„Niesamowita” cecha pandy wielkiej została opracowana co najmniej sześć milionów lat temu

jeść bambus? To wszystko na nadgarstku.

Kiedy kciuk nie jest tak naprawdę kciukiem? Kiedy kość nadgarstka jest wydłużona z pandy wielkiej, która jest używana do chwytania bambusa. Przez swoją długą historię ewolucyjną ręka pandy nigdy nie rozwinęła prawdziwie wrogiego kciuka. Zamiast tego rozwinął palec podobny do kciuka z kości nadgarstka, promieniowego cezamoidu. Ta wyjątkowa adaptacja pomaga tym niedźwiedziom żyć całkowicie na bambusie, mimo że są niedźwiedziami (członkami rzędu mięsożerców lub mięsożerców).

W nowym artykule badawczym opublikowanym dzisiaj (30 czerwca 2022 r.) naukowcy donoszą o odkryciu najstarszej pandy przodków, która jadła bambus i miała ten „kciuk”. Co zaskakujące, jest wyższa niż jej współcześni potomkowie. Badania przeprowadziło Muzeum Historii Naturalnej hrabstwa Los Angeles, kustosz skamieniałości kręgowców Xiaoming Wang i współpracownicy.

Podczas gdy słynny fałszywy kciuk we współczesnych pandach olbrzymich (panda olbrzymia melanoleuca) jest znana od ponad 100 lat i nie wiadomo, w jaki sposób ta kość nadgarstka wyewoluowała ze względu na prawie całkowity brak zapisów kopalnych. Skamieniały fałszywy kciuk przodków pandy wielkiej, Iloraktus, datowany na 6-7 milionów lat temu, został odkryty na stanowisku Shuitangba w mieście Zhaotong w prowincji Yunnan w południowych Chinach. Daje naukowcom pierwsze spojrzenie na wczesne wykorzystanie tej dodatkowej liczby (szósta) – i pierwszy dowód diety bambusowej u przodków pandy – pomagając nam lepiej zrozumieć ewolucję tej wyjątkowej struktury.

Chengdu panda je bambus. Źródło: Obraz powielony za zgodą Sharon Fisher

„Głęboko w bambusowym lesie pandy wielkie zamieniły dietę bitumiczną składającą się z mięsa i jagód, aby spokojnie spożywać bambus, obficie występującą roślinę w subtropikalnym lesie, ale o niskiej wartości odżywczej” – mówi kurator paleontologii kręgowców w NHM, dr Xiaoming Wang. „Ścisłe trzymanie łodyg bambusa w celu zmiażdżenia ich do wielkości kęsa jest prawdopodobnie najważniejszą adaptacją do spożywania ogromnej ilości bambusa”.

Jak jednocześnie chodzić i żuć bambus?

Odkrycie może również pomóc rozwiązać zagadkę pand od dawna: dlaczego ich fałszywe kciuki wydają się być słabo rozwinięte? Jako dziadek współczesnej pandy, Iloraktus Można było oczekiwać, że będą mieli mniej rozwinięty pseudo-kciuk, ale skamieniały Wang i współpracownicy odkryli dłuższy fałszywy kciuk z prostszym końcem niż krótsza, haczykowata sylwetka współczesnych potomków. Dlaczego więc kciuk fałszywej pandy przestał rosnąć, aby uzyskać wyższą sylwetkę?

„Kciuk leżącej pandy powinien chodzić i„ żuć ”- mówi Wang. „Ta podwójna funkcja działa jako ograniczenie tego, jak duży może być ten 'kciuk’”.

Trzymanie pandy zamiast chodzenia (biała kość to pseudo-kciuk). Źródło: dzięki uprzejmości Muzeum Historii Naturalnej hrabstwa Los Angeles

Wang i koledzy uważają, że krótszy fałszywy kciuk współczesnej pandy jest ewolucyjnym kompromisem między potrzebą manipulowania bambusem a potrzebą chodzenia. Haczykowaty czubek drugiego kciuka pozwala nowoczesnym pandom manipulować bambusem, jednocześnie pozwalając im przenosić imponujący ciężar do następnego bambusowego posiłku. W końcu „kciuk” pełni podwójną funkcję, podobnie jak promieniowy sezoid – kość w nadgarstku zwierzęcia.

„Pięć do sześciu milionów lat powinno wystarczyć pandzie na rozwinięcie dłuższego pseudo-kciuka, ale wydaje się, że ewolucyjna presja konieczności podróżowania i noszenia własnego ciężaru sprawiła, że ​​„kciuk” jest krótki – wystarczająco silny, aby był użyteczny. bez bycia wystarczająco dużym”, mówi Dennis Su, profesor nadzwyczajny. W College of Human Evolution and Social Change and Research Scientist w Human Origins Institute na Uniwersytecie Stanowym Arizony i współkierownik projektu, w którym pobrano okazy pandy:

„Pandy wyewoluowały z mięsożernych przodków i stały się żywicielami czystego bambusa i muszą pokonać wiele przeszkód” – mówi Wang. „Odporny 'kciuk’ kości nadgarstka może być najbardziej niesamowitym postępem w walce z tymi przeszkodami”.

Odniesienie: „Fałszywe punkty kciuka starożytnej pandy olbrzymiej do sprzecznych wymagań dotyczących ruchu i karmienia” autorstwa Xiaoming Wang, Dennisa F. Su, Niny Jablonsky, Shuibing Jie, Jay Kelly, Lawrence J. Flynn i Tao Ding, 30 czerwca 2022 r., Raporty naukowe.
DOI: 10.1038 / s41598-022-13402-y

Autorzy tego artykułu są związani z Muzeum Historii Naturalnej Hrabstwa Los Angeles w Los Angeles, Kalifornia, USA; Instytut Paleontologii Kręgowców i Paleoantropologii Chińskiej Akademii Nauk, Pekin, Chiny; Uniwersytet Stanowy w Arizonie, Tempe, Arizona, USA; Penn State University, University Park, Pensylwania, USA; Kunming Institute of Zoology, Chińska Akademia Nauk, Kunming, Yunnan, Chiny; Yunnan Institute of Cultural Relics and Archeology, Kunming, Yunnan, Chiny; Uniwersytet Harvarda, Cambridge, Massachusetts, USA.

Finansowanie zostało zapewnione przez Narodową Fundację Nauki Stanów Zjednoczonych, Fundację Nauk Przyrodniczych Yunnan, Narodową Fundację Nauk Przyrodniczych Chin, rządy Zhaotong i Chaoyang oraz Instytut Paleontologii Kręgowców i Paleoantropologii.