Czy naprawdę znikną do 2025 roku?

SaturnWidoczne obecnie pierścienie „Q” wydają się znikać w 2025 r. w wyniku regularnego zjawiska astronomicznego, ale później pojawią się ponownie. Obecny okres jest idealny do oglądania odcinków przed ich kolejnym ważnym występem w 2027 lub 2028 roku.

Jeśli uda ci się zdobyć teleskop, niewiele jest bardziej spektakularnych widoków niż wspaniała planeta z pierścieniami – Saturn.

Obecnie Saturn jest Wyraźnie widoczne na wieczornym niebie, osiągając najwyższe poziomy bezpośrednio po zachodzie słońca. To idealny czas, aby użyć teleskopu lub lornetki, aby uzyskać dobry widok na szóstą planetę Układu Słonecznego i jej słynne pierścienie.

To był widok Cassini z orbity wokół Saturna w dniu 2 stycznia 2010 r. Źródło: ASA/JPL-Caltech/Space Science Institute Źródło: ASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

Dezinformacja na portalach społecznościowych

Ostatnio kilka artykułów rozprzestrzeniło się lotem błyskawicy w mediach społecznościowych. Artykuły te twierdzą, że pierścienie Saturna Szybko znikają – Zniknie do 2025 roku!

Jaka jest historia? Czy kilka następnych miesięcy, zanim Saturn zniknie z wieczornego nieba, będzie naszą ostatnią szansą na zobaczenie jego wielkich pierścieni?

Krótka odpowiedź brzmi NIE. Choć prawdą jest, że w 2025 roku pierścienie staną się z Ziemi prawie niewidoczne, nie jest to ani zaskoczeniem, ani powodem do paniki. Wkrótce potem pierścienie „pojawią się” ponownie. to jest powód.

Przewracanie się i przechylanie Ziemi

Aby zrozumieć, dlaczego zmienia się nasz pogląd na Saturna, zacznijmy od spojrzenia na Ziemię podczas jej ciągłej podróży wokół Słońca. Ta podróż prowadzi nas przez pory roku – od zimy do wiosny, lata i jesieni i z powrotem.

Co powoduje pory roku? Mówiąc najprościej, Ziemia przechyla się na jedną stronę, patrząc od Słońca. Nasz równik jest nachylony pod kątem około 23,5 stopnia od płaszczyzny naszej orbity.

Na Ziemi występują pory roku, ponieważ jej oś jest przechylona. Oś zawsze wskazuje w tym samym kierunku, w którym obraca się nasza planeta wokół Słońca. Źródło: Australijskie Biuro Meteorologii

Wyniki? Okrążając Słońce, na przemian przechylamy jedną, a potem drugą półkulę w stronę naszej gwiazdy. Kiedy twoja półkula jest bardziej nachylona w stronę słońca, dni są dłuższe niż noce i możesz cieszyć się wiosną i latem. Kiedy się odchylisz, dni będą krótsze, a noce dłuższe, będziesz doświadczać jesieni i zimy.

Z perspektywy Słońca Ziemia wydaje się „poruszać” w górę i w dół, ukazując naprzemienne półkule podczas ruchu wokół naszej gwiazdy. Przejdźmy teraz do Saturna.

Saturn, gigantyczny przechylony świat

Podobnie jak Ziemia, Saturn ma pory roku, ale są one 29 razy dłuższe niż nasze. Równik Ziemi jest nachylony pod kątem 23,5 stopnia, podczas gdy równik Saturna jest nachylony pod kątem 26,7 stopnia. Wyniki? Gdy Saturn porusza się po swojej 29,4-letniej orbicie wokół naszej gwiazdy, wydaje się również poruszać w górę i w dół, jak widać z Ziemi i Słońca.

A co z pierścieniami Saturna? Masywny układ pierścieni planety, składający się z kawałków lodu, pyłu i skał, rozciąga się na dużą odległość – Nieco ponad 280 tysięcy kilometrów od planety. Są jednak bardzo cienkie – w większości miejsc mają zaledwie kilkadziesiąt metrów grubości. Pierścienie krążą bezpośrednio nad równikiem Saturna i dlatego są również nachylone w stosunku do płaszczyzny orbity Saturna.

Mozaika zdjęć z misji NASA Cassini w 2016 roku, ukazująca nachylenie osi Saturna podczas lata na półkuli północnej. Źródło obrazu: NASA/JPL-Caltech/SSIS. Kompozyt: Jason Major za pośrednictwem Flickr, CC BY-NC-SA

Dlaczego pierścienie Saturna znikają?

Pierścienie są tak cienkie, że patrząc z daleka wydają się znikać. Możesz to łatwo zobrazować, chwytając kartkę papieru i obracając ją, aż znajdzie się na krawędzi krawędzi – kartka prawie znika z pola widzenia.

Gdy Saturn krąży wokół Słońca, nasz pogląd się zmienia. Jeśli chodzi o półorbitę, półkula północna jest nachylona w naszą stronę, a północna ściana pierścieni planety jest nachylona w naszą stronę.

Kiedy Saturn znajduje się po drugiej stronie Słońca, jego południowa półkula jest zwrócona w naszą stronę. Z tego samego powodu widzimy, że południowa ściana pierścieni planety jest pochylona w naszym kierunku.

Ta symulacja pokazuje okres obiegu Saturna, widziany z Ziemi, wynoszący 29,5 lat. Układ pierścieni leży bezpośrednio nad równikiem Saturna, więc obie strony jego dysku można zobaczyć z Ziemi w ciągu jednego roku Saturna. Źródło obrazu: Tdadamemd/Wikimedia Commons, CC BY-SA

Najlepszym sposobem na zilustrowanie tego jest wzięcie kartki i trzymanie jej poziomo – równolegle do podłogi – na wysokości oczu. Teraz przesuń papier w dół w kierunku ziemi o kilka cali. co widzisz? Pokazano górną stronę liścia. Przesuń papier z powrotem w górę, wzdłuż linii oczu, tak aby był nad sobą i abyś mógł zobaczyć spód papieru. Ale kiedy przejdzie przez poziom oczu, papier zniknie całkowicie.

To właśnie widzimy w przypadku pierścieni Saturna. W miarę postępu pór roku na Saturnie przechodzimy od nachylenia pierścieni na stronę południową do widoku na stronę północną. Następnie planeta odwraca się, odsłaniając ponownie swoją południową stronę.

Dwa razy w roku Saturna widzimy pierścienie na krawędziach i wszystkie znikają z pola widzenia.

To właśnie stanie się w 2025 roku – powodem, dla którego pierścienie Saturna najwyraźniej „znikną”, jest to, że będziemy patrzeć na nie z daleka.

To zdarza się regularnie. Ostatni raz miał miejsce w 2009 roku, a w ciągu kilku miesięcy pierścienie stopniowo stawały się ponownie widoczne. Pierścienie pojawią się ponownie w marcu 2025 r. Następnie stopniowo powrócą do widoku widzianego przez duże teleskopy, zanim ponownie znikną z pola widzenia w listopadzie 2025 r.

Następnie pierścienie będą stopniowo stawały się coraz wyraźniejsze, a w kolejnych miesiącach pojawią się ponownie przed największymi teleskopami. Nie ma się o co martwić.

Jeśli chcesz wyraźnie zobaczyć pierścienie Saturna, teraz masz największą szansę, przynajmniej do 2027 lub 2028 roku!

Napisane przez Jonty’ego Hornera, profesora (astrofizyki) na Uniwersytecie Południowego Queensland.

Na podstawie artykułu pierwotnie opublikowanego w Rozmowa.