Jak Caitlin Clark przełamała obronę Karoliny Południowej i poprowadziła Iowa do meczu o tytuł

DALLAS – Widmo obrony Karoliny Południowej zawisło nad Iowa, odkąd rok temu obie szkoły zostały wylosowane w tym samym dystrykcie. Wraz z tym przyszło milczące potwierdzenie, że zespół w końcu ma narzędzia do powstrzymania Caitlin Clarke.
Do tej konfrontacji nie doszło rok temu. Ale Clarke musiała stawić czoła prawie każdej możliwej obronie w ciągu ostatnich trzech lat, kiedy awansowała z fenomenu pierwszego roku do National Player of the Year. Drużyny ściskają cały kort, obracają obrońców, aby ich zmęczyć, rzucają w nich pułapki i często wykorzystują całą gamę opcji, aby utrudnić życie Clarke, a co za tym idzie, Hawkeyes.

Żadna obrona nie może ich wykryć.

Ale piątek przyniósł długo oczekiwany mecz Final Four przeciwko Południowej Karolinie. Clark nigdy nie miał do czynienia z obroną taką jak Gamecocks – jednostka pełna zdolnych obrońców, którzy nie pozwolili żadnemu przeciwnikowi osiągnąć swojej średniej punktacji w tym sezonie. Różnica między rankingami obronnymi Karoliny Południowej a miejscem numer dwa była większa niż różnica między numerem drugim a trzydziestym czwartym.

Było tak wiele sposobów na ułożenie tego epickiego narodowego pojedynku półfinałowego: walka Gracza Roku z zeszłorocznymi zdobywcami nagród, najlepszy atak kraju kontra najlepsza obrona, niepokonany moloch walczący jeden po drugim z surowym niepokonanym nowicjuszem . Byłem w Final Four od 30 lat.

Ale Final Four naprawdę sprowadzało się do jednego pytania: czy historycznie świetna obrona może zmiażdżyć najbardziej płodną siłę ofensywną w uniwersyteckiej koszykówce? Ta możliwość była teoretyczna, nawet jeśli wielu w nią wierzyło.

Teraz zostało obalone.

Caitlin Clark rozwiała to złudzenie, wygrywając 77-73, dając drugie miejsce rozstawionej drużynie Iowa w swoim pierwszym meczu o mistrzostwo kraju.

Jej wynik 41 punktów, osiem asyst i sześć zbiórek nie do końca pasował do triple-double, które zdobyła przeciwko Louisville w Elite Eight. Biorąc pod uwagę scenę i poziom rywalizacji, był to najlepszy jak dotąd przykład tego, jak Clarke stanęła na wysokości zadania i podniosła poprzeczkę, aby dopasować stawkę. Jest pierwszą zawodniczką w historii Turnieju Kobiet NCAA, która zdobyła kolejne mecze z co najmniej 40 punktami. Oznaczało to również drugą najwyższą liczbę punktów w historii Final Four, za 47 Sheryl Swoopes w 1993 roku.

„Ona jest po prostu inna” – powiedział asystent trenera Jan Jensen o Clarku. „Jordańczycy są inni. Taurasis jest inna. Sposób, w jaki sobie z tym radzisz, ma do tego zaufanie.”

W przeciwieństwie do niektórych drużyn, które próbowały pozbyć się punktacji Clarka, Gamecocks wymyślili plan ograniczenia rozgrywania. Zostali w domu na łucznikach z Iowa, ufając, że ich strażnicy i skrzydłowi powstrzymają Clarka jeden na jednego najlepiej, jak potrafią, i zmuszą Hawkeyes do pokonania ich dwoma łukami. Z Aliyah Boston i Camilą Cardoso w środku, aby bronić Moniki Czenano, Karolina Południowa musiała być zadowolona ze swojego kursu.

Problem polegał na tym, że Clark przeciwstawił się nawet najbardziej doświadczonemu planiście. Jeśli strzelcy z Iowa przyprowadzili ze sobą trzech obrońców na obwód, oznaczało to, że środek podłogi był otwarty, dając Clarkowi kilka możliwości ataku na farbę.

Pierwszą taktyką było podjechanie do kosza, wiedząc, że pomoc raczej nie nadejdzie. Bez względu na to, kogo nosili Gamecocks, Clark był w stanie przebić się, by dostać się do obręczy. Narodowy Obrońca Roku, Brea Bell? Nie miała nadziei, że uda jej się wyprzedzić Clarka. Bree Hall nie potrafiła wystarczająco dobrze poruszać się po ekranach. Raven Johnson pozostał z Clarkiem przez 94 stopy i walczył z każdym uderzeniem, a Clark nadal zdobywał punkty.

Kiedy Karolina Południowa zwróciła swoje największe hity na Clarka, wciąż znalazła sposób, by ją zastrzelić. Po nieudanej próbie uderzenia Bostonu nauczyła się następnego kroku i przebiegła sprintem z linii za trzy punkty, wyprzedzając najlepszego obrońcę w kraju.

W trzeciej kwarcie Clark znalazła drogę do kosza zablokowaną przez 6-metrowego Cardoso; Sfałszowałeś w jedną stronę i mimo wszystko wszedłeś do mety.

Clark nadal nie może samodzielnie wykonać całej punktacji. Karolina Południowa pozostała zdyscyplinowana z McKenną Warnock, Kate Martin i Gabbie Marshall, ograniczając triple-double do 2 trójek na mecz, więc Clarke wrócił do gry o chleb z masłem: dwuosobowej gry z Moniką Czinano.

Hawkeyes bezlitośnie prowadzili pick-and-roll, ściągając seniorów Gamecocks z kosza. Oznaczało to, że Chinano albo wtoczyłaby się na otwartą przestrzeń, gdyby obrońca z przedniej części boiska osiągnął poziom ekranu, albo zaatakowała w ruchu, a jej wada wzrostu została złagodzona przez imponującą pracę nóg. Celne podanie Clarka sprawiło, że Chinano był w najlepszej możliwej pozycji do zakończenia gry, a Iowa potrzebowała każdego ze swoich 18 punktów bez żadnego innego gracza Hawkeyes, który strzeliłby dwucyfrowo.

„Widziałem wiele naprawdę dobrych obron. Zauważyliśmy pewne słabości na początku gry i to było to, do czego dążyliśmy” – powiedział Clark. „Ochraniali Mon (ika) naprawdę wysoko, co pozwoliło mi dostać się do krawędź. Myślałem, że odciągamy ich osłony krawędzi od krawędzi, gdzie kiedyś były. Ale szczerze mówiąc, na ekranie jest dużo akcji. Dużo ekranów dolnych, dużo ekranów z kulkami. To było coś, co widzieliśmy na filmie i myśleliśmy, że może się udać, i wykonaliśmy to bardzo dobrze”.

Iowa prowadziła przez większość meczu, obejmując czteropunktowe prowadzenie w ostatniej tercji, ale szybki zryw 5-0 sprawił, że Hawkeyes stracili jednopunktowy dołek. To był moment, który groził ujawnieniem wszystkiego, na co Iowa pracowała, moment, w którym Gamecocks mogli ponownie potwierdzić swoją pozycję jako faworyci.

Zamiast tego Clarke znalazła nowy poziom, zamieniając ewentualne trofeum Karoliny Południowej w jej koronne osiągnięcie. W ostatnich 9 minutach i 5 sekundach zdobywała lub asystowała przy każdym punkcie, zaczynając od wyciągnięcia z ekranu Czinano trójki. Następnie pokazany został kolejny scenariusz z jej ulubionym partnerem do tańca, w którym Czinano przybrała zrelaksowaną pozę. Podczas późniejszego przejęcia Gamecocks zmiótł centrum piątego roku, więc od logo znajdowała się trójka do tyłu.

W sumie 16 punktów w czwartej kwarcie pomogło Iowa w jednym z największych niepokojów w niedawnej pamięci, ostatnim dramatycznym wyniku w turnieju pełnym niepokojów.

„To może być frustrujące dla innych drużyn. Starasz się dać z siebie wszystko, wystawić najlepszych obrońców i znaleźć sposób na zdobycie bramki” – powiedziała Kate Martin, obrończyni ze stanu Iowa. „To nie przypomina niczego, co widzieliśmy w historii koszykówki kobiet, czyli historii koszykówki mężczyzn w tym momencie. To jest kołek. „

Bez względu na to, co rzucili na nią Gamecocks, Clark miał odpowiedź. Osiągnęli swoje pozycje niezależnie od wielkości dział. Xinano prosperowała nawet w obliczu wielu zadań, które ją przerastały. Wyssał 3 głębokie wskaźniki, które rozświetliły bazę fanów Hawkeye. Kiedy jej zespołowi brakowało punktów, Clarke była tą, która uderzała każdym strzałem.

Clarke i jej koledzy z drużyny potrzebowali trzech lat, aby zyskać pewność, że ich metoda gry może pokonać każdego, z kim rywalizowali. Od trzech lat Clark jest najlepszą zawodniczką na boisku pod względem strat i ubolewa nad tym, że jej drużyna zwykle przegrywa, gdy ustanawia rekordy. Trzy lata oglądania rąk w twarz, boksu i singli, debli, pułapek i wielu innych niechcianych obron, dzięki czemu wie dokładnie, jak przejść przez każdą możliwą przeszkodę.

Oczekiwano, że historią tego turnieju będzie wielkość Gamecocks, drużyny, która miała być ósmą niepokonaną drużyną w historii koszykówki uniwersyteckiej. Zamiast tego gwiazda z Iowa zajęła centralne miejsce.

Żadna obrona nie była w stanie rozwiązać zagadki Caitlin Clark.

(Zdjęcie: Caitlin Clark: Ron Jenkins/Getty Images)