Holenderski rząd podaje się do dymisji po nieudanym osiągnięciu porozumienia w sprawie procedur azylowych

Holenderski rząd upadł w piątek z powodu niemożliwych do pogodzenia różnic w czteropartyjnej koalicji co do tego, jak powstrzymać imigrację, dzielącą kwestię, która podzieliła narody w całej Europie.

Rezygnacja premiera Marka Rutte, najdłużej urzędującego premiera kraju, oznacza, że ​​kraj czeka wybory parlamentarne jeszcze w tym roku. Rutte i jego gabinet pozostaną tymczasowo na stanowisku do czasu wybrania nowej koalicji rządzącej.

„Nie jest tajemnicą, że koalicjanci mają bardzo różne poglądy na politykę migracyjną” – powiedział Rutte dziennikarzom w Hadze. I dziś niestety musimy stwierdzić, że różnice te są nie do pogodzenia. Dlatego niezwłocznie poddam się… złożeniu królowi na piśmie dymisji całego Rządu”.

Posłowie opozycji nie marnowali czasu, wzywając do nowych wyborów, jeszcze zanim Rutte oficjalnie potwierdził swoją rezygnację.

„Teraz szybkie wybory” – napisał na Twitterze Gert Wilders, lider antyimigracyjnej Partii Wolności. W całym spektrum politycznym przywódca Zielonej Lewicy Jesse Claver również wezwał do wyborów i powiedział holenderskiemu nadawcy NOS: „Ten kraj potrzebuje zmiany kierunku”.

Rota przewodniczyła nocnym spotkaniom w środę i czwartek, które nie przyniosły porozumienia w sprawie polityki imigracyjnej. W jednej z ostatnich rund rozmów w piątek wieczorem strony jednomyślnie zdecydowały, że nie mogą się dogadać iw konsekwencji nie mogą pozostać razem w koalicji.

Decyzja uwydatniła ideologiczne podziały, które istniały od dnia zaprzysiężenia koalicji nieco ponad 18 miesięcy temu między partiami, które nie popierają twardego tłumienia imigracji – D66 i centrowym Cristinoni, czyli Unią Chrześcijańską – a partiami opowiadającymi się za ostrzejszymi działaniami. Konserwatywna Partia Ludowa Rutte na rzecz Wolności i Demokracji oraz Chrześcijańscy Demokraci.

Podobne debaty toczą się ponad podziałami politycznymi w innych częściach Europy, gdy migranci uciekający przed konfliktami lub szukający lepszego życia przeprawiają się przez morze z Afryki Północnej, by dotrzeć na kontynent. Setki tysięcy ludzi uciekło także z wyniszczającej wojny na Ukrainie.

Imigracja ma być głównym tematem przyszłorocznych wyborów parlamentarnych w Unii Europejskiej, ale kwestia ta pojawiła się na początku w Holandii, kraju od dawna rozdartym między otwartym zasięgiem międzynarodowym a rosnącym oporem wobec obcych wpływów.

Sojusz Rutte od miesięcy próbuje osiągnąć porozumienie w sprawie powstrzymania napływu nowych imigrantów do kraju liczącego około 18 milionów ludzi. Propozycje podobno obejmowały utworzenie dwóch kategorii azylu – tymczasową dla osób uciekających przed konfliktem i stałą dla osób próbujących uciec przed prześladowaniami – oraz zmniejszenie liczby członków rodzin, którzy mogą dołączyć do osób ubiegających się o azyl w Holandii.

W ubiegłym roku setki osób ubiegających się o azyl zostały zmuszone do spania na zewnątrz w nędznych warunkach w pobliżu przepełnionego ośrodka recepcyjnego, ponieważ liczba osób przybywających do Holandii przewyższała liczbę dostępnych łóżek. Pomocy udzieliły holenderskie agencje pomocowe.

Według urzędu statystycznego tego kraju w 2022 r. o azyl w Holandii ubiegało się nieco ponad 21 500 osób spoza Europy. Dziesiątki tysięcy innych przeniosło się do Holandii, aby pracować i studiować.

Liczby wywarły presję na mieszkania, których brakowało już w gęsto zaludnionym kraju.

Rząd Rutte pracował nad ustawą, która mogłaby zmusić gminy do zapewnienia zakwaterowania nowo przybyłym osobom ubiegającym się o azyl, ale ustawa musi jeszcze przejść przez obie izby parlamentu.

Premier zintensyfikował także wysiłki UE na rzecz spowolnienia migracji do bloku 27 krajów. Rutti odwiedził Tunezję w zeszłym miesiącu ze swoim włoskim odpowiednikiem i szefem komitetu wykonawczego Unii Europejskiej, aby zaoferować ponad miliard euro pomocy finansowej na ratowanie chwiejnej gospodarki tego północnoafrykańskiego kraju i powstrzymanie migracji z jego wybrzeży do Europy.

Rząd koalicyjny Rutte’a, czwarty kierowany przez niego, przejął władzę w styczniu 2022 r., po najdłuższych negocjacjach koalicyjnych w holenderskiej historii politycznej.

Wybory do niższej izby holenderskiego parlamentu jeszcze w tym roku odbędą się w spolaryzowanym i podzielonym krajobrazie politycznym – w 150-osobowej izbie niższej zasiada 20 partii.

Podczas wyborów prowincjonalnych na początku tego roku prorolnicza partia populistyczna umieściła partię Rutte’a na drugim miejscu. Porażka była postrzegana jako potencjalny katalizator dla Roota, aby dołożył wszelkich starań, aby utrzymać koalicję razem do końca jego kadencji w 2025 roku.

Koalicja od miesięcy próbuje osiągnąć porozumienie w sprawie powstrzymania napływu nowych migrantów do kraju liczącego około 18 milionów ludzi. Propozycje podobno obejmują utworzenie dwóch kategorii azylu – tymczasową dla osób uciekających przed konfliktem i stałą dla osób próbujących uciec przed prześladowaniami – oraz zmniejszenie liczby członków rodzin, którzy mogą dołączyć do osób ubiegających się o azyl w Holandii.

„Pracowaliśmy nad tym od dłuższego czasu i wszystkie informacje są na stole. Musimy spojrzeć razem, aby zobaczyć, czy możemy coś osiągnąć” – powiedział minister sprawiedliwości Dylan Yeshelgos-Zygerios, członek partii Rutte’a, przed ostatnią rundę rozmów.

Według urzędu statystycznego tego kraju w 2022 r. o azyl w Holandii ubiegało się nieco ponad 21 500 osób spoza Europy. Dziesiątki tysięcy innych przeniosło się do Holandii, aby pracować i studiować.

Liczby wywarły presję na mieszkania, których brakowało już w gęsto zaludnionym kraju.

Rząd Rutte pracował nad ustawą, która mogłaby zmusić gminy do zapewnienia zakwaterowania nowo przybyłym osobom ubiegającym się o azyl, ale ustawa musi jeszcze przejść przez obie izby parlamentu.

Premier zintensyfikował także wysiłki UE na rzecz spowolnienia migracji do bloku 27 krajów. Rutti odwiedził Tunezję w zeszłym miesiącu ze swoim włoskim odpowiednikiem i szefem komitetu wykonawczego Unii Europejskiej, aby zaoferować ponad miliard euro pomocy finansowej na ratowanie chwiejnej gospodarki tego północnoafrykańskiego kraju i powstrzymanie migracji z jego wybrzeży do Europy.

Rząd koalicyjny Rutte’a, czwarty kierowany przez niego, przejął władzę w styczniu 2022 r., po najdłuższych negocjacjach koalicyjnych w holenderskiej historii politycznej.