Rozpoczęcie lotu testowego Artemis 1 NASA zostało opóźnione po pojawieniu się problemów

Po miesiącach testów, rozwiązywania problemów i napraw inżynierowie zamontowali rakietę Moon’s Space Launch System na długo oczekiwaną poniedziałkową eksplozję na NASA. Lot próbny Artemidy 1 Misja polegająca na wysłaniu bezzałogowej kapsuły załogi Oriona na 42-dniową misję poza Księżyc i z powrotem. Jednak po przeanalizowaniu opóźnień pogodowych i krótkiej informacji o wycieku wodoru problem z chłodzeniem jednego z głównych silników rakiety zmusił kierowników do anulowania odliczania.

„Nie strzelamy, jeśli to prawda”, powiedział administrator NASA Bill Nelson. „Myślę, że to jasne, że jest to bardzo złożona maszyna, bardzo złożony system i wszystkie te rzeczy muszą działać. Nie chcesz zapalić świecy, dopóki nie będzie gotowa do pracy”.

Było to frustrujące rozczarowanie dla ponad 25 000 pracowników NASA, dygnitarzy i innych gości, którzy zgromadzili się w Centrum Kosmicznym im. Kennedy’ego, aby być świadkami historycznego startu, a także dla tysięcy mieszkańców i turystów znajdujących się na okolicznych drogach i plażach.

Było to równie frustrujące dla setek inżynierów i techników, którzy miesiącami pracowali nad przygotowaniem gigantycznej rakiety księżycowej do startu. Ale tak się nie stało.

„To tylko część biznesu kosmicznego, a w szczególności część lotu testowego” – powiedział Nelson. „Utwardzamy i testujemy tę rakietę i statek kosmiczny w sposób, jakiego nigdy byś nie zrobił z załogą na pokładzie. Taki jest cel lotu testowego”.

Jednak NASA nie zaryzykowała rakiety o wartości 4,1 miliarda dolarów, najpotężniejszej rakiety, jaką kiedykolwiek zbudowano dla cywilnej agencji kosmicznej i kluczowego czynnika w jej planach powrotu astronautów na Księżyc w ciągu najbliższych trzech lat w programie Artemis.

Po nieudanych próbach rozwiązania problemu chłodzenia wodorem kierownik startu Charlie Blackwell-Thompson odwołał odliczanie o 8:35 EDT, dwie minuty po otwarciu dwugodzinnego okna startowego o 8:33.

Następna szansa na uruchomienieZakładając, że problemy, które napotkałeś w poniedziałek, można rozwiązać na czas i zakładając, że nie są potrzebne dodatkowe testy paliwa, w piątek jest 12:48.

W zależności od ciągle zmieniających się pozycji Ziemi i Księżyca, po tym jest tylko jedna szansa – 5 września o 17:12 – zanim rakieta zostanie ściągnięta z platformy i z powrotem do kultowego budynku montażu pojazdów na serwis.

W takim przypadku premiera prawdopodobnie rozpocznie się pod koniec września lub, co bardziej prawdopodobne, w październiku. Ale żadne decyzje nie zostaną podjęte, dopóki inżynierowie nie zdążą przejrzeć danych i określić, co należy naprawić lub zmodyfikować.

Zespół startowy „dojdzie do końca, naprawią to, a potem polecimy” – powiedział Nelson.

Lot testowy Artemis 1 ma na celu zweryfikowanie zdolności rakiety do wystrzelenia kapsuł Oriona na orbitę ziemską, a następnie na Księżyc. Inżynierowie przetestują również niezliczone systemy załogi statku w głębokim kosmosie i upewnią się, że jego osłona termiczna może chronić powracających astronautów przed powracającym ciepłem o temperaturze 5000 stopni.

NASA planuje kontynuować bezzałogową misję Artemis 1, wystrzeliwując czterech astronautów w okrężny lot wokół Księżyca w 2024 r., torując drogę pierwszemu astronaucie, który wyląduje od prawie 50 lat, kiedy pierwsza kobieta i następny mężczyzna wyjdą na powierzchnię w 2024 roku. ramy czasowe 2025-26 .

Ale najpierw NASA musi wykazać, że rakieta i kapsuła będą działać zgodnie z planem, poczynając od bezzałogowego lotu testowego Artemis 1.

Pocisk SLS jest najpotężniejszy Zbudowany przez NASA, ma 322 stopy wysokości, waży 5,7 miliona funtów po załadowaniu paliwem i generuje 8,8 miliona funtów ciągu podczas startu, 15 procent więcej niż legendarny Saturn 5 NASA, obecny rekordzista.

Odliczanie rozpoczęło się w sobotę i trwało płynnie do późnej niedzieli, kiedy morskie burze z deszczem i błyskawicami przemieściły się w odległości około sześciu mil od Launch Complex 39B, naruszając zasady bezpieczeństwa NASA.

Po 55-minutowym opóźnieniu sześciogodzinne uzupełnianie paliwa rozpoczęło się w końcu o godzinie 1:14, gdy inżynierowie, pracujący zdalnie, zaczęli pompować 730 000 galonów przechłodzonego ciekłego tlenu i paliwa wodorowego do rdzenia SLS, torując drogę kolejnym 22 000 galonów do przepompowania do górnego stopnia.

Podczas przechodzenia od „wolnego napełniania” do 10 razy szybszego tempa, czujniki wykryły wyższe od dopuszczalnych stężenia wodoru w obudowie pępowinowej doprowadzającej paliwo do podstawy stopnia pierwotnego, co wskazuje na wyciek gdzieś w układzie.

Po powrocie do powolnego napełniania i umożliwieniu zrównoważenia temperatur przez instalację wodociągową, dokonano szybkiego uzupełnienia i tym razem nie było żadnych problemów.

Potem rozwinęła się kolejna kwestia. Gdy zbiornik wodoru był pełny, paliwo zostało przekierowane do czterech silników RS-25 na podstawowym etapie, aby je schłodzić lub odżywić, do ekstremalnie niskich temperatur, jakie napotkają przy wysokich natężeniach przepływu potrzebnych do zapłonu.

NASA poinformowała, że ​​trzy silniki zostały odpowiednio przystosowane, ale silnik numer 3 początkowo nie „widział” wymaganego przepływu. Doprowadziło to do dalszego rozwiązywania problemów, w tym zwiększenia ciśnienia w linii, bez skutku.

NASA wykonała cztery odliczanie do prób kostiumowych i testów paliwowych, które doprowadziły do ​​poniedziałkowej próby i wszystkie cztery napotkały problemy. Podczas ostatniego testu 20 czerwca doszło do wycieku w jednym z 4-calowych szybkozłączy, służących do kierowania wodoru do silników w celu chłodzenia.

Instalacja została zamontowana z powrotem w budynku montażu pojazdów, ale prace zostały wykonane w warunkach otoczenia. Wycieki wodoru zwykle pojawiają się tylko w ekstremalnie niskich temperaturach, co miało miejsce dopiero w poniedziałek.

Tym razem nie było żadnych oznak dodatkowych wycieków i nie było od razu jasne, co powoduje problem z chłodzeniem silnika #3.

Jakby tego było mało, na zewnątrz rdzenia rakiety zaobserwowano niezwykłą smugę szronu, co może wskazywać na jakiś wyciek. Okazało się jednak, że mróz był spowodowany lekkim pęknięciem naprężeń w izolacji zbiornika i nie stanowił problemu podczas startu.

Ale problemów z wodorem nie udało się rozwiązać przed końcem okna startowego, a Blackwell-Thompson anulował odliczanie.

William Harwood

Bill Harwood zajmował się programem kosmicznym USA w pełnym wymiarze godzin od 1984 roku, najpierw jako szef biura Cape Canaveral dla United Press International, a teraz jako konsultant dla CBS News. Omówił 129 misji wahadłowca kosmicznego, każdy lot międzyplanetarny od czasu przelotu sondy Voyager 2 w pobliżu Neptuna oraz dziesiątki startów komercyjnych i wojskowych. Zlokalizowany w Kennedy Space Center na Florydzie, Harwood jest oddanym astronomem-amatorem i współautorem „Comm Check: The Final Flight of Shuttle Columbia”.