„Świat jest bardziej zagrożony powodzią, niż nam się wydawało” – ujawniając szokujący zakres wpływu człowieka na globalne tereny zalewowe

Nowe badania ujawniają dewastację przez człowieka globalnych obszarów zalewowych

Badanie przeprowadzone przez hydrologa z Uniwersytetu Teksasu w Arlington opublikowano w czasopiśmie Nature Dane naukoweZapewnia bezprecedensową, globalną ocenę wpływu człowieka na naturalne tereny zalewowe. Badania te mogą stanowić podstawę przyszłych strategii rozwoju, których celem jest rewitalizacja i ochrona kluczowych ekosystemów obszarów zalewowych, które są niezbędne dla dzikiej przyrody, czystości wody i zmniejszania ryzyka powodziowego dla ludzi.

Głównym autorem badania był Adnan Rajib, adiunkt na Uniwersytecie Arlington na Wydziale Inżynierii Lądowej. Doktorant Qianjin Cheng odegrał ważną rolę w rozwoju badań.

Naukowcy z amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (EPA) Charles Lane, Heather Golden i Jay Christensen; Itahusa Esibor z Texas A&M University w Kingsville; W badaniu współpracował Chris Johnson z The Nature Conservancy. Praca została sfinansowana przez NASA Oraz Narodowa Fundacja Nauki.

„Konkluzja jest taka, że ​​świat jest narażony na większe ryzyko powodzi, niż sądziliśmy, zwłaszcza biorąc pod uwagę wpływ rozwoju człowieka na tereny zalewowe” – powiedział Rajeeb. „W ciągu 27 lat, między 1992 a 2019 rokiem, świat utracił duży obszar 600 000 kilometrów kwadratowych terenów zalewowych z powodu niepokojów ludzkich, które obejmują rozwój infrastruktury, rozwój przemysłu i biznesu oraz rozwój rolnictwa”.

Zespół wykorzystał dane teledetekcji satelitarnej i analizy geoprzestrzenne do zbadania 520 głównych dorzeczy na świecie, odkrywając nieznane wcześniej wzorce przestrzenne i trendy zmian obszarów zalewowych człowieka.

„Mapowanie obszarów zalewowych na świecie jest stosunkowo nowe. Chociaż rośnie świadomość konieczności dokładnego mapowania obszarów zalewowych i zrozumienia ryzyka powodziowego, nie podjęto żadnej próby mapowania zaburzeń ludzkich na tych obszarach zalewowych w skali globalnej. ” „Dokonano tego w mniejszych obszarach na całym świecie, z pewnością w Stanach Zjednoczonych i Europie, ale nie w częściach świata ubogich w dane”.

Z badania wynika, że ​​siedliska na terenach podmokłych są zagrożone i że jedna trzecia całkowitej globalnej utraty terenów podmokłych na terenach zalewowych miała miejsce w Ameryce Północnej. Rajeeb powiedział, że ryzyko dla terenów zalewowych jest znacznie większe, niż wcześniej sądzono. On i jego zespół zbadali zdjęcia satelitarne obszarów zalewowych wykonane w ciągu ostatnich 27 lat.

„Chcieliśmy przyjrzeć się terenom zalewowym na poziomie sąsiedztwa” – powiedział Cheng. „Chcieliśmy zobaczyć wpływ rozwoju na osobę mieszkającą na terenach zalewowych lub w ich pobliżu. Niektóre zmiany na tych zdjęciach są dobre, np. sadzenie drzew lub budowa parków. Jednak wiele zdjęć ukazuje niepokojące rezultaty. Dla na przykład zaobserwowaliśmy znaczny wzrost liczby parkingów lub budowy budynków bez umożliwienia wystarczającego odpływu wody deszczowej.

„Równiny zalewowe na całym świecie to obszary o dużej różnorodności biologicznej, które zapewniają również ludziom szeroki zakres usług ekosystemowych” – powiedział Johnson, współautor artykułu. „Mamy nadzieję, że to badanie rzuci światło na to ważne siedlisko, które tracimy, a także na sposoby, w jakie możemy to zrobić Odwracając tę ​​tendencję.

Badanie to powinno zapewnić planistom istotne narzędzie umożliwiające zmniejszenie ryzyka powodziowego dla ludzi, stwierdziła Melanie Sattler, przewodnicząca i profesor Wydziału Inżynierii Lądowej.

„Praca Rajeeba może służyć jako nasza soczewka, która pomoże w ukierunkowaniu przyszłego rozwoju w celu zmniejszenia podatności na powodzie w zmieniającym się klimacie” – powiedział Sattler. „W niektórych przypadkach mamy nadzieję, że to badanie pomoże nam naprawić błędy, które popełniliśmy w wyniku poprzednich decyzji rozwojowych”.

Odniesienie: „Ludzkie zmiany na globalnych terenach zalewowych 1992–2019”, autorzy: Adnan Rajib, Qianjin Zeng, Charles R Lin, Heather E. Golden, JR Christensen, Itahusa Izibor i Chris Johnson, 28 lipca 2023 r., dostępne tutaj. Dane naukowe.
DOI: 10.1038/s41597-023-02382-x