Według badań opublikowanych w Proceedings of the National Academy of Sciences na dnie pokrywy lodowej zaobserwowano „bezprecedensowe” tempo topnienia z powodu ogromnych ilości wody kapiącej z powierzchni.
Kiedy topiona woda spada, jej grawitacyjna energia potencjalna jest przekształcana w energię kinetyczną, która ostatecznie powoduje, że woda się nagrzewa, gdy gromadzi się u podstawy pokrywy lodowej. W trakcie badania stwierdzono, że pokrywa lodowa Grenlandii wytwarza więcej energii niż łącznie 10 największych na świecie zapór hydroelektrycznych.
„Jednak nie wykorzystuje się ciepła ze spadającej wody do generowania elektryczności. Zamiast tego topi lód” – powiedział CNN Paul Christophersen, starszy naukowiec z University of Cambridge, który był zaangażowany w badanie.
W cieplejszych miesiącach woda z roztopów gromadzi się w jeziorach i strumieniach na powierzchni lądolodu. Część tej wody spływa na dno pokrywy lodowej, spadając przez pęknięcia i duże pęknięcia, które tworzą się w lodzie pod wpływem ruchu i ciśnienia.
Stopiona woda przyczynia się do dalszego topnienia na dnie pokrywy lodowej, a także działa jak smar, który przyspiesza przepływ i zwiększa ilość lodu, który jest odprowadzany do oceanu.
Kristofferson wyjaśnił, że szukając topnienia lądolodu i lodowców u ich podstaw, badania koncentrują się na zewnętrznych źródłach ciepła.
„Ale tak naprawdę nie przyjrzeliśmy się ciepłu generowanemu przez sam zrzut wody z roztopów” – powiedział. „W wodzie, która tworzy się na powierzchni, jest dużo energii, a kiedy spada, energia musi gdzieś iść”.
„Lód Grenlandii topnieje na powierzchni szybciej, niż jest w stanie nadążyć za opadami śniegu, więc następuje bardzo duża utrata topnienia” – powiedział CNN Kristofferson. „W dużej części lodu uzyskujemy szybkość topnienia, która może sięgać nawet pięciu lub sześciu centymetrów dziennie”.
Jednak bezpośredni pomiar warunków u podstawy – około kilometra pod powierzchnią – stanowi wyzwanie, szczególnie na Grenlandii, gdzie lodowce należą do najszybciej poruszających się na świecie.
Naukowcy z Cambridge współpracowali z naukowcami z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz oraz Geological Survey of Denmark i Grenlandii w celu przeprowadzenia tego badania. Skupiła się na Store Glacier, dużym wylocie pokrywy lodowej na Grenlandii.
Aby zmierzyć szybkość topnienia, naukowcy wykorzystali technikę opracowaną w British Antarctic Survey zwaną fazowoczułym sondowaniem radio-echo, procesem, dzięki któremu mogą zmierzyć grubość lodu.
Jest to metoda stosowana wcześniej na pokrywach lodowych unoszących się wokół Antarktydy.
„Nie byliśmy pewni, czy ta technologia zadziała również na szybko płynącym lodowcu Grenlandii” – powiedział Tun Gan Young, pierwszy autor badania, który zainstalował system radarowy w Store Glacier.
„W porównaniu z Antarktydą lód deformuje się bardzo szybko, a latem jest dużo wody z roztopów, co komplikuje pracę”.
„Nieuleczalny student. Społeczny mediaholik. Niezależny czytelnik. Myśliciel. Alkoholowy ninja”.
More Stories
Kiedy astronauci wystartują?
Podróż miliardera w kosmos jest „ryzykowna”
Identyczne ślady dinozaurów odkryto na dwóch kontynentach