W archiwach Hubble'a ukrywa się ponad 1000 nowych obiektów naszego Układu Słonecznego

Czcigodny Kosmiczny Teleskop Hubble'a jest jak prezent, który wciąż daje. Nie tylko po ponad trzydziestu latach pracy nadal dokonuje odkryć astronomicznych. Odkrycia dokonują także przez przypadek!

Dzięki międzynarodowemu zespołowi naukowców-obywateli, przy pomocy astronomów z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i niektórym algorytmom uczenia maszynowego, nowa próbka… Ponad tysiąc asteroid Został zidentyfikowany w archiwalnych danych Hubble'a.

Zastosowane metody reprezentują nowe podejście do wyszukiwania obiektów w danych sprzed kilkudziesięciu lat, które można zastosować również do innych zbiorów danych.

Zespołem badawczym kierował Pablo García Martín, pracownik naukowy na Wydziale Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Autonomicznego w Madrycie (UAM). W jego skład wchodzili członkowie Europejskiej Agencji Kosmicznej, Laboratorium Napędów Odrzutowych (JPL) NASA i NASA Instytut Astronomiczny Akademii RumuńskiejUniwersytet w Krajowej, Uniwersytet Lazurowego Wybrzeża i Technologie Bastionu.

Artykuł opisujący ich ustalenia „Łowca planetoid Hubble'a III. Właściwości fizyczne nowo odkrytych asteroidniedawno pojawił się w Astronomia i astrofizyka.

Zapytaj dowolnego astronoma, a powie ci, że asteroidy to pozostałość po powstaniu Układu Słonecznego ok. 4,5 miliarda lat temu. Obiekty te mają wiele kształtów i rozmiarów, od dużych skał po planety.

Obserwacja tych obiektów jest trudna, ponieważ są słabe i stale się poruszają, gdy krążą wokół Słońca. Ze względu na swoją szybką orbitę geocentryczną Hubble może wychwytywać wędrujące asteroidy dzięki charakterystycznym zakrzywionym ścieżkom, jakie pozostawiają w ekspozycjach Hubble'a. Gdy Hubble okrąża Ziemię, jego widok zmienia się w miarę obserwowania asteroid krążących po jego orbitach.

Wiadomo również, że asteroidy posiadają wykonane przez Hubble'a obrazy „bomb świetlnych” odległych obiektów kosmicznych, takich jak UGC 12158 (patrz zdjęcie powyżej). Znając lokalizację Hubble'a w momencie uderzenia asteroidy i mierząc krzywiznę linii, które opuszczają, naukowcy mogą określić odległości asteroid i oszacować kształty ich orbit. Możliwość wykonania tego w przypadku dużych próbek pozwala astronomom testować teorie dotyczące powstawania i ewolucji głównego pasa planetoid.

Jak powiedział niedawno Martin w Hubble’u Europejskiej Agencji Kosmicznej komunikat prasowy:

„Kopiemy głębiej, aby zobaczyć mniejszą liczbę asteroid w pasie głównym. Zaskoczyło nas tak wiele potencjalnych obiektów. Pojawiły się pewne wskazówki, że ta grupa istnieje, ale teraz potwierdzamy to na podstawie losowej próbki asteroidy group Uzyskane przy użyciu całego archiwum Hubble'a, które jest ważne dla zapewnienia wglądu w modele ewolucyjne naszego Układu Słonecznego.

Według jednego z powszechnie akceptowanych modeli małe asteroidy to fragmenty większych asteroid, które zderzają się i ścierają ze sobą przez miliardy lat.

Konkurencyjna teoria głosi, że małe obiekty powstały w obecnym kształcie miliardy lat temu i od tego czasu niewiele się zmieniły.

Jednak astronomowie nie są w stanie zaproponować wiarygodnego mechanizmu wyjaśniającego, dlaczego te małe asteroidy nie gromadzą więcej pyłu niż dysk okołogwiazdowy, który otaczał nasze Słońce miliardy lat temu (i z którego powstały planety).

Ponadto astronomowie wiedzą od pewnego czasu, że zderzenia mogą pozostawić pewną sygnaturę, którą można wykorzystać do zbadania aktualnej populacji pasa głównego.

W 2019 roku astronomowie z Europejskie Centrum Nauki i Technologii (kij) i Centrum Danych Naukowych Europejskiego Centrum Astronomii Kosmicznej ESDC połączyło siły z największą i najpopularniejszą platformą nauki obywatelskiej Zooniverse i Google, aby uruchomić obywatelski projekt naukowy Hubble Asteroid Hunter (HAH) mający na celu identyfikację asteroid w archiwalnych danych Hubble'a.

Zespół HAH składa się z 11 482 wolontariuszy zajmujących się nauką obywatelską, którzy obejrzeli 37 000 zdjęć Hubble'a w ciągu 19 lat. Po przesłaniu prawie dwóch milionów identyfikacji zespół otrzymał zestaw szkoleniowy do automatycznego algorytmu identyfikacji asteroid w oparciu o uczenie maszynowe. Dało to 1701 śladów asteroid, z czego 1031 odpowiadało asteroidom wcześniej nieskatalogowanym – z czego około 400 miało rozmiar mniejszy niż 1 km (~1090 stóp). Powiedział Jaskółka oknówka:

Dało to 1701 śladów asteroid, z czego 1031 odpowiadało asteroidom wcześniej nieskatalogowanym – z czego około 400 miało rozmiar mniejszy niż 1 km (~1090 stóp).

Powiedział Jaskółka oknówka:

„Pozycje asteroid zmieniają się z biegiem czasu, więc nie można ich znaleźć, po prostu wprowadzając współrzędne, ponieważ mogą nie znajdować się w danym momencie. Jako astronomowie nie mamy czasu na przeglądanie wszystkich zdjęć asteroid wpadł na pomysł współpracy z ponad 10 000 wolontariuszy zajmujących się nauką obywatelską, aby przeglądać ogromne archiwa Hubble'a.

To pionierskie podejście można skutecznie zastosować do zbiorów danych zgromadzonych przez inne obserwatoria obserwujące asteroidy, takie jak należący do NASA Kosmiczny Teleskop Spitzera i Stratosferyczne Obserwatorium Astronomii Podczerwonej (SOFIA).

Gdy Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) zbierze wystarczająco duży zbiór danych, tę samą metodę można zastosować do jego danych archiwalnych.

Kolejnym krokiem w ramach projektu HAH będzie zbadanie konturów nieznanych wcześniej asteroid, aby scharakteryzować ich orbity, okresy rotacji i inne właściwości.

Artykuł ten został pierwotnie opublikowany przez Wszechświat dzisiaj. Przeczytać Oryginalny artykuł.