Nowe badania pokazują, że dinozaury nie były tak inteligentne, jak sądziliśmy

Zdjęcie szkieletu tyranozaura w Muzeum Senckenberga we Frankfurcie w Niemczech. Tyrannosaurus rex żył pod koniec okresu kredowego (około 66 milionów lat temu) i występował wyłącznie w zachodniej części Ameryki Północnej. Źródło: Kay R. Caspar

Dinozaury były tak inteligentne jak gady, ale nie tak inteligentne jak małpy, jak sugerują poprzednie badania.

Międzynarodowy zespół paleontologów, etologów i neurologów ponownie zbadał wielkość i strukturę mózgu dinozaurów i doszedł do wniosku, że zachowują się one jak krokodyle i jaszczurki.

W badaniu opublikowanym w zeszłym roku stwierdzono, że dinozaury to uwielbiają T-Rex Miały wyjątkowo dużą liczbę neuronów i były znacznie inteligentniejsze, niż oczekiwano. Twierdzono, że tak duża liczba neuronów może bezpośrednio wpłynąć na inteligencję, metabolizm i historię życia T-Rex W niektórych swoich nawykach przypominał małpę. Jako przykłady cech poznawczych, które mogli posiadać, wymieniono kulturowy przekaz wiedzy, a także użycie narzędzi.

Krytyka metodologii zliczania neuronów

Ale nowe badanie opublikowane w Zapis anatomiczny, w którym Hadi George z Uniwersytetu w Bristolu, dr Darren Naish (Uniwersytet w Southampton) i prowadzony przez dr Kai Kaspara (Uniwersytet Heinrich-Heine) z dr Cristianem Gutierrezem Ibanezem (Uniwersytet Alberta) i dr Grantem Hurlburtem ( Królewskie Muzeum Ontario) przyjrzyjmy się bliżej technikom stosowanym do przewidywania rozmiaru mózgu i liczby neuronów w mózgach dinozaurów. Zespół odkrył, że wcześniejsze założenia dotyczące wielkości mózgu dinozaurów i liczby neuronów w nich zawartych nie były wiarygodne.

Związek między mózgiem a masą ciała kręgowców lądowych. Dinozaury takie jak T. rex miały stosunek wielkości mózgu do ciała podobny do proporcji żywych gadów. Źródło: Cristian Gutierrez Ibanez

Badanie to następuje po dziesięcioleciach analiz, podczas których paleontolodzy i biolodzy badali wielkość i anatomię mózgu dinozaurów, a następnie wykorzystywali te dane do wnioskowania o zachowaniu i stylu życia. Informacje o mózgach dinozaurów pochodzą z mineralnych wypełnień jam mózgowych, zwanych endokastami, a także z kształtów samych jam.

Zespół odkrył, że wielkość ich mózgów była przesadzona – szczególnie wielkość przodomózgowia – dlatego też znaczenie miały także neurony. Ponadto wykazali, że szacunki liczby neuronów nie są wiarygodnym wyznacznikiem inteligencji.

Zalecenia dotyczące przyszłych badań

Wiarygodna rekonstrukcja biologii dawno wymarłych organizmów KlasyfikowaćZespół uważa, że ​​badacze powinni wziąć pod uwagę wiele linii dowodów, w tym anatomię szkieletu, histologię kości, zachowanie żyjących krewnych i śladowe skamieniałości. „Inteligencję dinozaurów i innych wymarłych zwierząt najlepiej określić na podstawie różnorodnych dowodów, od ogólnej anatomii po skamieniałe ślady, zamiast opierać się wyłącznie na szacunkach dotyczących liczby neuronów” – wyjaśnił Hadi ze Szkoły Nauk o Ziemi w Bristolu.

„Uważamy, że przewidywanie inteligencji u wymarłych gatunków nie jest dobrą praktyką, gdy wystarczy nam populacja neuronów zrekonstruowanych z komórek endogennych” – wyjaśnił dr Kai Kaspar.

„Liczby neuronów nie są dobrymi prognostykami zdolności poznawczych, a wykorzystywanie ich do przewidywania inteligencji u dawno wymarłych gatunków może prowadzić do bardzo mylących interpretacji” – dodała dr Ornella Bertrand (Instituto de Paleontologia Miquel Crosafont z Katalonii).

Doktor Darren Naish podsumował: „Możliwość, że tyranozaur rex może być tak inteligentny jak pawian, jest zarówno fascynująca, jak i przerażająca i może zmienić nasz pogląd na przeszłość”. „Ale nasze badanie pokazuje, że wszystkie nasze dane zaprzeczają temu poglądowi, że przypominały raczej gigantyczne, inteligentne krokodyle i to jest równie niezwykłe”.

Odniesienie: „Jak inteligentny był T. Rex?” Testowanie twierdzeń o niezwykłych zdolnościach poznawczych u dinozaurów i zastosowanie szacunków liczby neuronów w badaniach paleontologicznych”, autor: Kay R. Caspar, Christian Gutierrez Ibáñez, Ornella C. Bertrand, Thomas Carr, Jennifer A. D. Colburn i Arthur Erb, Hadi George, Thomas R. Holtz, Darren Naish, Douglas R. Willey i Grant R. Hurlburt, 26 kwietnia 2024 r., Zapis anatomiczny.
doi: 10.1002/ar.25459