Większość najlepszych matematyków odkryła ten temat w młodym wieku, często przodując w międzynarodowych konkursach.
Natomiast matematyka była słabością Joona Hoo, który urodził się w Kalifornii i wychował w Korei Południowej. „Byłem dobry z większości przedmiotów z wyjątkiem matematyki” – powiedział. „Matematyka jest całkiem normalna. Przeciętnie radziłem sobie całkiem dobrze w niektórych testach, ale w innych testach prawie oblałem”.
Jako młody człowiek dr. Hu chciał zostać poetą i przez kilka lat po ukończeniu szkoły średniej kontynuował tę twórczą działalność. Ale żadne z jego pism nie zostało opublikowane. Kiedy wstąpił do Seulu National University, studiował fizykę i astronomię oraz pracował jako dziennikarz naukowy.
Patrząc wstecz, rozpoznaje przebłyski inteligencji matematycznej. W gimnazjum w latach 90. grał w grę komputerową „The 11th Hour”. Gra polega na układaniu puzzli czterech rycerzy, dwóch czarnych i dwóch białych, umieszczonych na małej szachownicy o dziwnym kształcie.
Zadaniem jest wymiana pozycji czarno-białych rycerzy. Kręcił się przez ponad tydzień, zanim zdał sobie sprawę, że kluczem do rozwiązania było ustalenie, na które pola mogą się poruszać rycerze. Łamigłówkę szachową można przekształcić w mapę, na której każdy rycerz przesuwa się na sąsiednie wolne miejsce, a rozwiązanie można łatwo znaleźć.
Był kluczem do wielu przełomów poprzez uproszczenie problemów matematycznych i przełożenie rozwiązania na coś bardziej przejrzystego. „Te dwie formuły są logicznie nie do odróżnienia, ale nasza intuicja działa tylko na jednej z nich” – powiedział dr Hu.
Zagadka matematycznego myślenia
Zagadka matematycznego myślenia
Oto jest Joon Hoo zdobył zagadkę:
Cel: Zamień pozycje czarnych i białych rycerzy. →
Na ostatnim roku studiów, kiedy miał 23 lata, na nowo odkrył matematykę. W tym samym roku Heisuke Hironaka, japoński matematyk, który w 1970 roku zdobył medal Fieldsa, był profesorem wizytującym w Seoul National.
Dr Hironaka prowadził zajęcia z geometrii algebraicznej, a dr Huh, na długo przed doktoratem, myślał, że mógłby napisać artykuł o dr Hironace. „Jest jak supergwiazda w większości Azji Wschodniej” – powiedział dr Huh o dr Hironace.
Początkowo kurs przyciągnął ponad 100 studentów, powiedział dr Hu. Ale większość uczniów uważa materiał za niezrozumiały i opuszcza klasę. Doktor Who kontynuował.
„Po trzech wykładach było nas pięciu” – powiedział.
Dr Huh zaczął jeść lunch z dr Hironaką, aby porozmawiać o matematyce.
„Przez większość czasu rozmawiał ze mną”, powiedział dr Hu, „a moim celem było zrozumienie czegoś i odpowiednia reakcja, więc rozmowa trwała dalej. Było to trudne zadanie, ponieważ nie wiedziałem, co się dzieje.
Ukończył Doctor Who i rozpoczął studia magisterskie u dr Hironaki. W 2009 roku dr. Hu starał się o doktorat w kilkunastu szkołach podyplomowych w Stanach Zjednoczonych.
„Pomimo oblania wszystkich zajęć z matematyki na podstawie zapisu na studiach licencjackich, otrzymałem entuzjastyczny list od medalisty Fieldsa, więc byłem bardzo pewny, że zostanę przyjęty z wielu, wielu szkół podyplomowych”.
Wszyscy oprócz jednego go odrzucili — Uniwersytet Illinois w Urbana-Champaign umieścił go na liście oczekujących, zanim ostatecznie go przyjął.
„To były bardzo pełne napięcia kilka tygodni” – powiedział dr Hu.
W Illinois rozpoczął pracę, która przyniosła mu rozgłos w dziedzinie kombinatoryki, gałęzi matematyki, która oblicza liczbę sposobów, w jakie rzeczy mogą się zmienić. Na pierwszy rzut oka wygląda na to, że Tinker bawi się zabawkami.
Rozważmy trójkąt, prosty obiekt geometryczny — który matematycy nazywają grafem — z trzema krawędziami i trzema wierzchołkami, w których stykają się krawędzie.
Mając skończoną liczbę kolorów, możemy zacząć zadawać pytania, na przykład, na ile sposobów można pokolorować wierzchołki, które nie mogą mieć tego samego koloru. Wyrażenie matematyczne, które daje odpowiedź, nazywa się wielomianem chromatycznym.
Bardziej złożone wielomiany kolorów można zapisać dla bardziej złożonych obiektów geometrycznych.
Dr. Używając narzędzi z jego pracy z Hironaką, Doktor Who udowodnił przypuszczenie Reeda, które opisuje matematyczne właściwości tych wielomianów kolorów.
W 2015 roku dr Huh wraz z Ericiem Katzem z Ohio State University i Karimem Adibrazito z Hebrajskiego Uniwersytetu w Jerozolimie udowodnili hipotezę Roty, która obejmuje bardziej zwarte obiekty złożone zwane matroidami zamiast trójkątów i innych wykresów.
W przypadku matroidów istnieje inny zestaw wielomianów, które wykazują zachowanie podobne do wielomianów chromatycznych.
Ich dowód opierał się na ezoterycznym kawałku geometrii algebraicznej, zwanym twierdzeniem Hodge’a, nazwanym na cześć brytyjskiego matematyka Williama Vallance Douglasa Hodge’a.
Jednak Hodge opracował „fenomen tego tajemniczego, wszechobecnego wyglądu, który jest taki sam we wszystkich dziedzinach matematyki” – powiedział dr Who. „Prawda jest taka, że nawet my, najlepsi eksperci w tej dziedzinie, nie wiemy, co to naprawdę jest”.
More Stories
JP Morgan spodziewa się w tym roku obniżyć stopę bazową o 100 punktów bazowych
Krokodyl i rekin pożarły prehistoryczną krowę morską, odsłaniając skamielinę
W obliczu rosnącego zaufania Demokratów Harris i Walls wyruszają w podróż autokarową po Gruzji