Jak Anthony Richardson poprawił celność podań przed draftem do NFL 2023

Największym czynnikiem zniechęcającym Anthony’ego Richardsona do zostania rozgrywającym NFL są doświadczenie i dokładność. Doświadczenie przyjdzie z czasem. Musi celowo pracować nad tym, by być coraz dokładniejszym.

W swoim pierwszym sezonie jako junior w college’u Richardson wykonał 53,8 procent swoich podań, ale atak i odbiorniki Florydy odegrały rolę w tej niepokojącej liczbie. Schemat nie zawierał dużej liczby łatwych ekranów bąbelkowych, ale zamiast tego zawierał głębsze ujęcia akcji, a aligatory nie miały odbiorników, które otwierały głęboko lub dobrze śledziły podania. Jednak film Richardsona zawiera oczywiste błędy jego autorstwa, a kiedy się zdarzały, często były nieestetyczne.

Na szczęście dla Richardsona, w przeciwieństwie do innych rozgrywających z długimi i większymi dźwigniami, jego problemy z celnością nie będą wymagały masowego ponownego uczenia się mechaniki (jak to, czego doświadczył Josh Allen po powrocie z Wyoming). Problemy Richardsona zaczynają się od jego stóp, problem, który można łatwiej naprawić, zmieniając cały ruch rzucania. Richardson nie ma złudzeń co do tego, co należy poprawić. Pracował z Willem Hewlettem, uważanym za jednego z najlepszych trenerów rozgrywających w kraju, aby dopracować jego mechanikę. Hewlett współpracuje z Quarterback Collective, który współpracuje z kilkoma trenerami NFL, w tym Kylem Shanahanem i Seanem McVayem, i pomaga rozgrywającym z college’u przygotować się do 6-Point Draft i Tork Sports.

Przygotowując się do sesji filmowej z firmą Hewlett, wybrałem klipy, które przedstawiały najczęstszy typ błędu Richardsona. Hewlett omówił problemy mechaniczne w każdym segmencie i rozmawialiśmy o tym, jak on i Richardson naprawili te problemy.

„W filmie zdecydowanie są błędy i nie sądzę, by ktokolwiek temu zaprzeczał – w tym on sam -” – powiedział Hewlett. „Myślę, że to była tylko część jego procesu: zastanawianie się, kim był jako romans, identyfikacja dwóch lub trzech naprawdę skoncentrowanych obszarów, które mógłby skierować do siebie i zbadać, a następnie stamtąd”.

Stabilność/nadmierna rotacja przodostopia

Hewlett opisał Richardsona jako jednego z najlepszych strzelców z głębokiej piłki, jakich kiedykolwiek widział. Richardson jest zwykle bardzo dobry w rzutach w dół, kiedy musi pociągnąć odbiorcę w określonym kierunku. Ale wybrałem ten klip, ponieważ widać, jak załamanie dolnej części ciała powoduje nadmierną kompensację jego ramienia.

„Zobacz, jak porusza się przednia stopa” — powiedział Hewlett. „Trudno to zobaczyć, ale stopa faktycznie się odchyla. Obraca się. Wyobraź sobie, że próbujesz uderzyć kogoś w rakietach śnieżnych. Nie masz czym kopać w ziemi. Nie masz możliwości przenoszenia siły. To wyciek energii. nie generują momentu obrotowego, więc nadrabiasz to szybszą jazdą na szczyt.”

Ponieważ jego przednia stopa nie była stabilna, Richardson nie był w stanie obrócić bioder podczas rzutu. Hewlett chce, aby „wykonał pracę wcześnie”, co oznacza, że ​​powinien bardziej obracać tylnym biodrem podczas rzutu, aby nie musiał tak bardzo polegać na ramieniu. Biodra powinny poruszać się jako pierwsze, a ramię powinno ruszyć. Wiele fauli Richardsona wynika z zbyt późnego przyspieszenia jego ramienia lub nadmiernego obracania jego ciała po oddaniu strzału.

Biodra są jak latarka wskazująca miejsce, w którym chcesz umieścić piłkę, a jeśli nadal się obracają po rzuceniu piłki, oznacza to, że do piłki przenoszona jest energia, która pociągnie ją w innym kierunku. nagle „, powiedział Hewlett. Trening z Anthonym polega na postawieniu przedniej stopy ze wszystkimi knagami w trawie – ponieważ miał tendencję do ślizgania się pod palcami – dopóki nie poczuje stabilności w przedniej nodze i mocno się w nią obróci . To dałoby (jego biodrom A) znacznie gwałtowniejszą pauzę”.

Dr Tom Gormeli, który pracuje z rozgrywającym 49ers Brockiem Purdym, jest częścią zespołu trenerów Richadsona. To mechaniczny, napędzany momentem obrotowym trenażer terenowy. Tworzy ćwiczenia podnoszące i plyometryczne, które są ukierunkowane na obszary, które rozgrywający chce poprawić, aby te idealne wzorce ruchu można było łatwiej przenieść na boisko.

Podczas ciężkich dni treningu plyometrycznego Richardsona przy siatce lub ścianie koncentrowano się na mocnym postawieniu przedniej stopy na ziemi, aby mógł wyczuć ruch bez martwienia się, że rzuci prawdziwą piłkę nożną. Hewlett powiedział, że ułatwiło to Richardsonowi zidentyfikowanie poprawek, które musiał wprowadzić, gdy wyszedł jeden miotacz.

(Wideo autorstwa Willa Hewletta)

Rzuć uciekiniera na jego prawą stronę

Richardson miał skłonność do niedokładności, gdy biegł w prawo. Nie były to złe faule, ale jego pozycja była niewłaściwa, co skutkowało spadkami lub ograniczonymi możliwościami biegania.

„To był obszar, nad którym musieliśmy popracować i spędzić trochę czasu, jak na ironię: kręcenie w prawo” – powiedział Hewlett. „Ta przednia strona jest szybko otwierana i robi się dużo tego, co nazywamy” szyną „, w której ramię dryfuje trochę za mocno. Nie ma wystarczająco dużo agresywnego błysku barkiem do przodu i blisko miejsca, w którym piłka umiera. „

Kiedy Hewlett mówi o utrzymaniu zablokowanego przedniego ramienia, ma na myśli utrzymywanie przedniego ramienia prostopadle do celu. Pozwala to rozgrywającemu prawidłowo załadować i wyrzucić piłkę z bioder.

Tutaj możesz zobaczyć, jak Richardson biegnie w prawo, jego ramię naturalnie wyprostowane w kierunku celu. Blokowanie ramienia jest nienaturalne, ale konieczne jest wytworzenie momentu obrotowego. W klipie ramię Richardsona otwiera się zbyt szybko, więc próbuje rzucić obiema rękami, a piłka umiera na nim.

(Wideo autorstwa Willa Hewletta)

W tym segmencie Richardson wykonuje znacznie lepszą robotę, obracając przednim ramieniem i rzucając nim z bioder, jednocześnie wypuszczając piłkę. Ten rzut wymagał znacznie większej siły niż poprzedni segment, co wiąże się z jednym z innych problemów Richardsona: był bardzo niezdecydowany, jeśli chodzi o zbyt mocne rzucanie piłką na studiach, a próba cofnięcia się doprowadziła do błędów mechanicznych.

„Dla niego, mentalnie, jedną z rzeczy, nad którymi musieliśmy popracować, było po prostu pozwolenie jej odpłynąć krótkimi rzeczami” – powiedział Hewlett. „Na przykład niechętnie rzucał piłkę bardzo szybko krótkimi i średnimi rzutami, dlatego właśnie zaprojektowaliśmy część jego rozgrzewki tak, aby szybko leciał pionowo w dół boiska”.

Otwartość i otwartość

Każąc Richardsonowi rzucać pionowo tak blisko, jak to możliwe podczas rozgrzewki, Hewlett i Gormley starali się wprowadzić go w stan odprężenia, co w naturalny sposób promuje prawidłową sekwencję (kolejność poruszania się jego ciała w mechanice rzucania).

„Ant był kilka razy szkolony na Florydzie, aby nie rzucał piłki mocno, ponieważ (jego odbierający) nie mogli jej złapać, co jest okropnym sygnałem, aby dać QB z dużym ramieniem”, Gormely powiedział reporterowi NFL Network, Cameron Wolf. „Nawet na zewnątrz czasami rzucał dzieciakiem. Przygotowywał się do uwolnienia i można zobaczyć, jak wszystko spowalnia, łapie łokieć, podnosi się i rzuca dzieciakiem. Nie trafiła w sedno. Ona wygasł lub był w tyle. Powiedzieliśmy mu, żeby po prostu odpuścił – to FA. Futbol amerykański, złapią go.

Hewlett i Gormely zauważyli, że Richardson cofał się, zwłaszcza podczas rzucania do nieruchomych celów, co prowadziło do problemów z przyspieszeniem jego ramienia. Na tego typu boiskach Richardson również musiał być bardziej otwarty w kwestii boiska.

„Hewlett tutaj, on po prostu musi być trochę bardziej otwarty” – powiedział Hewlett. „Tak więc technik przechwytywania ruchu powiedział nam, że blokowałby się podczas rzutów kierunkowych, i to jest dobry przykład tego, gdzie musi bardziej otwierać biodra, bardziej otwierać przednią część ciała, a przednia stopa jest bardziej widoczna, aby minąć biodra, i to kończy się lepszą sekwencją. ”

Diagram Richardsona technologii przechwytywania ruchu (dzięki uprzejmości Willa Hewletta)

Pozycja przedniej stopy Richardsona czasami utrudniała uniesienie biodra do góry podczas rzucania, co skutkowało niezręcznym kopnięciem tylną nogą, jedną z najczęstszych awarii mechanicznych.

„Widzisz tam kopnięcie tylnej stopy – to wskazówka, że ​​biodra nie strzelają do końca” – powiedział Hewlett. Więc pomyśl o tym tak, jakby zaczynali i kończyli zbyt wcześnie. Jeśli cofniesz się i obejrzysz film Malika Willisa, on przetoczy się w biodrze i zatrzyma się naprawdę mocno, a potem kopnie tę stopę za każdym razem. Jeśli dostaniesz zatrzymanie biodra , to jest jak problem z sekwencjonowaniem. Jest również bardzo zamknięty, więc jego przednia strona jest bardzo zamknięta, i prawdopodobnie dlatego biodro zatrzyma się wcześniej, a potem zmieni się w jakiś problem z sekwencjonowaniem ramion.

Chociaż te problemy mogą wydawać się subtelne i złożone, są znacznie łatwiejsze do naprawienia, niż gdyby twój rozgrywający miał również poważne problemy z górną częścią ciała – pomyśl o Timie Tebow, a nawet Trey Lance. Mechanika górnej części ciała Richardsona jest bardzo dobra, a ostatnie przykłady – Allena i Patricka Mahomesa – pokazały, że mechanika dolnej części ciała jest znacznie łatwiejsza do poprawienia.

„Niekoniecznie jest to drastyczna zmiana” — powiedział Hewlett. „Możesz pomyśleć o zmianie świadomości. Więc najpierw wytrenujemy biodra za pomocą ćwiczeń plyometrycznych, a następnie poczujemy się komfortowo z lepszą pozycją stóp, lepiej oczyścimy przednią stronę dolnej części ciała. A potem w terenie, jeszcze raz, upewnimy się, że będziemy to podkreślać.

„Musisz mieć mniej zmiennych na dole, aby mieć więcej zmiennych na górze pod względem kątów ramion”.

(Wideo autorstwa Willa Hewletta)

W tym segmencie treningowym Richardson rzucił mocne uderzenie, rodzaj płaskiego kursu, który wcześniej miał tendencję do zamykania się. Możesz zobaczyć pozycję jego przedniej stopy, a stabilność pozwala mu wysunąć tylne biodro do przodu i skutecznie otworzyć się na cel. Nie cofnął się i wypuścił precyzyjny puls.

Oczywiście trening i podrzucanie w kontrolowanym środowisku to tylko pierwszy krok. Nawet gdy jego trenerzy dodają kolejne warstwy wyrafinowania do ich ćwiczeń, nic nie symuluje szybkości gry, a Richardson nie rozegrał wielu meczów. Będzie potrzebował tych nowych wzorców ruchowych, które są w nim tak zakorzenione, że przekładają się na niedziele. Nie jest to gwarantowane, dlatego jest uważane za ryzykowny wybór.

Ale jeśli Richardson rozwinie się tak, jak ma nadzieję Hewlett, zaoferuje zespołowi ostateczną i rzadką nagrodę w postaci elitarnego rozgrywającego.

(Zdjęcie: David Rosenblum/Icon Sportswire przez Getty Images)