Niesamowita fala uderzeniowa od odrzuconej gwiazdy pędzącej w kosmosie z prędkością 100 000 mil na godzinę

Zeta Oviucci była kiedyś na bliskiej orbicie z inną gwiazdą, zanim została wyrzucona, gdy ten towarzysz został zniszczony w wybuchu supernowej. Dane w podczerwieni ze Spitzera ujawniają oszałamiającą falę uderzeniową uformowaną z materii oderwanej od powierzchni gwiazdy i uderzającej w gaz na swojej drodze. Dane z Chandry pokazują bańkę promieniowania rentgenowskiego wokół gwiazdy, która jest wytwarzana przez gaz rozgrzany przez falę uderzeniową do dziesiątek milionów stopni. Dane Chandry pomagają opowiedzieć więcej o historii tej dzikiej gwiazdy. Źródło: Rentgen: NASA/CXC/Univ. Cambridge / ok. Cesc Raines i in.; Radio: NSF/NRAO/VLA; Optyczny: PanSTARRS

• Zeta Ophiuchi to pojedyncza gwiazda, która prawdopodobnie miała kiedyś towarzysza, który został zniszczony przez uderzenie supernowej.
• Eksplozja supernowej wysłała w kosmos Zeta Ophiuchi, widzianą w danych Spitzera (na zielono i czerwono) i Chandra (na niebiesko).
• Promienie rentgenowskie odkryte przez Chandrę pochodzą z gazu podgrzanego do milionów stopni w wyniku fali uderzeniowej.
• Naukowcy pracują nad dopasowaniem modeli obliczeniowych tego obiektu, aby wyjaśnić dane uzyskane przy różnych długościach fal.

Zeta Ophiuchi to gwiazda o złożonej przeszłości, ponieważ prawdopodobnie została wyrzucona ze swojego rodzinnego miasta przez potężną gwiezdną eksplozję. Nowy szczegółowy wygląd autorstwa[{” attribute=””>NASA’s Chandra X-ray Observatory helps tell more of the history of this runaway star.

Located approximately 440 light-years from Earth, Zeta Ophiuchi is a hot star that is about 20 times more massive than the Sun. Evidence that Zeta Ophiuchi was once in close orbit with another star, before being ejected at about 100,000 miles per hour when this companion was destroyed in a supernova explosion over a million years ago has been provided by previous observations.

In fact, previously released infrared data from NASA’s now-retired Spitzer Space Telescope, seen in this new composite image, reveals a spectacular shock wave (red and green) that was formed by matter blowing away from the star’s surface and slamming into gas in its path. A bubble of X-ray emission (blue) located around the star, produced by gas that has been heated by the effects of the shock wave to tens of millions of degrees, is revealed by data from Chandra.

A team of astronomers has constructed the first detailed computer models of the shock wave. They have begun testing whether the models can explain the data obtained at different wavelengths, including X-ray, infrared, optical, and radio observations. All three of the different computer models predict fainter X-ray emissions than observed. In addition, the bubble of X-ray emission is brightest near the star, whereas two of the three computer models predict the X-ray emission should be brighter near the shock wave. The team of astronomers was led by Samuel Green from the Dublin Institute for Advanced Studies in Ireland.

W przyszłości naukowcy ci planują przetestować bardziej złożone modele z dodatkową fizyką — w tym skutki turbulencji i przyspieszenia cząstek — aby sprawdzić, czy poprawi się zgodność z danymi rentgenowskimi.

Artykuł opisujący te odkrycia został przyjęty do czasopisma Astronomia i astrofizyka. Wykorzystane tutaj dane Chandra zostały pierwotnie przeanalizowane przez Jesúsa Toalę z Instytutu Astrofizycznego Andaluzji w Hiszpanii, który również napisał propozycję, która doprowadziła do obserwacji.

Odniesienie: „Emisja cieplna z łuków łukowych. II. Magneto-hydrodynamiczne modele 3D Zeta Oviucci” autorstwa S. Greena, J. Mackeya, P. Kavanagha, T. J. Hawortha, M. Moutzouriego i V. V. Gvaramadze, przyjęto, Astronomia i astrofizyka.
DOI: 10.1051/0004-6361/202243531

Marshall Space Flight Center NASA zarządza programem Chandra. Centrum rentgenowskie Chandra w Smithsonian Astrophysical Observatory kontroluje operacje naukowe z Cambridge w stanie Massachusetts oraz operacje lotnicze z Burlington w stanie Massachusetts.