„Lodowiec Zagłady” na Antarktydzie zaczął się topić w połowie XX wieku: badania

Z opublikowanego w poniedziałek badania wynika, że ​​lodowiec Thwaites na Antarktydzie Zachodniej, często nazywany „lodowcem Doomsday” ze względu na potencjalnie katastrofalne skutki jego hipotetycznego zawalenia się, zaczął gwałtownie się cofać wcześniej, niż wcześniej sądzono.

Opublikowano w Proceedings of the National Academy of Sciences, Wykorzystane badanie Nowa technologia satelitarna, mająca położyć kres szybkiemu topnieniu lodowca, rozpoczęła się prawdopodobnie w latach czterdziestych XX wieku.

Chociaż naukowcy zaobserwowali przyspieszające cofanie się lodowca już w latach 70. XX wieku, nie wiedzieli, kiedy to się zaczęło.

W połączeniu z wcześniejszymi badaniami dotyczącymi lodowca Pine Island sąsiadującego z Thwaites, badanie dostarcza również nowych i potencjalnie alarmujących informacji na temat przyczyn topnienia lodowca.

Naukowcy próbowali zrekonstruować historię lodowca na podstawie analizy morskiego zapisu osadowego i odkryli, że lodowce Thwaites i Pine Island straciły kontakt z najwyższymi poziomami dna morskiego w latach czterdziestych XX wieku – mniej więcej w tym samym czasie.

Naukowcy odkryli, że te znaczące zmiany nastąpiły na tle potężnego zjawiska klimatycznego El Niño, co pokazuje, że lodowce „reagowały na te same czynniki stymulujące”.

„Jednoczesne cofanie się lodu w tych dwóch głównych strumieniach lodu sugeruje, że cofanie się lodu w sektorze zlewni Morza Amundsena nie jest napędzane wyjątkową wewnętrzną dynamiką każdego lodowca, ale wynika z zewnętrznych czynników oceanicznych i atmosferycznych, na które – jak pokazują najnowsze badania modelowe – mają wpływ przez klimat.” „Zmienność” Czytałem także to badanie.

Naukowcy zwracają uwagę, że ciągłe cofanie się lodowców pokazuje, jak trudno jest odwrócić niektóre konsekwencje naturalnie występujących zjawisk pogodowych, które ich zdaniem utrudnia działalność człowieka.

„Od tego czasu strumienie lodowe, takie jak lodowiec Thwaites i Pine Island, cofają się, co sugeruje, że nie były w stanie się odbudować po wyjątkowo dużym El Niño w latach czterdziestych XX wieku” – napisali naukowcy.

„Może to odzwierciedlać rosnącą dominację sił antropogenicznych od tego czasu, ale sugeruje, że wiąże się to z wielkoskalowymi, a także lokalnymi zmianami w atmosferze i oceanach”.