24 grudnia, 2024

Świat Biotworzyw

Informacje o Polsce. Wybierz tematy, o których chcesz dowiedzieć się więcej

Mocniejszy niż stal, twardszy niż kevlar – naukowcy rzucają nowe światło na najsilniejszy na świecie pajęczy jedwab

Mocniejszy niż stal, twardszy niż kevlar – naukowcy rzucają nowe światło na najsilniejszy na świecie pajęczy jedwab
Irina Iashina trzyma włókna jedwabiu

Biofizyczka Irina Iashina z Uniwersytetu Południowej Danii trzyma w rękach włókna jedwabiu wytwarzane przez pająka złocistego. Źródło: Anders Boe/Uniwersytet Południowej Danii

Wielu naukowców pragnie odkryć niesamowitą zdolność pająków do przędzenia niezwykle mocnych, lekkich i elastycznych nici jedwabnych. W rzeczywistości jedwab pajęczy jest mocniejszy niż stal i twardszy niż kevlar. Jednak nikomu nie udało się jeszcze odtworzyć pracy pająków.

Gdybyśmy mogli opracować syntetyczny odpowiednik o takich właściwościach, mogłoby to otworzyć zupełnie nowy świat możliwości: syntetyczny jedwab pajęczy mógłby zastąpić w przemyśle materiały takie jak kevlar, poliester i włókno węglowe i mógłby być stosowany na przykład do produkcji lekkich i elastyczne produkty. Kurtki kuloodporne.

Irina Iashina, badaczka ze stopniem doktora i biofizyczka z Wydziału Biochemii i Biologii Molekularnej Uniwersytetu Południowej Danii (SDU), bierze udział w wyścigu mającym na celu odkrycie przepisu na superjedwab. Jedwab pajęczy fascynuje ją od czasów studiów magisterskich na SDU, a obecnie bada ten temat w Massachusetts Institute of Technology w Bostonie przy wsparciu Fundacji Velome.

Irina Iashina przy komputerze

Biofizyczka Irina Iashina z Uniwersytetu Południowej Danii bada na komputerze jedwab pajęczy. Źródło: Anders Boe/Uniwersytet Południowej Danii

W ramach swoich badań współpracuje z adiunktem SDU i biofizykiem Jonathanem Brewerem, ekspertem w zakresie stosowania różnych typów mikroskopów do badania struktur biologicznych.

Wspólnie po raz pierwszy zbadali wnętrze jedwabiu pajęczego za pomocą mikroskopu optycznego, bez konieczności cięcia lub otwierania jedwabiu w jakikolwiek sposób. Praca ta została obecnie opublikowana w czasopismach Raporty naukowe I Skanowanie zostało zakończone.

„Zastosowaliśmy kilka zaawansowanych technik mikroskopowych, a także opracowaliśmy nowy typ mikroskopu optycznego, który pozwala nam spojrzeć na kawałek włókna i zobaczyć, co jest w środku” – wyjaśnia Jonathan Brewer.

Pająk sieciowy o złotej kuli produkuje jedwab

Pająk sieciowy o złotej kuli wytwarza jedwab z tylnego końca. Źródło: Anders Boe/Uniwersytet Południowej Danii

Do chwili obecnej jedwab pajęczy analizowano przy użyciu różnych technik, a każda z nich dostarczyła nowych informacji. Jednakże techniki te miały również wady, jak wskazuje Jonathan Brewer, ponieważ często wymagały rozcięcia jedwabnej nici (zwanej również włóknem) w celu uzyskania przekroju poprzecznego do mikroskopii lub zamrożenia próbek, co mogłoby zmienić strukturę włókna jedwabiu.

„Chcieliśmy zbadać czyste, niepoddane obróbce włókna, które nie zostały pocięte, zamrożone ani w żaden sposób przetworzone” – mówi Irina Iashina.

W tym celu duet badawczy zastosował mniej inwazyjne techniki, takie jak spójne rozpraszanie Ramana anty-Stokesa, mikroskopia konfokalna, mikroskopia konfokalna fluorescencyjna z odbiciem o super rozdzielczości, mikroskopia skaningowa z jonami helu i spray jonów helu.

Różne badania wykazały, że włókna jedwabiu pajęczego składają się z co najmniej dwóch zewnętrznych warstw lipidów, czyli lipidów. Za nimi, w obrębie włókienek, znajduje się wiele tak zwanych włókienek, które biegną w prostym układzie i są ciasno upakowane obok siebie (patrz rysunek). Średnica włókienek waha się od 100 do 150, czyli jest mniejsza niż granica, którą można zmierzyć za pomocą zwykłego mikroskopu optycznego.

Proponowana struktura jedwabiu pajęczego

Ilustracja z Raporty naukowe Artykuł: Schematyczne (bez skali) przedstawienie proponowanej struktury włókien jedwabiu pajęczego znalezionej w niniejszej pracy. (A) Widok z boku włókna, (B) Przekrój poprzeczny włókna. Nieprzewodząca, bogata w lipidy warstwa zewnętrzna (zielona) o grubości od 0,6 do 1 µm i dwie wewnętrzne warstwy przewodzące białka autofluorescencyjnego: jedna wykazująca większe powinowactwo do FITC (niebieski) i druga rodamina B wykazująca większe powinowactwo do (pomarańczowy). Wewnętrzny rdzeń białkowy składa się z włókien krystalicznych, ułożonych równolegle do długiej osi włókna, otoczonych amorficznymi obszarami białkowymi. Źródło: Iachina/Brewer, Uniwersytet Południowej Danii.

„Nie jest skręcony, jak można by sobie wyobrazić, więc teraz wiemy, że nie ma potrzeby skręcania go, gdy próbujemy zrobić sztuczny jedwab pajęczy” – mówi Irina Iashina.

Iachina i Brewer pracują z włóknami jedwabiu pająka złotej kuli, Nephila madagascariensis, który wytwarza dwa różne rodzaje jedwabiu: jeden, zwany MAS (główne włókno jedwabiu ampułkowego), służy do budowy pajęczej sieci i jest również jedwabiem do którego pająk się przyczepia. Irina Iashina nazywa to siłą napędową pająka. Jest bardzo mocny i ma średnicę około 10 mikrometrów.

Drugie, zwane MiS (mikroampullarne włókna jedwabiu), służy jako pomoc budowlana. Jest bardziej elastyczny i zwykle ma średnicę 5 mikrometrów.

Według analizy binarnej jedwab MAS zawiera włókienka o średnicy około 145 nm. Jeśli chodzi o MiS to jest to około 116 nm. Każde włókno składa się z białek i zaangażowanych jest kilka różnych białek. Białka te są produkowane przez pająka podczas wytwarzania włókien jedwabiu.

Zrozumienie, w jaki sposób powstają tak mocne włókna, jest ważne, ale ich produkcja również stanowi wyzwanie. Dlatego badacze w tej dziedzinie często polegają na pająkach przy produkcji jedwabiu.

Zamiast tego mogą skorzystać z metod obliczeniowych, nad czym obecnie pracuje Irina Iashina Instytut Technologii w Massachusetts: „W tej chwili prowadzę symulację komputerową przemiany białek w jedwab. Celem jest oczywiście nauczenie się, jak wytwarzać sztuczny jedwab pajęczy, ale interesuje mnie także przyczynienie się do lepszego zrozumienia otaczającego nas świata .”

Bibliografia: „Nanoskopowe obrazowanie pierwotnego i wtórnego jedwabiu ampułek z pająka orb-web Nephila Madagascariensis” autorstwa Iriny Iachiny, Jacka Wiotowskiego, Horsta Güntera Rubana, Fritza Vollratha i Jonathana R. Breuera, 24 kwietnia 2023 r., Raporty naukowe.
doi: 10.1038/s41598-023-33839-z

„Mikroskopia jonów helu i cięcie pajęczego jedwabiu”: Irina Iashina, Jonathan R. Breuer, Horst Günter Ruban i Jacek Wojtowski, 22 maja 2023 r., Skanowanie zostało zakończone.
doi: 10.1155/2023/2936788