przez grupę dotyczy ustalenia warunków sporu, na jakich ma zostać przedłużona oferta członkostwa. Najbardziej pożądaną okolicznością byłoby oczywiście zwycięstwo Ukrainy, która odzyskałaby granice sprzed 2014 roku, a następnie ugoda z Rosją. Jeśli tak się stanie do szczytu w Waszyngtonie, sojusz będzie miał mocne powody do przedłużenia oferty członkostwa. Jednak biorąc pod uwagę niepewność związaną z wojną, grupa powinna również ocenić co najmniej dwie inne okoliczności.

Po pierwsze, Ukrainie mogło się udać uzyskanie znaczącej kontroli nad znaczną częścią swojego terytorium, ale nie nad całością. Grupa może rozważyć, czy należy rozważyć członkostwo z gwarancją obejmującą tylko tę część terytorium. Jest to opcja, która prawdopodobnie stanie się bardziej jednoznaczna bliżej szczytu w Waszyngtonie. Jak zauważono powyżej, różne kraje NATO mogą mieć różne poglądy na takie podejście, ale grupa może opracować odpowiednie zalecenia i zaproponować plan działania dla każdego z nich.

Po drugie, Ukraina mogła całkowicie – lub bardzo znacząco – odnieść sukces w odzyskaniu swoich granic sprzed 2014 roku, ale Rosja kontynuuje ataki sporadyczne lub na niskim poziomie, więc konflikt nieco się zmniejszył, ale nie zakończył. Ponownie grupa może sformułować zalecenia, czy oferta członkostwa powinna zostać przedłużona w takich okolicznościach.

Reasumując, szefowie państw i rządów powinni powołać w Wilnie grupę wysokiego szczebla, której zadaniem będzie dokonanie oceny głównych kwestii wpływających na potencjalne członkostwo Ukrainy oraz sformułowanie na szczycie w Waszyngtonie konkretnych zaleceń stanowiących „konkretną” ścieżkę zaproponowaną przez Macron. Będzie to ważny polityczny krok naprzód dla Ukrainy. NATO będzie dążyć do zdefiniowania warunków członkostwa, nie zmieniając od razu status quo. Jest to wygodny kompromis między tymi, którzy chcą przedłużyć natychmiastową ofertę członkostwa, a tymi, którzy wolą unikać kwestii członkostwa do czasu rozstrzygnięcia wojny.

Franklina D. Kramer jest wybitnym członkiem i członkiem zarządu Rady Atlantyckiej. Jest byłym zastępcą sekretarza obrony ds. bezpieczeństwa międzynarodowego.

Hans Benendik jest wybitnym członkiem Rady Atlantyckiej. Wcześniej służył w Białym Domu jako specjalny asystent prezydenta ds. polityki obronnej i dyrektor Instytutu Narodowych Studiów Strategicznych.

Christopher Scalopa jest dyrektorem Transatlantyckiej Inicjatywy Bezpieczeństwa w Scowcroft Center for Strategy and Security Rady Atlantyckiej. Wcześniej pełnił funkcję głównego dyrektora ds. polityki europejskiej i NATO oraz głównego dyrektora ds. strategii i rozwoju sił w Biurze Sekretarza Obrony.

Dalsza lektura

wtorek, 11 kwietnia 2023 r

READ  Koronacja króla Karola III w maju 2023 r.

Definiowanie sukcesu szczytu NATO w Wilnie: elementarz

Krótka wersja
przez
Charlesa Barry’ego i Christophera Scalopy

Udany szczyt NATO w lipcu wymaga znacznych postępów w szeregu priorytetów politycznych i wojskowych NATO, zwłaszcza tych wymienionych w Madrycie.

czwartek, 13 kwietnia 2023 r

Uwaga dla przywódców NATO

Notatka strategiczna
przez

Zbliżający się szczyt NATO w Wilnie powinien przynieść coś więcej niż tylko retoryczne wyrazy poparcia dla Ukrainy. Przywódcy Sojuszu powinni skorzystać z okazji do rozwijania postawy NATO w zakresie obrony i odstraszania, która podkreśla determinację NATO do wspierania Ukrainy i rozpoczyna proces pełnej integracji Ukrainy ze wspólnotą transatlantycką, w tym jako członka NATO.

Zdjęcie: Sekretarz Generalny NATO Jens Stoltenberg (po lewej) witany przez prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego (po prawej) podczas jego pierwszej wizyty w Kijowie.