Dla Karoliny Północnej porażka z Alabamą w Sweet 16 oznaczałaby potworne wyjście z turnieju NCAA.

LOS ANGELES — Cormac Ryan, zanurzony w lodówce NCAA do połowy wypełnionej kruszonym lodem, z oczami wlepionymi w czarny dywan w szatni drużyny Północnej Karoliny, próbował odpowiedzieć na proste i jednocześnie niemożliwe pytanie:

Co teraz czujesz?

„Przede wszystkim jestem wkurzony” – powiedział Ryan. „Chciałem wygrać ten mecz. Wszyscy to zrobiliśmy.

Naturalnie. Zatem w takich momentach – nawet pół godziny po kończącej sezon porażce UNC z Alabamą 89:87 w Sweet 16 – jest to logiczna pierwsza reakcja. Wciąż odtwarzasz niecelne strzały i inne błędy w przypominającej sen pętli mentalnej. Wnętrzności, instynktowną reakcją była frustracja, ten rozżarzony do czerwoności ogień zawiódł.

Następnie w czasie rzeczywistym reszta utonęła. Jak Ryan zdjął koszulkę i nie mógł jej ponownie założyć. Sezon się skończył. A dla niego? Kariera koszykarza w college'u dobiegła końca. Tak. Odszedł na zawsze.

Warga Ryana drgnęła. Głęboki oddech.

„Wiesz, jest mi smutno” – kontynuował bardzo powoli – „że to będzie ostatni raz z tą grupą. Kocham tych gości. Kocham ten uniwersytet”.

Stało się tak pomimo czwartkowej decyzji specjalnej grupy na Crypto.com Arena. Nie, Karolina Północna nie poleci do Phoenix w przyszły weekend na Final Four, ale to rozczarowanie nie umniejsza (i nie powinno) przekreślać innych osiągnięć tego zespołu. Zdobył tytuł ACC w sezonie zasadniczym. Rekordowy wynik projektu: 18 hitów numer 1. Tworzy obu graczy I Trener Konferencji Roku.

„Zdobyć Karolinę”, R.J. Jak to ujął Davis: „Powrót do tego, co zwykle”.

Jednak teraz, gdy wzniosłe marzenia zespołu obróciły się w pył, trudno się ich trzymać. Ostateczny charakter sprawia, że ​​turniej NCAA jest najlepszym postseason w sporcie – i najbardziej bolesnym. Ponieważ pozostała minuta i 92 sekundy, masz trzy lata i miejsce w Elite Eight jest w zasięgu ręki. Następnie rozlega się sygnał dźwiękowy i lecisz do domu.

W szafce na prawo od Ryana, po 169. i ostatnim meczu koszykówki Armando Bagota w college'u, słynny wielki człowiek z UNC próbował ubrać to uczucie w słowa.

„Jestem zszokowany. Naprawdę nie wiem” – powiedział Bagot. „Jestem teraz pusty. Bez uczuć.”

Szok też jest odpowiedni — zwłaszcza po ostatnich 92 sekundach, które przez jakiś czas będą prześladować Tar Heels. Będzie o nich głośno, podobnie jak o złamanym nadgarstku Kendalla Marshalla w 2012 r. i niepowstrzymanym strzelaniu Auburn w 2019 r. Podobnie jak Kris Jenkins w 2016 roku, choć oczywiście nie aż tak dramatycznie. Ale mimo wszystko ból jest nerwowy.

Davis trafił drugi z dwóch rzutów wolnych i podwyższył UNC na 3. Był to ostatni punkt jego osobistej serii 6:0, która wydawała się odkupieniem po słabym występie w sezonie. Po raz pierwszy w 37 meczach All-American nie trafił ani razu za trzy punkty, trafiając 0 z 9 z głębi pola. Jednak seria 6:0, będąca częścią serii 8:0 Karoliny Północnej, zapewniła Tar Heels powrót na prowadzenie i pokonanie wcześniejszego błędu.

Potem wszystko się odwróciło.

Zaczęło się od tego, że amerykański obrońca Alabamy, Mark Sears, wjechał na przerwę, aby mecz zakończył się jednym punktem. Po kolejnym ofensywnym posiadaniu UNC Crimson Tide wprowadził Davisa do podwójnej drużyny, a on wysłał Jaylina Withersa na obwód. Withers zdobył bramkę. Następnie, po raz 20. w sezonie, 21-procentowy strzelec za trzy punkty wstał i rzucił piłką, a Davis krzyknął, prosząc o piłkę za nim.

Brzęk.

„Strzał, który wykonałem, był ważny” – powiedział Withers. „Pracuję nad tym codziennie, ale biorąc pod uwagę czas i wynik, myślę, że mógłbym tam dostać się do linii rzutów wolnych. Mógłbym dostać się do kosza”.

Zamiast? Alabama przyjęła to defensywne odbicie i wbiła je w podłogę, a Grant Nelson, który w drugiej połowie zdobył 19 ze swoich 24 punktów w meczu, wykorzystał układ i -1 nad Withersem.

Nelson wykonał rzut wolny, podwyższając Alabamę dwoma przewagami, po czym strzelił z woleja w ostatniej próbie przedłożenia Davisa po ofensywnym posiadaniu UNC typu „zrób albo zgiń”. Tar Heels nie dostali kolejnej próby. Naruszenie zegara czasu akcji, pozostało 7,7 sekundy.

Gra w piłkę.

Chociaż te daremne ostatnie rzeczy będą nawiedzać Karolinę Północną przez wiele dni i tygodni, ten odcinek był boleśnie symboliczny dla całego wieczoru Tar Heels. W drugiej połowie nie trafił 15 z pierwszych 17 strzałów. Davis, który w sumie trafił 4 z 20 trafień, nie spisał się w żaden sposób. Dzięki 26,5% skuteczności rzutów za trzy punkty Nelson może wielokrotnie trafiać na swoje miejsca bez konieczności dostosowywania się do defensywy.

To była znakomita praca trenerska Nate’a Oatesa z Alabamy, który nie pozwolił RJ Davisowi w pojedynkę pokonać swój zespół. W porównaniu z Hubertem Daviesem, który miał dużo ognia na flankach, ale niewiele rozwiązań.

W szatni trenerskiej Davis oparł głowę na dłoniach i tępo patrzył w przestrzeń. Powinien poczekać ze swoją decyzją i rolą, jaką w niej odegrał.

Za ławką UNC siedzą pokrzywdzeni gracze UNC i ich zrozpaczone rodziny. Ojciec Bagota, Armando senior, nie spędzał czasu z innymi rodzicami i nie rozmawiał o tym, co poszło nie tak. Siedział tam z granatową bluzą z kapturem z Karoliny Północnej naciągniętą przez głowę i w milczeniu wycierał łzy zmiętymi brązowymi serwetkami.

Ten żal minie za kilka dni. Ale w przyszły weekend, kiedy Clemson lub Alabama zagrają w swojej pierwszej Final Four, znów będzie boleć. Może gorzej. Ponieważ zmarnowana tutaj szansa przez Karolinę Północną wyraźnie przygotowała ją na wyjazd do Final Four, zgodnie z oczekiwaniami.

Głębiej

Po raz kolejny Arizona musiała pozbierać kawałki

Arizona nie czekała w Elite Eight. Była gwiazda UNC, Caleb Love, nie cieszyła się dużym zainteresowaniem publiczności – podobnie jak Davis, który w czwartkowej porażce swojej drużyny przegrał 0 z 9 z 3. był Clemsona, zespół UNC pokonał w styczniu na wyjeździe 10 punktami i przegrał u siebie czterema punktami – pomimo początku 17-2 – po widocznym kacu Duke'a. Oczywiście nic nie jest gwarantowane, ale liczba. 16 nasion, nie. 9, nie. 4 i nr. 6? Chcesz dostać się do Final Four?

Bierzesz osiem dni w tygodniu.

„Naszym celem było zdobycie mistrzostwa kraju i po prostu tego nie zrobiliśmy” – powiedział Ryan.

Kolejny głęboki oddech. Zrobił wszystko, by przełknąć gulę w gardle.

„To naprawdę boli” – wyszeptał w końcu „i będzie bolało przez resztę naszego życia”.

(Zdjęcie: C. Morgan Engel/NCAA Zdjęcia za pośrednictwem Getty Images)