Art Robe, który wprowadził rytm i blues do mainstreamu, umiera w wieku 104

Po sprzedaży udziałów w firmie Atlas za 600 dolarów Rupe założył w 1944 roku własną firmę Juke Box Records. „Nazwałem ją Juke Box, ponieważ muzyk był wówczas medium dostarczającym nagrania”, powiedział Arnoldowi Shawowi. . „Jeśli dostaniesz rekord w skrzyniach, to tak, jakby dzisiaj zatrzymało się na szczycie”.

Pan Robb był metodyczny. Kupił rekordy wyścigowe o wartości 200 dolarów i ręcznie zaczął analizować strukturę muzyczną, rytm, a nawet tytuły, aby określić wspólne cechy najlepiej sprzedających się wersji. Ponieważ słowo „boogie” pojawiało się w nieproporcjonalnej liczbie przebojów, pierwsze nagranie Juke Box, instrumentu instrumentalnego granego przez Sepia Tones, otrzymało tytuł „Boogie nr 1” Sprzedał ponad 70 000 przyzwoitych egzemplarzy, a pan Rupe był w drodze.

Wokalista Jump blues Roy Melton i jego zespół Solid Senders dali Juke Boxes swój pierwszy wielki hit: „Niebieski RM” Został wydany w 1945 roku i podobno sprzedał się w milionie egzemplarzy. Melton nagrał prawie 20 przebojów R&B w pierwszej dziesiątce, po tym jak Rupe przeszedł do Specialty, którą założył w następnym roku po rozstaniu się ze swoimi partnerami z Juke Box.

W 1950 roku pianista i dyrygent Joe Leggins wydał majorowi swój pierwszy przebój, „Kwiatowy szampan” który stał się najlepiej sprzedającą się płytą R&B roku. Percy Mayfield, piosenkarz i autor tekstów o wyluzowanym stylu, który później dołączył Hit the Road, Jack i inne piosenki do repertuaru Raya Charlesa, rok później znalazł się na szczycie list przebojów dzięki „Please Send Me Someone to Love”. Guitar Slim dał plakatowi kolejny hit nr 1 w 1954 roku z „Rzeczy, które robiłem” Jedna z najwcześniejszych płyt, która stawia przód i środek gitary elektrycznej.

„Specjalność była trochę podobna do jazzowej wytwórni Blue Note” – powiedział piosenkarz i historyk muzyki Billy Vera, który wyprodukował „The Specialty Story”, pisząc „Rip It Up: The Specialty Records Story”, opublikowany w 2019 roku. Art był świadomy pieniędzy, ale nie pozwolił, by powstrzymało go to przed pójściem do najlepszych studiów i poświęceniem czasu na próby. Był dumny i zainteresowany robieniem wysokiej jakości nagrań z dobrymi muzykami.”