Inicjatywa Pasa i Szlaku: strategia chińskiej polityki zagranicznej obejmująca Azję, Afrykę, Amerykę Łacińską i części Europy

Pekin
CNN
—

Chiny We wtorek rozpoczął się szczyt z okazji 10. rocznicy Inicjatywy Pasa i Szlaku – ambitnej, ale kontrowersyjnej inicjatywy mającej na celu poprawę łączności i handlu na całym świecie za pomocą chińskich pieniędzy i wiedzy specjalistycznej w zakresie rozwoju infrastruktury.

Światowi przywódcy, w tym prezydent Rosji Władimir Putin, są Zgromadzenie w Pekinie To wydarzenie na wysokim szczeblu, które odbywa się w świetle eskalacji wojny między Izraelem a Hamasem.

Od chwili uruchomienia przez chińskiego przywódcę Xi Jinpinga w 2013 r. Inicjatywa Pasa i Szlaku (BRI) wpompowała setki miliardów dolarów w finansowanie budowy mostów, portów, autostrad, elektrowni i projektów telekomunikacyjnych w Azji, Ameryce Łacińskiej, Afryce i Afryka. Części Europy.

Inicjatywa Pasa i Szlaku, okrzyknięta przez Xi Jinpinga „projektem stulecia”, stała się jaskrawym symbolem wzrostu Chin jako światowego mocarstwa. Jednak jest ona również postrzegana z rosnącym sceptycyzmem, zwłaszcza w zachodnich stolicach, gdzie rządy obawiają się globalnych ambicji Pekinu.

Ten ogromny projekt spotkał się z krytyką. Pekin oskarżano o obciążanie krajów rozwijających się paraliżującym zadłużeniem, a jego rozległe projekty często spotykały się z obawami – a nawet protestami – w związku z kosztami środowiskowymi, nadużyciami w pracy i skandalami korupcyjnymi.

Dziesięć lat później globalny szał budowlany Xi Jinpinga znalazł się na rozdrożu. Wzrosły chińskie inwestycje w projekty Inicjatywy Pasa i Szlaku bałem się Wraz ze spowolnieniem w drugiej co do wielkości gospodarce świata. Kraje otrzymujące pomoc mają większe niż kiedykolwiek trudności ze spłatą swoich długów w obliczu trudności gospodarczych na świecie spowodowanych pandemią Covid-19 i wojną na Ukrainie.

Tymczasem Stany Zjednoczone, które postrzegają Inicjatywę Pasa i Szlaku jako narzędzie wykorzystywane przez Pekin do poszerzania swoich globalnych wpływów kosztem amerykańskiej potęgi, zaproponowały Prywatny program inwestycyjny Promowanie globalnego rozwoju infrastruktury.

W chińskiej stolicy zaostrzono środki bezpieczeństwa, zamknięto drogi i wzmożono obecność policji, gdy przywódcy i delegacje przybyli z całego świata.

Oto, co musisz wiedzieć o charakterystycznej strategii polityki zagranicznej Xi.

Pierwotnie pomyślany jako „pas” lądowy i „droga” morska łącząca Chiny z Europą i Afryką, BRI finansuje projekty infrastrukturalne i energetyczne w krajach rozwijających się.

Finansowane przez chińskie banki rozwoju oraz państwowych pożyczkodawców komercyjnych chińskie firmy budowlane brukowały autostrady z Papui Nowej Gwinei do Kenii, budowały porty od Sri Lanki po Afrykę Zachodnią oraz zapewniały infrastrukturę energetyczną i komunikacyjną od Ameryki Łacińskiej po Azję Południowo-Wschodnią.

Pekin twierdzi, że ponad 150 krajów podpisało umowy o współpracy pod auspicjami Inicjatywy Pasa i Szlaku, zawierające zobowiązania do realizacji ponad 3000 projektów i „mobilizowanie inwestycji o wartości do 1 biliona dolarów”.

Jednak śledzenie finansowania BRI jest niezwykle trudne, ponieważ Pekin nie udostępnia tych danych otwarcie, a rolę w tym odgrywa wiele różnych podmiotów finansowych.

Według badania przeprowadzonego przez Centrum Globalnej Polityki Rozwoju Uniwersytetu Bostońskiego dwa główne chińskie banki rozwoju przekazały w latach 2013–2021 co najmniej 331 miliardów dolarów pożyczkobiorcom rządowym w krajach rozwijających się.

Według danych ED Data, laboratorium badawczego stowarzyszonego z William & Mary w USA, w ciągu pierwszych pięciu lat obowiązywania inicjatywy Chiny wydawały rocznie średnio ponad dwukrotnie więcej na finansowanie zagranicznych projektów rozwojowych niż jakakolwiek inna duża gospodarka – łącznie ze Stanami Zjednoczonymi. Stany Zjednoczone.Zjednoczone.

Chińscy urzędnicy pochwalili tę inicjatywę, ponieważ „wykracza ona poza starą mentalność gier geopolitycznych” i „tworzy nowy model współpracy międzynarodowej”.

Jakie są zagrożenia i uwagi krytyczne?

Chociaż Inicjatywa Pasa i Szlaku zapewniła biednym krajom niezbędne fundusze – w porównaniu z amerykańskim Planem Marshalla mającym na celu odbudowę Europy po II wojnie światowej – krytycy twierdzą, że jej projekty były drogie.

Niektórym zarzucano niedbałe standardy ochrony środowiska i pracy, podczas gdy inne wielokrotnie zawodziły z powodu braku funduszy lub sprzeciwu politycznego.

Według Centrum Globalnej Polityki Rozwoju, które stwierdziło również, że chińskie projekty finansowania rozwoju niosą ze sobą znacznie większe ryzyko dla różnorodności biologicznej i gruntów tubylczych, elektrownie na paliwa kopalne budowane przez Chiny emitują rocznie około 245 milionów ton dwutlenku węgla niż projekty finansowane przez świat. . Bank.

Jednak większym problemem jest ryzykowne udzielanie pożyczek, a krytycy oskarżają Chiny o obciążanie rządów o niskich i średnich dochodach zbyt wysokim poziomem zadłużenia w stosunku do ich produktu krajowego brutto.

Zarzuty, że Inicjatywa Pasa i Szlaku jest zakrojoną na szeroką skalę „pułapką zadłużenia” mającą na celu kontrolę krajowej infrastruktury, choć w dużej mierze odrzucone przez ekonomistów, nadszarpnęły reputację tej inicjatywy – zwłaszcza po tym, jak Sri Lanka przekazała Chinom kontrolę nad portem Hambantota po jego niepowodzeniu w spłacie swoich zobowiązań. religia.

Badacze twierdzą, że ostatnio portfel pożyczek zewnętrznych Chin przesunął się w stronę wspierania krajów-kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji, w obliczu zmieniającego się klimatu finansowego i wyzwań stojących przed krajami spłacającymi ogromne pożyczki Pekinowi i innym pożyczkodawcom.

Kiedy po raz pierwszy zaproponowano Inicjatywę Pasa i Szlaku, zaprojektowano ją częściowo jako sposób na skierowanie nadwyżki mocy produkcyjnych Chin za granicę i otwarcie nowych rynków dla chińskich towarów.

Jednak w miarę zwalniania chińskiej gospodarki wydaje się, że ambitny program traci impet – spowolnienie, które rozpoczęło się jeszcze przed pandemią Covida.

Finansowanie zewnętrzne przez dwa Chińskie Banki Rozwoju na rzecz pożyczkobiorców rządowych drastycznie spadło ze szczytowego poziomu 87 miliardów dolarów w 2016 r. do 3,7 miliarda dolarów w 2021 r., chociaż według Centrum Globalnego Rozwoju nie obejmuje to pieniędzy od innych pożyczkodawców, takich jak banki komercyjne lub inne podmioty . Dane.

Chiny będą przeżywać drugą dekadę Inicjatywy Pasa i Szlaku wśród poważnych wyzwań gospodarczych we własnym kraju. Oczekiwane po Covid-19 ożywienie gospodarcze nie nastąpiło, a samorządy borykają się z rosnącym zadłużeniem związanym z kryzysem Kryzys majątkowy.

Czas pokaże, w jakim stopniu wewnętrzne wyzwania gospodarcze stojące przed Pekinem wpłyną na akcję kredytową zewnętrzną w dłuższej perspektywie, obecnie widać jednak oznaki zmiany strategii.

Analitycy zauważyli odejście od skupiania się na ogromnych – ale często marnotrawnych – wielomiliardowych projektach infrastrukturalnych na rzecz mniejszych projektów przynoszących lepsze zyski, np. związanych z energią odnawialną i technologią cyfrową.

Chiny mogą również chcieć skupić się w większym stopniu na kwestiach środowiskowych oraz poprawić ochronę socjalną i należytą staranność, zwłaszcza że Pekin i jego banki wyciągną wnioski z pierwszej dekady realizacji projektu, twierdzą analitycy.

W 2021 r. Xi wezwał do nadania priorytetu „małym i pięknym” projektom, które według chińskich urzędników przyciągną lokalnych mieszkańców. Jeszcze w tym samym roku Xi obiecał, że Chiny nie będą budować za granicą żadnych nowych projektów energetycznych opalanych węglem.

Inicjatywa Pasa i Szlaku pobudziła także inne kraje do zwiększenia wysiłków na rzecz wspierania projektów infrastrukturalnych w krajach rozwijających się.

W czerwcu 2022 r. przywódcy Grupy Siedmiu gospodarek rozwiniętych Obiecał uwolnić 600 miliardów dolarów Inwestując do 2027 r., aby „dostarczyć przełomowe projekty w celu wypełnienia luki w infrastrukturze” między krajami.

W zeszłym miesiącu Stany Zjednoczone, Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Francja, Niemcy, Włochy i Unia Europejska ogłosiły własny plan połączenia kolejowego Europy, Bliskiego Wschodu i Azji.