Malejąca liczba weteranów D-Day wzywa do upamiętnienia lekcji II wojny światowej w rocznicę

PLAŻA OMAHA, Francja (AP) – Byli to młodzi żołnierze Brodził wśród walących się fal i strzałów Do walki z nazistami. Malejąca liczba weteranów II wojny światowej, ze względu na podeszły wiek, dołączyła w czwartek do nowego pokolenia przywódców, aby oddać cześć zmarłym i żywym oraz walczyć o demokrację na wybrzeżach, do których przybyli 80 lat temu w D-Day.

the Wojna na Ukrainie Rzuciło to cień na uroczystości w Normandii i jest ponurym współczesnym przykładem Życie i miasta Po raz kolejny cierpię z powodu wojny w Europie. Prezydent Ukrainy został powitany owacjami na stojąco i wiwatami. Rosja, ważny sojusznik podczas II wojny światowej, której inwazja na mniejszego sąsiada na dużą skalę w 2022 r. skierowała Europę na nowy kurs wojny, nie została zaproszona.

Rocznica dla Ponad 4400 aliantów zginęło W Dniu Zwycięstwa i dziesiątkach tysięcy innych, Wśród nich byli francuscy cywileCi, którzy zginęli w bitwie o Normandię, byli zabarwieni strachem Lekcje II wojny światowej zacierają się.

„Są rzeczy, o które warto walczyć” – powiedział Walter Stitt, który walczył w czołgach i w lipcu skończył 100 lat, powiedział podczas wizyty na plaży Omaha w tym tygodniu. „Chociaż wolałbym, żeby nie było innego sposobu, aby to zrobić, zamiast próbować się pozabijać”.

„Pewnego dnia się tego nauczymy, ale mnie tam nie będzie” – powiedział.

Prezydent USA Joe Biden bezpośrednio powiązał walkę Ukrainy o wschodzącą demokrację z bitwą o pokonanie nazistowskich Niemiec.

„Poddanie się prześladowcom i poddanie się dyktatorom jest po prostu nie do pomyślenia” – powiedział Biden. „Jeśli to zrobimy, oznacza to, że zapomnimy, co wydarzyło się tutaj, na tych świętych wybrzeżach”.

Podczas gdy stuletni weterani powracali do starych wspomnień i Poległych towarzyszy chowano na cmentarzach w NormandiiObecność prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego na międzynarodowych obchodach D-Day połączyła przerażającą przeszłość II wojny światowej z pełną napięcia teraźniejszością. Liczbę zabitych i rannych po obu stronach Ukrainy szacuje się na setki tysięcy.

Pomimo nieobecności Rosji prezydent Francji Emmanuel Macron pochwalił walczących na froncie wschodnim „oraz zdecydowane zaangażowanie Armii Czerwonej i wszystkich ludzi, którzy byli wówczas częścią Związku Radzieckiego”.

Ale to lądowanie 6 czerwca 1944 r. i następujące po nim bitwy w Normandii ostatecznie wypędziły nazistów z Francji.

„Przybyliście tutaj, ponieważ wolny świat potrzebuje każdego z was i odpowiedzieliście na wezwanie” – powiedział Macron. „Przybyliście tutaj, aby uczynić Francję wolnym narodem. Dziś jestem z powrotem w domu, jeśli mogę tak powiedzieć.

Prezydent Francji przyznał Legię Honorową 14 amerykańskim weteranom i Brytyjce. Wśród Amerykanów był Eduard Berthold, pilot, który wykonał trzy misje nad Francją w maju 1944 r., zanim wziął udział w operacji Saint-Lô w Normandii w dniu D-Day. Podczas II wojny światowej odbył 35 misji bojowych.

Berthold później przeczytał na głos list, który następnego dnia napisał do domu, wyjaśniając, że już jako młody człowiek rozumiał znaczenie D-Day.

„Środowy wieczór, 7 czerwca 1944 r. Droga Mamo, tylko kilka linijek, aby powiedzieć Ci, że u nas wszystko w porządku. „Wykonaliśmy lot 10 w D-Day” – napisał. „To był zdecydowanie wspaniały występ, mogliśmy to zobaczyć. Na to wszyscy czekali”.

Macron przyznał także Legię Honorową 103-letniej Christiane Lamb, córce admirała Królewskiej Marynarki Wojennej, która studiowała w Normandii w 1939 r., kiedy ojciec wezwał ją z powrotem do Londynu. Tam Lamb stworzył szczegółowe mapy, które miały pomóc załogom statków desantowych w D-Day.

Prezydent Francji pochylił się w stronę Lamb na wózku inwalidzkim, przypiął medal i pocałował ją w policzek, opisując ją jako jednego z „bohaterów w cieniu”.

Uznając nieuchronność wieku i czasu dla weteranów II wojny światowej, tłumy entuzjastów umundurowanych i ubranych w pojazdy, a także turystów cieszących się tym widowiskiem, zalały Normandię z okazji 80. rocznicy. Podczas międzynarodowej ceremonii, która odbyła się później, weterani otrzymali owację na stojąco, gdy paradowali przed trybunami w wystawnym rzędzie wózków inwalidzkich, aby uniknąć długiego spaceru wzdłuż nadmorskiej promenady.

„Musimy tylko pamiętać o poświęceniu wszystkich, którzy dali nam wolność” – powiedziała Becky Krubetz, Brytyjka mieszkająca obecnie na Florydzie, której dziadek służył w armii brytyjskiej podczas II wojny światowej i został schwytany na Malcie. Znalazła się w tłumie tysięcy ludzi, który rozciągał się przez kilka kilometrów wzdłuż plaży Utah, najbardziej na zachód wysuniętej z plaż D-Day.

W cichym miejscu, z dala od przepychu, Francuz Christophe Recifort oddał swój własny salut, podnosząc amerykańską flagę, którą kupił podczas podróży do Pensylwanii, aby uczcić pamięć tych, którzy zginęli w D-Day.

„Zapomnieć o nich, to pozwolić im ponownie umrzeć” – powiedział 57-latek, gdy on i jego córka Julie ostrożnie składali flagę w ciasny trójkąt. Myślał także o tych, którzy teraz umierają na Ukrainie, walcząc z najeżdżającą armią rosyjską.

„Wszystkie te siły przybyły, aby wyzwolić kraj, którego ideologia, której nie znały – demokracja i wolność – znajduje się obecnie pod silną presją” – powiedział.

Dla Warrena Gossa, 99-letniego byłego żołnierza D-Day, który wylądował w pierwszych falach na plaży Utah, jego poświęcenie zostało potwierdzone wizytą wiele lat później w tym samym miejscu, gdzie polegli jego towarzysze.

Powiedział królowi i premierowi Danii: „Spojrzałem na plażę i była piękna, wszyscy ludzie i dzieci bawili się, widziałem chłopców i dziewczęta spacerujących, trzymających się za ręce i odzyskujących życie. ” Jego słowa.

Przepiękną atmosferę na pięciu plażach o kryptonimach – Utah, Omaha, Gold, Juno i Sword – podsycały jeepy i ciężarówki z czasów II wojny światowej, które przemierzały zastawione płotami uliczki, które były tak zabójcze dla sił alianckich walczących w okopy. Niemieccy obrońcy, aktorzy bawiący się w wojnę na piasku, gdzie polegli żołnierze D-Day.

Jednak prawdziwymi VIP-ami na uroczystościach u wybrzeży Normandii byli weterani największej w historii armady lądowej, morskiej i powietrznej, która przedarła się przez obronę Hitlera w Europie Zachodniej i pomogła przyspieszyć jego upadek 11 miesięcy później.

„To byli naprawdę złote pokolenie, ci 17- i 18-latkowie, którzy dokonali czegoś bardzo odważnego” – powiedział James Becker, 56-letni Holender, patrzący na plażę w Utah.

Dalej na wybrzeżu, w Gold Beach, wojskowe dudy grały w tym samym czasie, gdy 80 lat temu wylądowały tam wojska brytyjskie.

Król Wielkiej Brytanii Karol III i premier Rishi Sunak byli wśród osób, które uczestniczyły w ceremonii ku czci żołnierzy, którzy wylądowali tam i na plaży Swords, natomiast książę William i premier Kanady Justin Trudeau dołączyli do innych osób podczas ceremonii sił kanadyjskich w Juno Beach.

W swoim przemówieniu król powiedział zgromadzonym, że świat miał szczęście, że pokolenie „nie ustąpiło”, gdy zostało wezwane.

„Nasze zaangażowanie w pamiętanie o tym, co reprezentowali i co osiągnęli dla nas wszystkich, nigdy nie będzie słabnąć” – powiedział.

Przemawiając po francusku, Karol złożył także hołd „niewyobrażalnej liczbie” francuskich cywilów zabitych w bitwie o Normandię oraz odwadze i poświęceniu francuskiego ruchu oporu.

Wśród tych, którzy podróżowali do Normandii, są m.in Kobiety, które były wśród milionów Kto produkował granatniki, czołgi, inną broń i inne zabawki Kluczowe role w II wojnie światowej Długo przyćmiony przez wojenne wyczyny mężczyzn.

Weterani, którzy wszędzie, gdzie poruszają się na wózkach inwalidzkich i chodzą o lasce, są honorowani, używają swoich głosów, aby powtórzyć przesłanie, które, jak mają nadzieję, pozostanie ponadczasowe: Nigdy nie zapomnij.

„Nie robiliśmy tego dla wyróżnień i nagród. Robiliśmy to, aby uratować nasz kraj” – powiedziała Anna Mae Creer, lat 98, która pracowała przy budowie bombowców B-17 i B-29, ratując świat.

___

Do powstania tego raportu wnieśli swój wkład autorzy prasy Jill Lawless z Londynu oraz Geoffrey Schaefer, Mark Carlson, Bella Schandelski, Helena Alves i Alex Turnbull z wybrzeża Normandii.