Erno od dawna we Francji zdobywa Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury

SZTOKHOLM / PARIS (Reuters) – francuska pisarka Annie Ernault zdobyła w czwartek Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury 2022 za „odwagę i kliniczną ostrość” za swoje książki autobiograficzne, które zajmują się pamięcią osobistą i nierównością społeczną.

Wyjaśniając swój wybór, Szwedzka Akademia „Nieustannie i pod różnymi kątami bada życie charakteryzujące się silnymi dysproporcjami pod względem płci, języka i klasy” – powiedział 82-letni Erno.

Ernault, pierwsza Francuzka, która wygrała nagrodę literacką, powiedziała, że ​​zdobycie nagrody było „ogromne”.

Wcześniej mówiła, że ​​pisanie jest aktem politycznym, otwierającym nam oczy na nierówności społeczne. W tym celu język służy jako „nóż”, jak to się nazywa, rozdziera zasłonę wyobraźni” Akademia powiedziała.

Jej pierwszą powieścią była „Les Armoires Vides” z 1974 roku, ale zyskała międzynarodową sławę po opublikowaniu „Les Années” w 2008 roku, a przetłumaczona na angielski jako „The Years” w 2017 roku.

„To jej najbardziej ambitny projekt, który przyniósł jej międzynarodową sławę i liczną grupę zwolenników i studentów literatury” – mówi o książce Akademia.

Zastępując „automatyczną pamięć jaźni” trzecim zaimkiem pamięci zbiorowej w swojej narracji, Akademia powiedziała o „latach”, Ernault łączy pamięć osobistą i zbiorową.

Urodzona w skromnej rodzinie sklepów spożywczych z Normandii w północnej Francji, Erno w szczery i bezpośredni sposób pisze o klasie i o tym, jak walczyła o przyjęcie zasad i obyczajów francuskiej burżuazji, pozostając wierną swojej robotniczej przeszłości.

Członek Szwedzkiej Akademii, Anders Olsson, powiedział agencji Reuters, że w jej życiu jest daleka droga. „Ona jest odważną kobietą”.

bezwzględnie szczery

Filmowa adaptacja powieści Erno z 2000 roku „Happening” o jej doświadczeniach z aborcją, gdy była ona nielegalna we Francji w latach 60., zdobyła Złotego Lwa na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2021 roku.

„Nie wyobrażałem sobie wtedy, że po 22 latach prawo do aborcji zostanie zakwestionowane” – powiedział Arnaud dziennikarzom w Paryżu. „Do ostatniego tchu będę walczył o prawo kobiety do wyboru, czy chce być matką”.

Erno poruszył także kwestię władzy politycznej, jaką skrajna prawica zdobyła w ostatnich latach w krajach Europy, mówiąc, że „skrajna prawica w historii nigdy nie była na korzyść kobiet”.

Wśród jej prac, zdaniem akademii, jej „klinicznie ograniczone sprawozdanie” o poronieniu 23-letniej powieściopisarza pozostało arcydziełem.

„To bezlitośnie szczery tekst, w którym nawiasy dodają refleksje żywym głosem, zwracając się do siebie i czytelnika w tym samym toku” – powiedziała akademia.

Jason Whitaker, przewodniczący Wydziału Anglistyki i Dziennikarstwa na brytyjskim Uniwersytecie Lincolna, powiedział, że nagroda powinna zwrócić większą uwagę na gatunek biografii kobiet, „który jest często pomijany w dziedzinie, która wciąż jest zdominowana przez mężczyzn”.

Powiedział, że podobnie jak w 2018 roku, gdy nagrodę zdobyła polska pisarka Olga Tokarczuk, uznanie dla twórczości Erno spodoba się czytelnikom anglojęzycznym.

„To był bardzo ważny wkład pod względem pamiętnika i pracy autobiograficznej” – powiedział Whitaker Reuterowi. „Jeśli chodzi o jej wkład w światową literaturę, naprawdę ważne jest, aby innowacyjność i ciekawe techniki pamiętników kobiecych znalazły się w sercu pisarstwa literackiego”.

Prawa kobiet

Seven Stories Press, wydawca Ernaux w USA od 31 lat, powiedział, że opublikował angielskie tłumaczenie swojej najnowszej książki „Getting Lost” zaledwie dwa dni przed zdobyciem Nagrody Nobla, a teraz przyspiesza publikację kilku swoich tytułów, aby backlista.

Dan Simon, wydawca Seven Stories Press, powiedział w oświadczeniu, że Ernault „broniła się jako kobieta, jako osoba, która wywodziła się z francuskiej klasy robotniczej, nieugięta dekada po dekadzie”.

Wybierając Erno, powiedział, Szwedzka Akademia dokonała odważnego wyboru „dla kogoś, kto bezwstydnie pisze o swojej seksualności, o prawach kobiet, doświadczeniu i wrażliwości jako kobieta”.

Była francuska minister kultury Roseline Bachelot napisała na Twitterze, że Ernault jest „pisarką, która swoją autobiografię w swoim zimnym, analitycznym stylu umieściła w centrum swojej kariery. Można nie zgadzać się z jej wyborami politycznymi, ale trzeba oddać hołd wpływowej i wpływowa praca”.

„Odznaka” Nobla

Nagrody za osiągnięcia w nauce, literaturze i pokoju zostały przyznane od 1901 roku z woli szwedzkiego chemika i inżyniera Alfreda Nobla, którego wynalazek dynamitu uczynił go bogatym i sławnym.

Nagroda pieniężna to 10 milionów koron szwedzkich (915 000 $).

Nagrodę, powszechnie uważaną za najwspanialszą nagrodę literacką na świecie, zdobył w zeszłym roku tanzański pisarz Abdul Razak Jarna.

Niektóre z nagród trafiły do ​​pisarzy spoza głównego nurtu gatunków literackich, w tym francuskiego filozofa Henri Bergsona w 1927 roku, brytyjskiego premiera Winstona Churchilla w 1953 roku i amerykańskiego piosenkarza i autora tekstów Boba Dylana w 2016 roku.

Czytelnicy we Francji powiedzieli, że czekają na zwycięstwo Ernaulta. „Wydaje się to oczywiste” – powiedziała 48-letnia Marie Roison. „To, co pokochałam między pracą Annie Erno – pracą, którą zrobiła, aby się stać – aby móc wejść gdzie indziej w społeczeństwie, z którego nie pochodziła, pomimo trudności sukcesu”.

Erno zasugerował, że wygrana jest błogosławieństwem i przekleństwem.

„Zawsze mówiłem, że nie chcę Nagrody Nobla” – powiedziała dziennikarzom w biurze swojego francuskiego wydawcy, Gallimarda.

– Ponieważ kiedy już go masz, zawsze masz tę odznakę przypisaną do swojego imienia i obawiam się, że może to oznaczać, że nie będzie już ewoluował po wykonaniu posągu.

Dodatkowe raporty Simona Johnsona, Niklasa Pollarda i Johana Allandera w Sztokholmie, Terje Solsvik w Oslo i Justiny Paulak w Warszawie. Paryż i Jonathan Allen w Nowym Jorku i Mary Mann w Gdańsku Pisanie: Justina Pavlac Montaż: Nick McPhee, Frances Kerry i Sandra Mahler

Nasze kryteria: Zasady zaufania Thomson Reuters.